Χωρίς να θέλω να σπάσω τον τέταρτο τοίχο, αλλά όλοι όσοι διαβάζετε αυτό που διαβάζετε είστε συνδεδεμένοι στο PC σας, στα tablets σας ή σε κάποια άλλη παρόμοια συσκευή.
Όλοι όσοι ενδιαφέρεστε πραγματικά για το χορό B-Boy, έναν από τους πυλώνες της κουλτούρας του Hip – Hop, που με τη σειρά του πήρε και αυτό παγκόσμιες διαστάσεις.
Αν θέλετε λοιπόν να δείτε πραγματική ενέργεια, αθλητική ικανότητα, και χορευτικό συγχρονισμό όλων αυτών που κρατάνε το B-Boy ζωντανό, τότε κάντε με την πρώτη ευκαιρία μια περιήγηση σε βίντεο του διαδικτύου με πραγματικούς χορευτές και πραγματικούς ανταγωνιστές.
Θα ήταν μια πολύ καλύτερη επένδυση του χρόνου σας από το να παρακολουθήσετε το Battle of the Year.
Σε διάφορα σημεία σε όλη αυτή την εκπληκτικά κλισέ 'Μάχη Breakdancing της χρονιάς', ο σκηνοθέτης Lee Benson έχει αντλήσει έμπνευση από το δικό του διακεκριμένο ντοκιμαντέρ Planet B –Boy του 2007.
Η ταινία αποπνέει μια σχεδόν αυθεντικότητα στον τρόπο παρουσίασης του ετήσιου διαγωνισμού χορού, αλλά πέρα από αυτό επικεντρώνεται με βαρετό τρόπο κυρίως στην αναγνώριση της θέσης της Αμερικής στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής κοινότητας του Breakdance.
Η δραματοποίηση του ταξιδιού της Αμερικανικής ομάδας Dream Team στην διεθνή βιτρίνα είναι μολύβδινη, με προβλέψιμους χαρακτήρες και έναν φαινομενικά ανεξάντλητο πλούτο κλισέ αφήγησης, μέσα από τον οποίον τίποτα δεν μεταφέρεται σωστά στην μεγάλη οθόνη.
Έχουμε στα χέρια μας τον Jason Blake (Josh Holloway, Mission Impossible Ghost Protocol), έναν πρώην προπονητή του μπάσκετ που βρίσκεται σε απόσυρση και στρατολογείται από τον πολύχρονο φίλο του μεγιστάνα Dante Graham (Laz Alonso, Straw Dogs), ο οποίος εκφράζει την γελοία ανησυχία του μπροστά στο διοικητικό συμβούλιο για το B-Boy στυλ χορού, θέλοντας να αντιστρέψει την τάση της νεολαίας και να εκπαιδεύσει μια ομάδα χορευτών που επρόκειτο να πάρει μέρος στο φετινό διαγωνισμό B-Boying στη Γαλλία.
Παρά την έκρηξη αλκοολισμού και μερικές επιφυλάξεις, ο Jason συμφωνεί να κάνει τη δουλειά με τη βοήθεια του νεαρού Franklyn (Josh Peck, Red Dawn).
Ένα μάτσο άντρες χορευτές που αναζητάνε τα φώτα της δημοσιότητας, πρέπει να μεταμορφωθούν σε μια συνεκτική ομάδα που θα φέρει πίσω στην Αμερική κορυφαίες διακρίσεις που τις ανήκουν δικαιωματικά.
Ενώ οι προηγούμενες ταινίες χορού (You got Served, Stomp the Yard, Step up) έχουν εξορύξει παρόμοιο έδαφος αφηγηματικά τουλάχιστον, μιλώντας για τις ιστορίες αντιξοότητας, την προσωπική έκφραση, τον ανταγωνισμό και την επίτευξη στόχων, το Battle of the year 3D σε κάνει να αισθάνεσαι πως βλέπεις μια εξτραβγάνζα από συλλογές μικρών και μεγάλων κινηματογραφικών στοιχείων από όλες τις ταινίες.
Μέσα σε αυτό το οπλοστάσιο των κλισέ έχουμε πολλά να ξεχωρίσουμε, όπως το κορυφαία αστείο και χιλιοειπωμένο "Change how you think, change your life."
Επιπρόσθετα έχουμε τον προπονητή Ηοlloway που ελπίζει να εξιλεωθεί και να ξορκίσει της μνήμες του παρελθόντος από την προσωπική του τραγωδία.
Ο βοηθός του Franklyn που είναι απελπισμένος για αναγνώριση, αξιολόγηση και επιβεβαίωση.
Ο χορευτής Rooster (Chris Brown, Takers) ο οποίος είναι ταλαντούχος και ελίτ χορευτής αλλά που ακροβατεί μαζί και με άλλους στα όρια της ταπεινοφροσύνης και της αλαζονείας.
Ένας άλλος χορευτής που έχει φιλοδοξίες μέσα από τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό να βοηθήσει την οικογένεια του να διαφύγει από τη φτώχεια.
Η Αμερική με τη Ρωσία σε ανταγωνισμό χορού…
Η Αμερική με τη Κορέα ……και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής…
Ο ίδιος ο Lee γνωρίζει πως το δημιούργημα του αυτό είναι κατώτερο από το μοναδικό ντεμπούτο του, Planet B-Boy.
Έχει δανειστεί λάθος στοιχεία από την προηγούμενη ταινία του εστιάζοντας με έναν υπερκορεσμένο τρόπο στα προσωπικά κουσούρια και στις ασήμαντες λογομαχίες άδειων χαρακτήρων που μας κάνει να χάνουμε το δέος μας ακόμα και στο Πικ των ακροβατικών κατορθωμάτων τους.
Τι γίνεται όμως με το θέμα του Breakdance σε αυτή την ταινία που στην ουσία είναι και ο μόνος παράγοντας για να την παρακολουθήσεις;
Δυστυχώς η σκηνοθεσία του Lee είναι σχεδόν αποτελεσματική ιδιαίτερα για τις σκηνές με τις ακολουθίες χορού, όπου δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ένα συνεκτικό και κατανοητό χορογραφικό πλαίσιο.
Τα χορευτικά νούμερα δεν υπάρχουν τόσο πολύ με τον τρόπο του καθαρού B –Boying στην ταινία, τα πλάνα έχουν υποστεί τέτοιο μοντάζ που είναι στην ουσία συγκολλημένα κυρίως στη μέση της πλοκής όπου παίρνει μέρος η προπόνηση των χορευτών.
Γίνεται μια ανεπαρκή σύλληψη triple – split οθόνης όπου κουράζει και δεν σε αφήνει να απολαύσεις την μηδαμινή κινησιολογία.
Όσο για το 3D, αξίζει ίσως μόνο στις τελικές σκηνές της τελικής μάχης και δικαιολογεί απλά την επιπλέον χρέωση εισιτήριου στην είσοδο σας.
Ως σύνολο δεν υπάρχει ποιοτικό υλικό στο Battle of the Year, δεν συνίσταται σε οποιονδήποτε πέρα από τους σκληροπυρηνικούς φανατικούς θεατές τους χορού και καλύτερα όλοι εσείς να σκεφτείτε να το δείτε σε μια ιδιωτική προβολή στο καναπέ σας.
Ή μπορείτε να κάνετε και το άλλο, με το παιχνίδι κατανάλωσης ποτού!!
Για κάθε πλάνο στη ταινία που ένας χορευτής τραμπουκίζει και φωνάζει στον άλλον ή που ο Josh Holloway δίνει μια ομιλία προτροπής ενθουσιασμού ή ενίσχυσης ηθικού … και η ταινία θα φτάσει στο τέλος για να πάρει τη θέση της στη λήθη.
Στις αίθουσες από 14 Νοεμβρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
