Όλα ξεκίνησαν με έναν άνθρωπο και την αλήθεια.
Τον Julian Paul Assange.
Αυστραλός ακτιβιστής που δραστηριοποιείται στο διαδίκτυο, γνωστός για την ανάμιξη του στη λειτουργία της ιστοσελίδας Wikileaks.
Έπειτα ακολούθησε το We Steal Secrets: The Story Of Wikileaks, ένα διορατικό, ισορροπημένο ντοκιμαντέρ από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Alex Gibney (Enron: The Smartest Guys In The Room), ο οποίος βοήθησε εκπληκτικά με αρκετά εμπιστευτικό υλικό από τα παρασκήνια να σχηματίσουμε μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη για τον Julian Assange και την ιστοσελίδα Wikileaks.
Χωρίς λοιπόν να τελειώνει εκεί η ιστορία, ερχόμαστε στη ταινία Τhe Fifth Estate, γνωστή και ως Ο άνθρωπος που πούλησε τον κόσμο, του Αμερικανού σκηνοθέτη Bill Condon (The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part 1 και Part 2).
Η όλη αναπαράσταση της προσωπικότητας του Assange θεωρώ για όλους πως ταιριάζει καλύτερα στο ντοκιμαντέρ του Alex Gibney και όχι τόσο στο The Fifth Estate.
Ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντερίστας έχει τη δύναμη να καθοδηγήσει και ίσως να παραπλανήσει το κοινό, μόνο με το να δείχνει επιλεγμένα πλάνα από το υλικό του.
Παραμένει παρόλα αυτά γνήσιο και δοσμένο από πραγματικούς χαρακτήρες.
Έτσι λοιπόν, παραμένει ως ο πιο ιδανικός τρόπος να προσεγγίσεις ένα πολωτικό θέμα σαν αυτό.
Εκ των πραγμάτων όμως, αυτό δεν σημαίνει πως ο σκηνοθέτης Bill Condon δεν έχει κάνει μια καλή προσπάθεια.
Μια ταινία που βασίζεται σε μυθιστορήματα γραμμένα από τον David Leigh, Luke Harding ("WikiLeaks: Inside Julian Assange's War on Secrecy") και Daniel Domscheit – Berg ("Inside WikiLeaks: My Time With Julian Assange at the World's Most Dangerous Website), προσπαθεί να προσφέρει μια αμερόληπτη άποψη.
Ο καθένας μπορεί να δει ότι θέλει να δει στο πρόσωπο του Assange.
Ένας άνθρωπος από τη μια που οδηγείται εξ ολοκλήρου από το εγώ του ή ένας άνθρωπος που προσπαθεί να φέρει κοντά τη δύναμη του λαού.
Ο Benedict Cumberbatch (Star Trek Into Darkness), σαγηνευτικά σκοτεινός, μυστήριος και αιχμηρός δίνει μια ερμηνεία πειστική.
Επιβλητικά απωθητική και παράλληλα γοητευτική, περίεργη αλλά και κομψή.
Σαφώς παρ'όλη την ερμηνεία του Cumberbatch, το πρόσωπο του Assange παραμένει μια ιδέα, ένας ασπρομάλλης άντρας - φάντασμα.
Απλά εμπλουτίζεται με μια φευγαλέα περιπλοκότητα καθώς ενσαρκώνεται στην μεγάλη οθόνη.
Ο Cumberbatch που αξίζει έπαινο για την ρεαλιστική απόδοση του, ειδικά στην κινησιολογία, στον τρόπο ομιλίας του κτλ, σε συνδυασμό με τους εξίσου ταλαντούχους Daniel Brühl (Rush) και David Thewlis (Red 2) πυροδοτούν μια εγγενώς κινηματογραφική καταδίωξη.
Yπάρχουν και μερικές σκηνές που περιλαμβάνονται ρόλοι – κομπάρσοι με τους Stanley Tucci (The Hunger Games: Catching Fire), Laura Linney (Hyde Park on Hudson) και Anthony Mackie (Gangster Squad) ως Αμερικανοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης.
Με απεγνωσμένα χέρια, ανακατεμένα έγγραφα και αγχωτικές τάχα μου κινήσεις, ο Condon δεν μας δίνει να καταλάβουμε γιατί σπατάλησε έτσι τρεις σπουδαίους ηθοποιούς.
Εν κατακλείδι, δεν λαμβάνουμε και πολύ την αίσθηση της παγκόσμιας συνέπειας διαρροής διπλωματικών εγγράφων στο διαδίκτυο.
Αυτό που στην ουσία έπρεπε να είναι το αποκορύφωμα, είναι παροδικό.
Ξεθωριάζει, ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση του Assange είναι το σύμβολο ενός τεράστιου ηθικού διλήμματος.
Το The Fifth Estate δεν καλλιεργεί καμία σοβαρή συζήτηση.
Είναι όμως άκρως ενδιαφέρον για να περάσει ευχάριστα η ώρα βλέποντας μια ταινία δράσης.
Η πολυεπίπεδη σκηνοθεσία του και οι γρήγορες εναλλαγές του θα αιχμαλωτίσουν το μάτι για όσο χρόνο απαιτείται.
Στις αίθουσες από 28 Νοεμβρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
