Το Μετρό είναι ένα από εκείνα τα μέρη που μπορούν να πυροδοτήσουν όλα αυτά τα αισθήματα μισανθρωπιάς και αντικοινωνικότητας που κρύβω καλά μέσα μου.
Κάνοντας την διαδρομή προς το κέντρο της πόλης, σχεδόν καθημερινά εξαιτίας των δημοσιογραφικών προβολών, κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αμφισβητεί ακόμα και τις βασικές "αλήθειες" που έχει γνωρίσει.
Όπως το σινεμά.
Για καλή μου τύχη, φαίνεται πως ο κινηματογράφος δεν συγχωρεί τέτοιες μικροπρέπειες.
Έχει τον τρόπο του να με βάζει στην θέση μου.
Που δεν είναι άλλη από την αναπαυτική καρέκλα μιας σκοτεινής αίθουσας.
Και αν η θέαση μιας ταινίας λειτουργεί σαν Θείο Δώρο, τότε το Gravity ήταν το θαύμα που χρειάζεται κάθε λίγο και λιγάκι ένας αμετανόητα ...άπιστος πιστός, σαν εμένα.
Η τρομακτική γοητεία του Gravity μπορεί να συνοψιστεί στο γεγονός ότι ο Alfonso Cuaron παίρνει μια απλή ιδέα και την μετουσιώνει σε μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική εμπειρία.
Επειδή όμως η διαπίστωση αυτή φαντάζει σχεδόν προσβλητική μπροστά στο μεγαλείο της συγκεκριμένης ταινίας, ας προχωρήσουμε σε μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Η Dr.Ryan Stone (Sandra Bullock, Extremely Loud & Incredibly Close), μια αναγνωρισμένη επιστήμονας, ταξιδεύει για πρώτη φορά στο διάστημα.
Μαζί με τον έμπειρο αστροναύτη Matt Kowalsky (George Clooney, The Descendants) θα προσπαθήσουν να επισκευάσουν το Hubble Space Telescope για λογαριασμό της N.A.S.A.
Αν και η αποστολή μοιάζει με υπόθεση ρουτίνας για τον βετεράνο Matt, το Κέντρο Έλεγχου (με την φωνή του Ed Harris, Phantom) θα τους ενημερώσει πως ένας Ρωσικός πύραυλος συγκρούστηκε με ένα αχρηστευμένο δορυφόρο και τα θραύσματα από την έκρηξη κατευθύνονται προς την τοποθεσία τους.
Με μηδαμινό χρόνο στην διάθεση τους, οι δυο αστροναύτες, αναπόφευκτα, θα βρεθούν στην μέση μιας τρομακτικής καταιγίδας συντριμμιών.
Σύντομα, θα χάσουν οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας με την διαστημική τους βάση και θα καταλήξουν να στροβιλίζονται στο χαοτικό διάστημα.
Αφού καταφέρουν να δεθούν ο ένας με τον άλλο, θα επιχειρήσουν να σκαρφιστούν ένα έσχατο σχέδιο για την σωτηρία τους.
Η διαρκής έλλειψη οξυγόνου και βαρύτητας θα σηματοδοτήσουν την αρχή μονάχα της επικής τους περιπέτειας.
O Alfonso Cuaron και ο γιος του, Jonas Cuaron, υπογραφούν το μινιμαλιστικό σενάριο.
Μια ιστορία, πραγματική ωδή στον άνθρωπο και στο ακατανίκητο ένστικτο του για επιβίωση.
Με απλούς διάλογους και μια κεντρική ιδέα πέρα για πέρα καθηλωτική, αναδεικνύουν τόσο το απύθμενο διάστημα όσο και το πόσο «μικρός» μπορεί να φανεί ο άνθρωπος μπροστά του.
Βέβαια, το σενάριο του Gravity όσο καλογραμμένο και να είναι, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί εάν η σκηνοθεσία της ταινίας δεν έπεφτε στα χεριά του πρωτοπόρου Cuaron.
Με την τεχνική των συνεχόμενων λήψεων και της αδιάσπαστης ροής που σύστησε με το Children Of Men και την κινηματογραφική ευρηματικότητα που τον χαρακτηρίζει, ο Cuaron με το Gravity παρουσιάζει την σοβαρότερη σκηνοθετική του δουλειά μέχρι στιγμής.
Ακόμα και αν η τεχνική αρτιότητα του έργου περνά αδιάφορη για κάποιους, το συναισθηματικό υπόβαθρο είναι αυτό που έχει το τελευταίο λόγο στο Gravity.
Από τις αγωνιώδεις λήψεις μέχρι τις ανησυχητικά καλές ερμηνείες των Bullock και Clooney, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που θα πει κακό λόγο για την εκπληκτική ταινία του μεξικανού σκηνοθέτη.
Επιπροσθέτως, όπως τόνισαν ο Tarantino και ο Cameron, η απεικόνιση του διαστήματος ποτέ δεν θα είναι ίδια μετά το Gravity.
Ο Emmanuel Lubezki ως διευθυντής φωτογραφίας και φυσικά, η ομάδα των οπτικών εφέ δίνουν και πάλι νόημα στα 3D γυαλιά.
Η περιορισμένη συμμέτοχη του Clooney λειτουργεί σαν σταθεροποιητικός παράγοντας μπροστά στο αβυσσαλέο περιβάλλον.
Η μάσκα ενός αστροναύτη αδυνατεί να κρύψει το χιούμορ και την γοητεία του, ενώ η ερμηνεία του καταφέρνει να σταματήσει για λίγο την αγωνία του θεατή και να δώσει κάποιες ανάσες ηρεμίας.
Εντυπωσιακότερη όλων δε, η ερμηνεία της Bullock, μιας ηθοποιού που ποτέ δεν μπόρεσα να συμπαθήσω.
Όμως μέσα στην αρτιότητα της ταινίας, όποια αδιαφορία είχα για το πρόσωπο της εξανεμίστηκε.
Ως η απόλυτη πρωταγωνίστρια του Gravity αποκρυστάλλωσε τον χαρακτήρα της Ryan Stone με τρομακτική ευαισθησία.
Ερμηνεύοντας μια γυναίκα που είναι πάνω απ'όλα επιστήμονας και όχι αστροναύτης, θα την δούμε να έχει ναυτία, να χάνει την αναπνοή της και εν τέλει να συνειδητοποιεί πως το βάρος της επιβίωσης της εναποτίθεται αποκλειστικά στα δικά της χέρια.
Η μερίδα του λέοντος από το σενάριο του Gravity συγκεντρώνεται σε σκηνές δράσης και αγωνίας, όμως το δράμα της πρωταγωνίστριας παίζει και αυτό καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ταινίας.
Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Hollywood δεν προτιμά γυναίκες για πρωταγωνιστικούς ρόλους και πως ο Cuaron πάλεψε για να έχει μια ηρωίδα γένους θηλυκού, κάτι που τον τιμά.
Το Gravity είναι μια ταινία που δοκιμάζει και προωθεί τα όρια της κινηματογραφικής αισθητικής.
Κατ'επέκταση, είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε δει τον τελευταίο καιρό σε κινηματογραφικό έργο τέχνης.
Ο Alfonso Cuaron, που όπως όλα δείχνουν θα έχει μια βαρυσήμαντη σκηνοθετική καριέρα, επαναπροσδιορίζει τα space movies και καταφέρνει να παρουσιάσει μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Στις αίθουσες από 7 Νοεμβρίου.
Γιώργος Καραμάνος.
Gravity trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
