Όπως έχει αναφερθεί και σε άλλες κριτικές, το Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια ξεθάβει ό,τι μπορεί προκειμένου να γεμίσει τα κενά που προκαλεί η έλλειψη καινούργιων ιδεών.
Για να μην είμαστε και άδικοι, υπάρχουν και πρωτοποριακές και καινοτόμες ταινίες, αλλά οι περισσότερες ιδέες πηγάζουν από τα sequel ή αναβίωση παραμυθιών, κόμικ, βιβλίων κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε καιρό να δούμε ταινία για το Βιετνάμ, αλλά να που επιστρέφει ένα από τα παλιά και ... αγαπημένα μας θέματα σε μια κομεντί που την λές και copy-paste πολλών άλλων.
Aναμφίβολα, σε μια μανία που έχει πιάσει την Αμερική να επιβεβαιώσει την ισχύ της ή να την δυναμώσει (για να προλάβω κάποιους, δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αντι-Αμερικάνος), έχει ξεθάψει Βιετνάμ, Δίδυμους πύργους, Ιράκ, επιθέσεις στον Λευκό Οίκο και ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Dalton (Austin Stowell, Dolphin Tale) είναι στρατιώτης και πολεμάει στο Βιετνάμ.
Η ζωή του έρχεται τα πάνω κάτω, όταν μαθαίνει ότι η κοπέλα του από την πατρίδα, η Jane (Aimee Teergarden, Beneath the Darkness), τον εγκαταλείπει.
Τότε, μαζί με τον κολλητό συμπολεμιστή του, Mickey (Liam Hemsworth, The Expendables 2), το σκάνε κι επιστρέφουν στις ΗΠΑ για να μπορέσει ο Ντάλτον να κερδίσει πίσω την αγαπημένη του.
Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την συγκεκριμένη θεματολογία, αρκεί η ταινία να μπορεί να κρατάει έστω ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον και να μην αναμασάει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια κλισέ, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στο Love and Honor.
Οι σκηνές που διαδραματίζονται κατά την διάρκεια του (και καλά) πολέμου του Βιετνάμ και γενικότερα που περιστρέφονται με την εποχή εκείνη, είναι επιεικώς αστείες.
Μοιάζουν πιο πολύ με παρωδία, καθώς η πειστικότητα τους είναι ανύπαρκτη, ενώ το κλίμα και η αισθητική της ταινίας, όχι απλά δεν ταιριάζει με την δεκαετία των 70's, αλλά ούτε καν με αυτή των 90's σε μια εντελώς αποτυχημένη απόπειρα αναβίωσης μια δύσκολης εποχής.
Δεν περιμένουμε να έχει την κριτική ματιά και την μαεστρική ατμόσφαιρα του Platoon ή του Apocalypse Now, αλλά έστω μια υποτυπώδη προσπάθεια για να μπορέσει να κάνει τον θεατή να αισθανθεί ότι μιλάει για τον πόλεμο του Βιετνάμ και βρίσκεται στην συγκεκριμένη εποχή.
Αντ' αυτού έχουμε μια pop αισθητική που έχουμε δει σε πολλές ταινίες και δεν καταφέρνει να προσδώσει ούτε στο ελάχιστο την απαιτούμενη ατμόσφαιρα.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με ένα σενάριο που είναι για γέλια, ...καθότι ελάχιστες είναι οι ατάκες που δεν βάζεις τα γέλια.
Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς όμως, γιατί από την μια ο τρόπος που ερμηνεύουν οι ηθοποιοί, από την άλλη η υπερβολικά σοβαροφανής προσπάθεια του σκηνοθέτη Danny Moοney στην πρώτη του ταινία, έχουν τραγελαφικά αποτελέσματα για την ταινία.
Ο Mooney είναι ολοφάνερα αμήχανος και δεν μπορεί να επιλέξει προς τα που να κινηθεί, με αποτέλεσμα να διαλέξει τον εύκολο δρόμο των κλισέ και γλυκανάλατων και μελό σκηνών, το οποίο περισσότερο μπερδεύει και κουράζει τον θεατή, παρά του βγάζει κάποια συναισθήματα.
Σε ότι αφορά τις ερμηνείες, τα πράγματα είναι συγκεκριμένα.
Καταρχήν, το κεντρικό υποτίθεται ζευγάρι Austin Stowell - Aimee Teergarden έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Το μοναδικό θετικό κομμάτι της ταινίας που βρήκα, είναι ο Liam Hemsworth και η Teresa Palmer (Warm Βodies), οι οποίοι είναι πολύ ταιριαστό ζευγάρι μεν εμφανισιακά και γράφουν καλά στην οθόνη, ωστόσο από ουσία ελάχιστα πράγματα.
Η Palmer στο παρελθόν είχε δείξει κάποια θετικά σημαδια, αλλά σε ταινίες mainstream και όχι ιδιαίτερα απαιτητικές και θα θέλαμε να την δούμε σε κάποια πιο δύσκολη ταινία.
Εδώ δεν τις δίνονται οι ευκαιρίες που περιμένει και μοιραία μένει στα ρηχά.
Ο Liam Hemsworth, δυστυχώς για ακόμα μια φορά αποδεικνύει ότι σε αντίθεση με τον αδελφό του (ο οποίος μπορεί να ερμηνεύσει μια μεγάλη γκάμα ρόλων), είναι αρκετά μονοδιάστατος και αντί να εκμεταλλευτεί την εξωτερική του εικόνα, έτσι ώστε να μπορέσει να δουλέψει και να ενισχύσει την υποκριτική του, μένει στάσιμος σε αυτήν.
Σε όλες του τις ταινίες παίζει πιο πολύ με την εμφάνιση, παρά με κάποιο (;) από τα υποκριτικά του ταλέντα.
Το Love and Honor αποτυγχάνει παταγωδώς από όποια πλευρά και αν την δεις, δεν έχει ενδιαφέρον για την πορεία του ζευγαριού, και από ένα σημείο και μετά η πορεία της είναι προδιαγεγραμμένη με εκνευριστικά προβλέψιμο τρόπο.
Κανένας εκ των συντελεστών δεν μπορεί να την αλλάξει έστω και λίγο με αποτέλεσμα όλα να κινούνται μηχανικά και αδιάφορα.
Προβλήθηκε στην Αμερική στις 22 Μαρτίου 2013.
Νίκος Δρίβας.
Love and Honor trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
