Οι εταιρίες διανομής και οι αιθουσάρχες δικαιολογημένα, εν μέρει, συνεχίζουν να κάνουν παράπονα για τα μειωμένα εισιτήρια και τις άδειες αίθουσες.
Ωστόσο, η επιχειρηματική αφέλεια, για να το θέσω κομψά, της παρηκμασμένης "βιομηχανίας" κάποιες φορές είναι ικανή να σε εξοργίσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή της αφέλειας είναι το χιλιοταλαιπωρημένο Searching For Sugar Man που μετά από συνεχόμενες αναβολές φτάνει στις ελληνικές αίθουσες σε ευρεία διανομή.
Μια ταινία που είχε όλα τα φόντα να κάνει εισιτήρια ...ένα χρόνο πριν.
Αφού κέρδισε καμιά τριανταριά βραβεία παγκοσμίως - ανάμεσα τους και το Όσκαρ καλύτερου Ντοκιμαντέρ - και αφού σάρωσε στα σημαντικότερα φεστιβάλ του κόσμου, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, καθυστέρησε τρομακτικά να βρει τον δρόμο της για τον πικραμένο τούτο τόπο.
Κατ'επέκταση ο θόρυβος γύρω από το όνομα της χάθηκε, η τρελή ιστορία που διηγείται έγινε γνωστή στο κινηματογραφικό κοινό, η περιέργεια για την περίπτωση του Rodriguez εξανεμίστηκε και φυσικά το ντοκιμαντέρ διέρρευσε στο ιντερνέτ.
Το 1968 δυο μουσικοί παραγωγοί θα μπουν τυχαία σε ένα ξεχασμένο μπαρ του Ντιτρόιτ για να πιουν ένα ποτό.
Εκεί θα ακούσουν για πρώτη φόρα τον Μεξικανικής καταγωγής μουσικό, Rodriguez.
Στο πρόσωπο του θα αναγνωρίσουν έναν νέο Bob Dylan και αμέσως θα τον βάλουν να ηχογραφήσει δυο δίσκους.
Η απολυτή εμπορική αποτυχία των δίσκων αυτών θα οδηγήσει τον Rodriguez στον "κάδο ανακύκλωσης" της μουσικής βιομηχανίας και το όνομα του θα σβήσει από την folk σκηνή της εποχής με συνοπτικές διαδικασίες.
Η τύχη ωστόσο θα κάνει τα γνωστά της παιχνίδια, και ένα βινύλιο με την μουσική του Rodriguez θα φτάσει στην Νότια Αφρική που εκείνη την περίοδο βρίσκεται υπό δικτατορικό καθεστώς.
Οι κοινωνικοπολιτικοί στίχοι με τις ταξικές αναφορές και την folk ευαισθησία θα κάνουν τον Rodriguez σούπερσταρ στο απομονωμένο κράτος και την μουσική του, το soundtrack μιας ολόκληρης γενιάς.
Μετά από δεκαετίες, δυο πιστοί φαν του Rodriguez θα αποφασίσουν να αναζητήσουν τον χαμένο ηρώα της εποχής τους.
Χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη στην εμβληματική μορφή που σημάδεψε τα νιάτα τους, άθελα τους θα γίνουν πρωταγωνιστές σε μια από τις πιο παράξενες ιστορίες του κόσμου της μουσικής.
Το αισιόδοξο μουσικό ντοκιμαντέρ των Malik Bendjelloul και Stephen "Sugar" Sugerman έχει όλα τα συστατικά που χρειάζεται μια ταινία του είδους για να οδηγηθεί στην κορυφή.
Με μόνο μελανό σημείο τη σκηνοθεσία.
Ο Malik Bendjelloul είναι ένας πρωτάρης ντοκιμαντερίστας που έχει να διαχειριστεί μια επική ιστορία εξιλέωσης και καθυστερημένης αναγνώρισης.
Οι προσπάθειες του είναι φιλότιμες όμως η έλλειψη εμπειρίας φανερή.
Συνεπώς, τα διάφορα κινηματογραφικά τρικ που σκαρφίζεται για να εμπλουτίσει το ντοκιμαντέρ του, όπως οι λήψεις από Super 8 κάμερα, αν και πείθουν αρχικά, στην πορεία του έργου ξεφτίζουν.
Επιπλέον, πολλές φορές είχα την αίσθηση ότι ο Bendjelloul, ενώ είχε ένα σημαντικό αρχειακό υλικό στα χεριά του, δεν κατάφερε να το εντάξει με ακρίβεια και αρτιότητα στην δομή της ταινίας που δημιούργησε.
Σαφώς, αυτές οι δυο επισημάνσεις δεν είναι αρκετές για να μειώσουν την σπουδαιότητα του Searching For Sugar Man.
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δεν πρωταγωνίστησε τυχαία στο φεστιβάλ του Sundance και τα βραβεία που κέρδισε σίγουρα του άξιζαν.
Ο τρόπος που καταφέρνει να σε συνδέσει τόσο με την κοινωνικοπολιτική αναταραχή του Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής όσο και με την μυστηριώδη περσόνα του Rodriguez είναι συγκλονιστικός.
Επίσης, ιδιαίτερη αξία έχει η τακτική με την οποία το Searching For Sugar Man αναπλάθει δημιουργικά την πραγματικότητα μετατρέποντας την σε ένα συναισθηματικό ταξίδι.
Χωρίς να χάνει τον απογυμνωμένο ρεαλισμό που χαρακτηρίζει ένα σωστό ντοκιμαντέρ, λόγο της απίστευτης ιστορίας που αφηγείται, επιτυγχάνει να σε μεταφέρει σε μια σχεδόν λογοτεχνική πραγματικότητα.
Ως επί το πλείστον το Searching For Sugar Man μένει πιστό στις βασικές προϋποθέσεις του ντοκιμαντέρ, ενώ η δραματοποίηση των αληθινών γεγονότων είναι ανεπαίσθητη.
Κάπως έτσι προκύπτει αυτός ο συνδυασμός συναισθηματικών κορυφώσεων, εξονυχιστικής ερευνάς και λύτρωσης που πλαισιώνεται αρμόνικα από την μουσική του Rodriguez.
Ενός ανθρώπου που ήταν ο εθνικός τραγουδιστής μιας χώρας, χωρίς να το γνωρίζει.
Το Ψάχνοντας τον Sugar Man είναι μια ταινία ιδιάζουσας σημασίας γιατί συμβολίζει, όσο κανένα άλλο σύγχρονο έργο, την δύναμη της μουσικής.
Συνεπώς, ακόμα και αν ανήκω στην κατηγορία των κυνικών και καχύποπτων σινεφίλ, δεν μπορώ παρά να παραδοθώ στην γοητεία του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ.
Αν αποφασίσεις να παραδοθείς και εσύ, να είσαι σίγουρος πως τουλάχιστον για αυτή την μιάμιση ώρα προβολής, η πίστη σου στην ανθρωπότητα θα αποκατασταθεί και πως ο "Sugar Man" θα είναι μια ταινία που δεν θα ξεχάσεις εύκολα.
Στις αίθουσες από 21 Νοεμβρίου.
Γιώργος Καραμάνος.
1.jpg)
