Μετά από την τεράστια επιτυχία των Avengers και την 2η θέση στο παγκόσμιο box office όλων των εποχών, οι κόμικ μεταφορές του εκάστοτε κινηματογραφικού στούντιο έχουν αρχίσει να προσανατολίζονται συνεχώς σε "μεγαλύτερο ίσον καλύτερο" νοοτροπίες (βλ. Fox και X-men: Days of Future Past).
Η παραπάνω νοοτροπία όμως είναι έτσι κι αλλιώς κανόνας των sequel, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον fantasy-based Thor των Marvel Studios και το sequel του, το οποίο έπρεπε να τηρήσει αυτές τις υποσχέσεις αφού ουσιαστικά ακολουθεί ακόμα πιο άμεσα τους Εκδικητές, απ'ότι ο 3ος Iron Man.
Η Marvel έχει κάνει πράγματι, έναν αξιοθαύμαστο προγραμματισμό στον τρόπο που κυκλοφορεί τις ταινίες της και πολύ περισσότερο στο πως συνδέονται μεταξύ τους, οδηγώντας σιγά σιγά σε ένα ενιαίο και πιο επικό crossover σύνολο.
Σαν να βλέπεις το σύμπαν των κόμικ να ζωντανεύει, όπου ένα τευχάκι-ιστορία (βάλε solo ταινία) οδηγεί στο 6τευχο ή 8τευχο χάρτινο crossover (και το κινηματογραφικό αντίστοιχο που καταλήγει σε μια ταινία των Avengers).
Γυρνώντας λίγο πίσω στο 2011 και τον πρώτο Thor, τα θεματάκια αυτού του ευχάριστου αλλά μέτριου και μισοτελειωμένου σεναριακά φιλμ, δεν ήταν ούτε το στυλ ούτε το κλίμα του ως ταινία.
Καλοδεχούμενο άλλωστε και το fantasy comic-based στοιχείο από το να βλέπουμε πάλι μασκοφόρους υπερήρωες, ενώ άξια αναφοράς ήταν και η σεξπιρική δόση διαλόγων και σχέσεων μεταξύ Odin-Thor-Loki, με τον Tom Hiddleston να κλέβει την παράσταση ως Loki και να αποδεικνύεται ηθοποιάρα (που αργότερα και μετά από την επιτυχία των Avengers, άρχισε να προκαλεί αλαλαγμούς, ειδικά στα nerdοκόριτσα!)
Το θέμα της πρώτης ταινίας, ήταν πως εκείνη την περίοδο ήταν περισσότερο ρίσκο της Marvel η οποία δεν είχε ξαναμεταφέρει τον ήρωα στο πανί, δεν ήξερε τι δημοφιλία θα μπορούσε να έχει σε ένα κοινό συνηθισμένο σε Batman, Spider-man, X-men και Iron Man και επίσης βιαζόταν να το κυκλοφορήσει (μαζί με τον πρώτο Captain America), ως ένα τυπικό origin story και prequel των Εκδικητών.
Τώρα που το χρήμα ρέει, η Marvel ξέρει ότι προχωράει στα σίγουρα και μπορεί να απελευθερωθεί περισσότερο στα sequel της, με ακόμα πιο επικές, ανεπτυγμένες παραγωγές που μπορούν να σταθούν και αυτόνομα για το solo σύμπαν των ηρώων της, με μικρές προσεκτικές αναφορές στους Avengers που έφυγαν αλλά και σε αυτούς που θα έρθουν (λέγε το και Age of Ultron).
Αυτό το "στα σίγουρα" έβλαψε εν μέρει το-τελικά-υπερεπιτυχημένο αλλά "safe" και σε παντελώς ανισόρροπο ύφος Iron Man 3 που είχε αρχίσει ήδη να καίει καύσιμα από την 2η και αχρείαστη ταινία.
Με τον Kenneth Branagh να αποχωρεί και την θέση του να παίρνει ο Alan Taylor του Game of Thrones και τα trailer να υπόσχονται ένα σκοτεινότερο και επικότερο sequel, το Dark World καταφέρνει να τηρήσει τις υποσχέσεις του για μια πραγματική, πιο μεγαλειώδη ταινία Thor;
Και ποιες υποσχέσεις αφήνει τελικά για την συνέχεια της 2ης Κινηματογραφικής Φάσης των Marvel ταινιών;
ΥΠΟΘΕΣΗ
Μετά από το τέλος των Avengers, ο Thοr (Chris Hemsworth, Rush) επιστρέφει στην πατρίδα του την Asgard και παραδίδει τον ετεροθαλή αδελφό του Loki (Tom Hiddleston, The Avengers) στον πατέρα τους Odin (Anthony Hopkins, Red 2) και τη μητέρα τους Frigga (Rene Russo, Thor) προκειμένου να φυλακιστεί για τα εγκλήματα που διέπραξε στην προσπάθειά του να καταλάβει τη Γη.
Στη συνέχεια, ο Thor μαζί με τους φίλους του και συμπολεμιστές Sif (Jamie Alexander, The Last Stand), Fandral (Zachary Levi, πήρε τη θέση του Josh Dallas), Volstagg (Ray Stevenson, The Three Musketeers) και Hogun (Tadanobu Asano, Battleship) προσπαθεί να επιβάλλει ξανά στην τάξη στα Εννέα Βασίλεια μετά από το χάος που σκόρπισε ο Loki, όντας πιο συνειδητοποιημένος για τα καθήκοντα του.
Ο Thor όμως δεν είναι σε καλή διάθεση, με τις μάχες να τον έχουν κουράσει ψυχολογικά, την ίδια ώρα που σκέφτεται ακόμη την γήινη αστροφυσικό Jane Foster (Natalie Portman, Thor).
Η Jane βρίσκεται στη Γη και προσπαθεί να συνεχίσει κανονικά τη δουλειά της χωρίς τη βοήθεια του Dr Erik Selvig (Stellan Skarsgård, The Avengers) ο οποίος είναι κλεισμένος σε τρελογηροκομείο (κάτι τέτοιο τελοσπάντων!).
Αναζητώντας κάποια περίεργα μεταφυσικά φαινόμενα, με τη βοήθεια της συνεργάτιδας της Darcy (Kat Dennings, Thor) και του ...συνεργάτη-βοηθού της Darcy, τον Ian (Jonathan Howard, World War Z), θα βρεθεί κατά λάθος σε μια παράλληλη διάσταση και θα μπει μέσα της, το Aether ένα πανάρχαιο όπλο με τη μορφή κόκκινης ύλης, τερατοειδούς, σουρεάλ μορφής.
Όταν αυτό συμβεί, θα ξυπνήσει αυτόματα και ο Malekith (Christopher Eccleston, Amelia) ο αρχηγός της εξωγήινης φυλής των Dark Elves που προέρχονται από το Σκοτεινό Βασίλειο του Svartalfheim.
Μαθαίνουμε πως μετά από έναν πόλεμο που είχε διεξαχθεί, τα Dark Elves ηττήθηκαν από την Asgard και τον πατέρα του Odin, τον Bor (Tony Curran, X-Men: First Class) και όλοι νόμιζαν ότι είχαν εξολοθρευτεί και η απόπειρα τους να καταστρέψουν τον κόσμο με την βοήθεια του Aether, να έχει αποτύχει.
Ο Malekith, όμως, βύθισε το λαό του σε λήθαργο για χιλιάδες χρόνια με μοναδικό σκοπό του να εγερθούν την κατάλληλη στιγμή και να βυθίσουν τον κόσμο στο σκοτάδι.
Για να το καταφέρει αυτό, θα αναζητήσει τον Aether, το μυστικό και ανίκητο όπλο με τη βοήθεια του οποίου θέλει να καταστρέψει την Asgard και θα βυθίσει το σύμπαν στο αιώνιο σκοτάδι.
Ο Thor καταλάβει μέσω του παρατηρητή των Βασιλείων Heimdall (Idris Elba, Pacific Rim), πως η Jane Foster είναι μπλεγμένη και πως η ίδια έχει μέσα της την αρχέγονη δύναμη Aether.
Έτσι θα επιστρέψει στη Γη και θα προσπαθήσει να την βρει ενώ παράλληλα ο Malekith, με τη βοήθεια των Dark Elves και του Algrim/Kurse (Adewale Akinnuoye-Agbaje, Bullet to the Head) που μπορεί να μεταμορφώνεται μέσω μια μαγικής πέτρας σε τέρας με δέρμα-λάβα που θυμίζει ταύρο, ετοιμάζουν μεγάλη επίθεση στην Asgard που θα επιφέρει τραγικά γεγονότα, με την Γη και το Λονδίνο να ακολουθούν.
Θα καταφέρει ο Thor να σώσει την κατάσταση προτού να είναι αργά και κατά πόσο η αναγκαία βοήθεια που θα χρειαστεί από τον αδερφό του Loki, θα αποδειχτεί σοφή κίνηση, χωρίς ο τελευταίος να καταχραστεί την εμπιστοσύνη του Thor και να τον προδώσει;
THOR-AΚΙΣΜΕΝΟ SEQUEL
Από την έναρξη του Dark World με την αλά "Lord of The Rings" εισαγωγή και προϊστορία που μας εισάγει στον νέο κακό Malekith, καταλαβαίνουμε την προδιάθεση του επιτελείου για ένα επικότερο, πολύ μεγαλύτερου σκέλους sequel, με ορισμένες πορουκαυλονέρντικες κομικίστικα ηρωικές σκηνές.
Σκηνές όπως αυτή όπου ο Thor φεύγει πετώντας από ένα μπαλκόνι έτοιμος για μάχη και πιάνει στον άερα το σφυρί, το οποίο συνεχίζει την πτήση του κατόχου του ...απλά δεν υπήρχαν στην πρώτη ταινία.
Η δράση είναι περισσότερη και μάλιστα παρεμβάλλεται σε μικρές δόσεις ανάμεσα στα όσα συμβαίνουν ενώ η διάρκεια της ταινίας και ο ρυθμός της δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα.
Για κάθε διάλογο, ακολουθεί μια "the stakes are higher" σκηνή, για να ακολουθήσει κάποια ανατροπή με θάνατο χαρακτήρα ή ανέλπιστη συμμαχία και ξανά μάχη-καταδίωξη και ούτω καθεξής.
Οι μάχες είναι πιο πολυποίκιλες, επεκτεινόμενες από τα κλασικά μπουνίδια και κοπανήματα με όπλα σπαθιά και κοντάρια, μέχρι αλά Star Wars κυνηγητά με οχήματα που θύμιζαν John Carter, ενώ τα πλάνα με την εισβολή των μακρόστενων διαστημοπλοίων των Dark Elves στο Λονδίνο είναι μεγαλειώδη, με μια δόση επικότερου, καταστροφολογικού κλίματος.
Σκηνές που και μόνο να τις χαζεύεις κόβουν την ανάσα και απέχουν παρασάγγας από τη μισοδουλειά του 1ου Thor.
Η διαφορά στη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και το γενικότερο εικαστικό στυλ της ταινίας φαίνεται καθώς ο τηλεοπτικός Alan Taylor του Game of Thrones (αλλά και των Rome, Boardwalk Empire, Mad Men) ήθελε να διατηρήσει εν μέρει την φλασάτη fantasy αισθητική της πρώτης ταινίας και ταυτόχρονα να φέρει το sequel πιο κοντά σε ένα προσγειωμένο σκανδιναβικό, νορβηγικό κλίμα.
Θα το καταλάβετε αυτό από ορισμένα τοπία όπως το σκοτεινό βασίλειο των Ξωτικών (Svartalfheim) για το οποίο επέλεξαν τα γκρίζα ηφαιστιώδη τοπία της Ισλανδίας αλλά και από την εναρκτήρια μάχη στις ερημικές, αχανείς εκτάσεις του Vanaheim, ενάντια σε τερατώδεις στρατιώτες με πανοπλίες και ένα τέρας από βράχια.
Το ίδιο ισχύει και για τις στολές και εξοπλισμό των χαρακτήρων που μοιάζει περισσότερο κοντά σε "σπαθάτη" περιπέτεια ...παίρνοντας στοιχεία μέχρι και από τις ταινίες του Eroll Flynn (σκηνή με τον Fandral και καταδίωξη ιπτάμενων οχημάτων).
Η φυλή των Dark Elves από την άλλη, με τις μάσκες, τις μαύρες στολές και τα pods μέσα στα οποία βρίσκονταν σε λήθαργο, θύμιζαν διάφορες ταινίες του είδους από Alien και Conan έως και τους Necromongers του Chronicles of Riddick, ενώ εμφανής είναι και μια ακόμη αντιγραφή-επιρροή από Lord of The Rings, με τους Malekith και Algrim/Kurse να έχουν αποστηθίσει και να μιλούν σε μια ολοκαίνουρια γλώσσα, αποκλειστικά δημιουργημένη για τους χαρακτήρες τους.
Στα θετικά και το επικό, συγκινητικό, "τα πάντα όλα" μουσικό score του Brian Tyler (Iron Man 3, Fast Five, The Expendables 2, Constantine, Now You See Me).
Υπάρχουν και ορισμένες σεναριακές ανατροπές ...ή αν θέλετε και ανατροπή στην ανατροπή, δηλαδή κάτι που περιμένεις να γίνει και γίνεται ...αλλά τελικά δεν είναι έτσι ...και ξανά τούμπαλιν.
Δεν θα σας πω περισσότερα αλλιώς θα είναι spoil και...καταλαβαίνετε!
Μεγαλύτερα highlights φυσικά είναι οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, Chris Hemsworth και Tom Hiddleston.
Ίσως είναι και οι μόνοι χαρακτήρες που είναι πολύ πιο προσεγμένοι σεναριακά, με τους ρόλους τους να έχουν υποστεί αλλαγές ανά ταινία, να έχουν εξελιχθεί, να έχουν ωριμάσει.
Όταν μάλιστα, έχεις ταυτόχρονα και τους δύο ηθοποιούς πιο ώριμους και πιο βυθισμένους από ποτέ στους ρόλους τους, τότε ξέρεις πως θα έχεις σκηνές-χρυσάφι.
Ο Chris Hemsworth αν εξαιρέσουμε μια δυο σκηνές όπου η επιτηδευμένη "ούγκα" προφορά κάνει και πάλι μπαμ, είναι πιο φυσικός από ποτέ στο ρόλο του.
Πιο γήινος και συναισθηματικός στα βλέμματα του (όταν σκέφτεται ή ξανασυναντάει την Jane Foster), πιο αποφασιστικός και ηρωικός στα ανδραγαθήματα του, με τον χαρακτήρα του να έχει αλλάξει από τον αλαζονικό, πολεμοχαρή Thor που νοιάζονταν για τη δόξα, στον υπερασπιστή που νιώθει πλέον πιο υπεύθυνος αλλά ταυτόχρονα έχει κουραστεί απ'όλα αυτά.
Αυτό το συνειδητοποιείς περισσότερο σε δύο πολύ όμορφες σκηνές διαλόγων με τον πατέρα του Odin στην αρχή της ταινίας και προς το τέλος.
Για τον Loki, δεν έχεις λόγια.
Ασυζητητί η καλύτερη δουλειά του Hiddleston πάνω στο ρόλο, με αυτή την θεατρική ερμηνεία, το δραματικό βλέμμα, τα διαβολικά υφάκια, τα υπέροχα δραματικά ξεσπάσματα (σκηνές με τη μητέρα Frigga και διάλογος με Thor πάνω στα ιπτάμενα οχήματα), ενώ δεν χάνει την ευκαιρία να εμπαίζει τους πάντες και τα πάντα γύρω του, με μια σχεδόν ηδονική ευχαρίστηση.
Αν και δείχνει μονίμως διχασμένος ανάμεσα στην αλαζονική, κατακτιτική του περσονα και την πιο ανθρώπινη πλευρά που κρύβει ακόμα κατά βάθος (οκ ...κατά πολύ βάθος), ο χαρακτήρας του έχει πλέον κάνει τον κύκλο του και έμοιαζε πιο ολοκληρωμένος από ποτέ, ακόμα κι αν δεν ήταν ακριβώς ο πρωταγωνιστικός κακός.
Από την άλλη δεν θα τον έλεγες ούτε και εκτεταμένο cameo, όμως σίγουρα βροντοφώναζε πως ήθελε κι άλλο χρόνο καθώς έσωζε αρκετά την ταινία και αναδείκνυε περισσότερο τον πρωταγωνιστικό ρόλο-χαρακτήρα-ερμηνεία του Thor/Chris Hemsworth.
Δεν υπήρχε άλλος αντίπαλος που να διχάζει έτσι τον πρωταγωνιστή ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, την εμπιστοσύνη και τον φόβο της προδοσίας.
Όπως και να έχει, οι fangirls του Hiddleston που θα βρίσκονται μέσα στην αίθουσα, θα την καταβρούν και θα δυσκολευτούν να κρατήσουν τα χέρια μόνο στο κουτί με τα ποπ κορν.
Για μας τους υπόλοιπους, όμως θα παραμένει ΚΑΙ ηθοποιάρα.
Όσο για το ύφος της ταινίας και τις εναλλαγές από τις σοβαρές στις χιουμοριστικές σκηνές, ακούγονταν διάφορα περί κλώνου του Iron Man 3.
Προσωπικά βρήκα την ταινία ιδανικά ισορροπημένη ανάμεσα στην επική σκοτεινίλα που υπόσχονταν τα trailer και τις πιο ανάλαφρες στιγμές.
Το αποτυχημένο δείπνο της Jane Foster και η διακριτική πετυχημένη προσθήκη του συμπαθούς Chris O'Dowd (τον θυμόμαστε ως τροχονόμο στο Bridesmaids), το ...χαλαρό κρέμασμα του σφυριού Mjolnir, ένα ...μετρό που θα σε κάνει να μετράς πόνους από τα γέλια (σκηνή ανάλογη της πρώτης ταινίας και του "I need a horse"), ο διάλογος μεταξύ Thor και Jane όταν συναντιούνται ξανά, τα χαστούκια και οι απειλές που τρώει ο Loki, το Marvel cameo-μεταμφίεση, ο μεγαλύτερος ρόλος της Darcy (sorry Christina Hendricks αλλά αγαπημένη καψούρα και η Kat Dennings...).
Ακόμα και στο φινάλε υπήρχαν αρκετές στιγμές μαζεμένες που θα σε έκαναν να γελάσεις πάνω στην τελική μάχη, με τα καραγκιοζιλίκια της Darcy και του βοηθού της.
ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ...ΑΚΡΙΒΟ-THOR-ΙΤΟΣ
Η ταινία ενώ είναι απολαυστική και κυλάει νεράκι, από την άλλη δείχνει να βιάζεται να χωρέσει πάρα πολλά πρόσωπα και καταστάσεις μέσα σε μόλις 110 λεπτά.
Χαρακτήρες πάνε και φεύγουν ενώ άλλοι πεθαίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη και νιώθεις πως συνέβη απότομα και χωρίς ιδιαίτερη συναισθηματική επιρροή στους χαρακτήρες προκειμένου να προχωρήσουν στην επόμενη σκηνή δράσης κλπ κλπ (μικρή εξαίρεση σε όλα αυτά μια πολύ όμορφη, συγκινητική, ατμοσφαιρική και αρκετά παραδοσιακή Βικινγκ-ική σεκάνς κηδείας).
Σαν αποτέλεσμα, ο-υποτίθεται- βασικός κακός Malekith καταλήγει απλά αδιάφορος (ασχέτως της καλής ερμηνείας του Eccleston) με τα κίνητρα του να είναι απλά "είμαι πολύ κακός και δείτε με πόσο κακός μπορεί να γίνω".
Παράλληλα συνέβαινε και το οξύμωρο με τους φίλους του Thor, οι οποίοι ναι μεν είχαν μια δυο στιγμές όπου έλαμψαν παραπάνω ( μια-δυο σκηνές με Fandral και ο λιγότερο στατικός εδώ πέρα Heimdall του Idris Elba), αλλά από την άλλη έμοιαζαν και παντελώς εξαφανισμένοι (Volstagg και Hogun, ο οποίος πήρε γρήγορα
Οι βολικές αφέλειες του σεναρίου όπως οι μηχανισμοί που ανοίγουν διόδους τηλεμεταφοράς και οι συμπτώσεις για να χωρέσει με το ζόρι η Portman, η οποία ήταν χαριτωμένη αλλά παίζει και να βαριόταν, αφού επέστρεψε αναγκαστικά λόγω συμβολαίου.
Το φινάλε με τα πολλά πηγαινέλα ανάμεσα στους κόσμους ήταν λίγο άρρυθμο.
Θα ήταν προτιμότερο να είχαν κολλήσει εκεί, κάποιες από τις προαναφερθείσες σκηνές δράσης με τις καταδιώξεις.
Είπαμε η δράση ήταν καλή αλλά όχι ακριβώς αξιομνημόνευτη, όντα περισσότερο χωρισμένη σε μικρές διάσπαρτες δόσεις (τουλάχιστον δεν κούραζε όπως στο Man of Steel).
Και κάτι αναμενόμενο λίγο πριν το τέλος: μην πάτε σε 3D, δεν έχει απολύτως καμία διαφορά.
Δεν προσθέτει κανένα βάθος πεδίου, δεν θα σας έρθει κανένα σφυρί στη μάπα, η εικόνα γίνεται κάπως σκοτεινότερη και γενικά πρόκειται για μια ακόμη μεγάλη απάτη, όπως και στις περιπτώσεις των Thor, Captain America, The Avengers και Iron Man 3.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η φετινή χρονιά είχε απλά καλές κόμικ ταινίες, από αυτές που κυμαίνονται μεταξύ 6 και 7 στα 10, με άλλα λόγια, "solid" αλλά και με αρκετά προβλήματα.
Ο 2ος Thor δεν μπορούμε να πούμε ακόμα αν στέκει ως καλύτερη, αλλά σίγουρα ήταν πολύ πιο επική από το The Wolverine, κυλούσε καλύτερα και ήταν πιο διασκεδαστική από το Man of Steel και διέθετε πιο προσεγμένες εναλλαγές από το cheesy χιουμοράκι στις σοβαρές σκηνές, διατηρώντας σε πιο ισορροπημένα επίπεδα τις εναλλαγές ύφους σε σχέση με το Iron Man 3.
Με τον δεύτερο Thor δεν έχουμε ούτε την καλύτερη κόμικ ταινία της χρονιάς (προσωπικά δεν θα έβαζα καμία από τις φετινές, ούτε σε τοπ-20) ούτε την καλύτερη του Marvel Cinematic Universe αλλά ούτε και την καλύτερη της δεκαετίας ή όλων των εποχών.
Σίγουρα όμως αποτελεί ένα από τα καλύτερα fun ride που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, επηρεασμένο τόσο από τις σκανδιναβικές επιρροές-κουλτούρα και τα αλά Conan μούσκουλα, όσο και από τους φλασάτους κόσμους των Star Wars και Flash Gordon, μην ξεχνώντας τις κόμικ και ολίγον pulp fantasy καταβολές του.
Αν καμιά φορά έχεις αρχίσει να βαριέσαι την 'ωρίμανση΄ των κόμικ ταινιών και το εκβιαστικά γκρίζο κλίμα που σε κάνει να βαριέσαι σε ταινίες όπως τα Man of Steel και Dark Knight Rises, τότε το Thor είναι η κατάλληλη απάντηση που χωρίς να προσφέρει 'ενήλικο' υπερθέασμα (δεν το χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς), αγκαλιάζει την αφέλεια του και τις κόμικ καταβολές του.
Ένα αγνό κομικίστικο ευχάριστο υπερθέαμα, που απομακρύνεται σχετικά από τις Disney-ικές pg-13 πλακίτσες και "save the president" κλισεδιές του Iron Man 3.
Υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης αλλά προσωπικά εκτός από τα sequel των Avengers, θα ανυπομονώ πλέον μόνο για το franchise του Thor, αν θελήσω ιδανικό συνδυασμό κομικίστικης περιπέτειας με χιούμορ και δράμα.( ο νέoς Cap θα παίζει σε άλλο κλίμα)
* Μείνετε στα πρώτα credits (αλλά και για άλλη μία μετά τους τίτλους τέλους) κι αυτό για ...τον Benicio Del Toro.
Μία σκηνή που μας συνδέει με τους Guardians of The Galaxy και πιθανότατα ΚΑΙ με το Avengers 3.
Προσωπικά μου φάνηκε πολύ trash-ιά, σαν να βλέπω κάποιο καμμένο sci-fi b-movie.
Ας ελπίζουμε οι Guardians, όσο ...'περίεργη' επιλογή κι αν είναι, να μην προκύψει τόσο cheesy όσο κάτι ...Batman and Robin.
Γιατί η σκηνή αυτή...περισσότερο προς τα εκεί έφερνε.
** Επόμενες στάσεις το 2014, αρχικά με τον 2ο Captain America (λέγε το και Captain America:The Winter Soldier) που θα κυκλορήσει 4 Απριλίου και απ'όσο έχουμε καταλάβει, θα είναι τυπικά και ουσιαστικά το lead-in για το πολυαναμενόμενο mega-sequel Avengers:Age of Ultron.
Και φυσικά οι προαναφερθέντες Guardians of The Galaxy που ετοιμάζονται να ντεμπουτάρουν την 1η Αυγούστου της ίδιας χρονιάς.
Στις αίθουσες από 21 Νοεμβρίου.
Kostas Tsokos.
Thor: The Dark World trailer by FilmBoy-gr
