Χρονοκάψουλα.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Solomon Northup.
Γεννημένος ελεύθερος Αφρό –Αμερικανός, Νεοϋορκέζος Πολίτης ο οποίος το 1841 απήχθην και πουλήθηκε σαν σκλάβος στη Νέα Ορλεάνη.
Βασισμένη στα απομνημονεύματα της απαγωγής και της υποδούλωσης του, αυτή η εξωφρενικά αληθινή ιστορία, αφοπλίζει με την τολμηρότητα και την ωμότητα της, υποδεικνύοντας την χειρότερη πλευρά στεγνής ανθρώπινης βαρβαρότητας...
Με τα χρόνια έχουμε δει ταινίες για εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της ανθρωπότητας.
Ανακαλώντας τις ταινίες στο μυαλό μου, θεωρώ πως αυτό το δημιούργημα του Steve McQueen (Shame) είναι η πιο οικουμενική, αφηγηματική ταινία που έχω δει στην απεικόνιση της Αμερικανικής δουλείας στο Νότο.
Ίσως και το mini series Roots το 1977, το οποίο επίσης είχε μπει στα βαθιά αυτής της θεματολογίας, αλλά και πάλι ελεγχόμενο υπό τα μάτια λογοκριτών του δικτύου.
Σίγουρα το 12 Years a Slave είναι ακόμα πιο ήπια γυρισμένο από ότι πραγματικά άξιζε.
Και αυτό γιατί πάντα υπάρχει και η λογοκρισία.
Όπως βλέπουμε και στη ταινία, δεν ήταν όλοι οι σκλάβοι υπό την ίδια μεταχείριση.
Δεν αντιμετωπίστηκαν όλοι τόσο βάναυσα.
Αυτό που βλέπουμε στη ροή της ιστορίας είναι αρκετό, αξιόπιστο και καταδικασμένο.
Στην ταινία βλέπουμε ένα ευρύ φάσμα της ευπρέπειας ή την έλλειψή της, μεταξύ των ιδιοκτητών σκλάβων.
O Chiwetel Ejiofor (Salt) υποδύεται τον Solomon Northup.
Μέσα από την μακρόχρονη πορεία υποδούλωσης του, αφέντες υπήρξαν να κρατάνε τη μοίρα του στα χέρια τους, με αξιοπρεπείς χαρακτήρες όπως ο William Ford (Benedict Cumberbatch, The Fifth Estate), άνθρωπος της συνείδησης που εκτιμά την ευφυΐα του Solomon και τις δεξιοτεχνίες του.
Το φυλετικό σύστημα όμως στοιβάζεται εναντίον των μαύρων και ένας Tibeats (Paul Dano, Prisoners) είναι αρκετός για να καταστρέψει τα πάντα.
Ο επόμενος αφέντης, ο Edwin Epps (Michael Fassbender, The Councelor) χρήζει βαρβαρότητας και κάνει την παρέλαση του από ξυλοδαρμούς, βιασμούς και βασανιστήρια, σωματικής και ψυχικής φύσεως.
Σαφέστατα, ο Ejiofor καταλήγει να κρατάει όλη την ταινία, αλλά υπάρχουν και μικρότεροι ρόλοι που αποδίδονται άψογα από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως η Alfre Woodard, ο Paul Giamatti (Rock of Ages) και ο Brad Pitt (The Councelor).
Το σενάριο, γραμμένο από τον John Ridley, βασίζεται στο βιβλίο του Northup και έπρεπε να γραφτεί προσεκτικά για την αποφυγή μελοδράματος.
Σε κανένα σημείο δεν μπορεί κάνεις να αισθανθεί πως αυτή η ταινία είναι υπερβολική.
Το απαθές πράσινο τοπίο φυτείας που συνοδεύεται από βία ρητή και όχι ψεύτικη.
Η κινηματογράφηση του Sean Bobbitt η οποία δείχνει συχνά ζεστή και φιλόξενη, εδώ συνοδεύεται από εικόνες βαρβαρότητας και απελπισίας.
Το παρηγορητικό θρόισμα των φύλλων και η μουσική που μοιράζεται με φειδώ από τον φημισμένο συνθέτη Hans Zimmer δημιουργεί για ακόμη μια φορά ένα αποτέλεσμα που εξυψώνει το αίσθημα του φόβου και της προσμονής.
Συγκροτημένη και δυνατή η σκηνοθεσία του Steve McQueen, ο οποίος όντας άκρως σχολαστικός με την εκ νέου αναπαραγωγή των σκηνικών, προσπαθεί να φέρει τη δικαιοσύνη με την αυτοβιογραφία του Northup, η οποία ενσωματώνει ένα εθνικό έγκλημα ως τραγική εμπειρία ενός ανθρώπου.
To 12 Years a Slave είναι μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί και ο McQueen με τους συνεργάτες τους την έχουν φτιάξει άψογα.
Στις αίθουσες από 12 Δεκεμβρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
12 Years a Slave trailer από FilmBoy-gr
