O Ισπανικός κινηματογράφος ανέκαθεν προσέφερε σπουδαίες στιγμές και μεγάλες συγκινήσεις στους θεατές σε όλα του τα είδη, από τον μεγάλο και τρανό Pedro Almodovar μέχρι και τον προσφάτως μεταγραφέντα στο Χόλιγουντ, Guillermo del Toro.
Tα τελευταία χρόνια όμως, η αλήθεια είναι ότι μας προσφέρουν συνεχώς ανολοκλήρωτα έργα, με την έννοια ότι ενώ γυρίζουν αξιοπρεπείς ταινίες, όλο και κάπου χαλάει η μαγιά.
Πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα, η (παραλίγο) ξέφρενη κωμωδία Ι'm so Excited του Almodovar που "φρέναρε" σε κάποια σημεία και το πολλά υποσχόμενο (αλλά με μέτριο μισάωρο και φινάλε) Tesis sobre un homicidio.
Η Joana Prats (Barbara Goenaga) πάσχει από agnosia, μια παράξενη νευροψυχολογική ασθένεια που επηρεάζει την αντίληψη της.
Αν και τα μάτια και τα αυτιά της είναι σε άριστη κατάσταση, το μυαλό της δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα ερεθίσματα που λαμβάνει μέσω αυτών.
Ως η μόνη που ξέρει το βιομηχανικό μυστικό που άφησε πίσω του, ο πατέρας της, η αινιγματική νεαρή κοπέλα θα γίνει το θύμα ενός απειλητικού σχεδίου, που σκοπό έχει να αποσπαστούν πληροφορίες μέσα από τις συγχισμένες της αισθήσεις.
Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, οι δύο άνδρες που βρίσκονται κοντά της, ο Carles (Eduardo Noriega, The Last Stand), ο αρραβωνιαστικός της Joana και το δεξί χέρι του πατέρα της, και ο Vicent (Felix Gomez), ένας νεαρός, παρορμητικός υπάλληλος που εργάζονται στο μέγαρο Prats, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην έκβαση της ιστορίας.
Kαταρχήν, η αγνωσία είναι η ανικανότητα αναγνώρισης αντικειμένων παρά την επάρκεια αισθητικών πληροφοριών που φθάνουν γι’ αυτά στον εγκέφαλο από τα μάτια ή τα αυτιά ή με την αφή και κυρίως οφείλεται σε βλάβη περιοχών του εγκεφάλου που συμμετέχουν σε αυτές τις λειτουργίες ερμηνείας και μνημονικής ανάκλησης.
Αυτό το αναφερω κυρίως γιατί πάνω σε αυτά τα στοιχεία θέλει να στηριξει την ταινία του ο σκηνοθέτης Εugenio Mira (του πολύ καλού Timecrimes), o οποίος με την βοήθεια του καλογραμμένου σεναρίου ειδικά στην πρώτη ώρα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα φοβερά απειλητικό περιβάλλον για την ηρωίδα και τον περίγυρο της, χωρίς να καταφεύγει σε ευκολίες και φθηνά τεχνάσματα.
Ο Mira μπαίνει στην ψυχοσύνθεση της πειστικότατης Goenaga (εξαιρετική ερμηνεία σε έναν απαιτητικότατο και πολύ δύσκολο ρόλο) και καταφέρνει να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα άκρως ρεαλιστικό που διατηρεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ένα ενδιαφέρον στην ταινία.
Η πρωταγωνίστρια κατάφερε να πιάσει το κατάλληλο ύφος, είναι σχεδόν αψεγάδιαστη στις αντιδράσεις της και δίνει μια θαυμάσια ερμηνεία, κάτι που δεν μπορύμε να πούμε και για το υπόλοιπο κάστ, το οποίο δεν έιναι κακό, απλά δεν καταφέρνει να κάνει το κάτι παραπάνω.
Όμως όποτε το love story μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών καταφέρνει να υπερισχύσει του κεντρικού θέματος της, η ταινία καταφεύγει σε κοινότυπες ατάκες και κάπως ανούσιες σκηνές και μια αχρείαστη μεγαλοποίηση του που καταλήγει να μειώνει κάπως το ενδιαφέρον της υποπλοκης σε σχέση με το κυρίως θέματης.
Συν τοις άλλοις και ενώ προς το τέλος ο σκηνοθέτης χάνει την μπάλα και η πλοκή έχει ξεχειλώσει με κάποιες περιττές σκηνές, η κατάληξη είναι υπερφορτωμένη και ξέφρενη, και καταλήγεις να μην μπορείς να δραπετεύσεις από την αίσθηση ότι βλέπεις επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς και όχι μια κανονική κινηματογραφική ταινία.
Το εξαιρετικό κλίμα του πρώτου μέρους, το οποίο έχει ενισχυθεί αρκετά και με την μαεστρική σκηνοθεσία του Mira και την φωτογραφία που έχει προσεχθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό, χάνεται δυστυχώς προς το τέλος.
Δυστυχώς, το Agnosia ..."χολιγουντιανοποιείται" με πολλά cheap scares αλλά και κάποιες αχρείαστες σκηνές, οι οποίες δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην πλοκή, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ενα "νεκρό" διάστημα στο οποίο η ταινία δεν καταφέρνει να κάνει την διαφορά.
Αξίζει τον κόπο δήλαδή η ταινία;
Προσωπικά έχω να δώσω πολλά συγχαρητήρια και να επικροτήσω την προσπάθεια του Ισπανού σκηνοθέτη Eugenio Mira, αν υπολογίσουμε μάλιστα πως αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του.
Ήταν μια τεράστια και φιλόδοξη προσπάθεια που κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα, άσχετα αν δεν κατάφερε να ευοδοθεί πλήρως.
Ας ελπίσουμε ότι επιστρέφοντας με την επόμενη του ταινία θα συνεχίζει έτσι και θα μπορέσει να μας δώσει ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Στις αίθουσες από 19 Δεκεμβρίου.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
