Το να κράξει ένας κριτικός τον Jason Statham απλά και μόνο επειδή είναι ο Jason Statham, είναι κάτι πολύ απλό.
Το να συνειδητοποιήσουμε ότι ο συγκεκριμένος κύριος είναι η τελευταία ελπίδα ενός ετοιμοθάνατου είδους ταινιών, όπως τα action movies που γνωρίσαμε τις δεκαετίες των 80's και των 90's, είναι μια άλλη ιστορία.
Προσωπικά, βρίσκομαι διχασμένος ανάμεσα στις δυο διαφορετικές οπτικές.
Από την μια δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι κάποιος ηθοποιός ηθελημένα τυποποιείται τόσο έντονα, από την άλλη ο Statham και οι ταινίες του κρύβουν μια ειλικρίνεια απέναντι στον θεατή που δύσκολα συναντάς σε έργα της εποχής μας.
Ο Phil Broker (Jason Statham, Fast & Furious 6) είναι ένας έμπειρος μυστικός πράκτορας της δίωξης ναρκωτικών που κατάφερε να εισχωρήσει σε μια μοτοσυκλετική λέσχη - αλά Sons Of Anarchy - και να αποκαλύψει τις βρομοδουλειές της.
Αφού παρακολούθησε την γυνααίκα του να πεθαίνει, αποφάσισε να αποχωρίσει από την επικίνδυνη δουλειά του και να αφοσιωθεί στην δεκάχρονη θυγατέρα του, Maddy (Izabela Vidovic).
Πατέρας και κόρη θα ταξιδέψουν σε μια ήσυχη και απομακρυσμένη κωμόπολη, όπου θα αποπειραθούν να χτίσουν ένα καινούργιο σπίτι και να ξεπεράσουν την κοινή τους απώλεια.
Ένας αθώος τσακωμός στο σχολείο της μικρής Maddy, ωστόσο, θα σταθεί αρκετός για να τραβήξει την προσοχή του Gator (James Franco, This Is The End), ενός φιλόδοξου μικροπαρασκευαστή κρυσταλλικής μεθαδόνης που προσπαθεί να πιάσει την καλή (λέγε με και Breaking Bad).
Ο Gator σταδιακά θα ανακαλύψει την κρυφή ταυτότητα του Phil Broker και θα θελήσει να την εκμεταλλευτεί για να κάνει το μεγάλο «άνοιγμα» που περίμενε.
Τότε, η φιλήσυχη ζωή του Phil θα ταραχθεί για ακόμα μια φορά.
Το σενάριο του Sylvester Stallone βασίζεται σε μια κλασσική copy-paste ιδέα που λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο.
Κομμένο και ραμμένο ακριβώς στα μετρά του action hero-ηθοποιού που θα το υλοποιήσει, διακρίνεται από δυο και μόνο αρετές.
Από το ότι περιέργως εμβαθύνει στους χαρακτήρες του (π.χ τα μαθήματα αυτοάμυνας που κάνει ο πατέρας στην κόρη) και από το ότι η δράση περιορίζεται σε γήινα και ρεαλιστικά επίπεδα, αν αναλογιστεί κανείς παρόμοιες ταινίες του είδους.
Εκεί όμως που το σενάριο αποτυγχάνει να πείσει είναι στην χρήση του James Franco ως σωστού villain.
Ενώ στην αρχή παρουσιάζεται σαν τον κλασσικό πανούργο κακό, που το μεγαλύτερο όπλο του είναι το μυαλό του, στην πορεία η συμμετοχή του φθίνει και χάνει την δυναμική της.
Σε κανένα σημείο του έργου καταφέρνει να γίνει το αντίπαλο δέος του Jason Statham, με τραγική κατάληξη στο τελευταίο μισάωρο του έργου να λειτουργεί ως «μεσάζοντας», ή ακόμα χειρότερα σαν παρασιτικός οργανισμός.
Φυσικά, όσο και να περιορίζεται το σενάριο σε μια ρεαλιστική αποτύπωση της δράσης, ο Jason Statham είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει πως κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί του.
Οι πολεμικές του κινήσεις είναι αναρίθμητες, το ίδιο και οι «κακοί» μηχανόβιοι που εξοντώνει με το τσουβάλι.
Τουλάχιστον για αυτό μπορούν να είναι σίγουροι οι fan του.
Δεν υπάρχει σκηνή που το bad-ass στυλάκι που τον διακρίνει, χάνει τον δυναμισμό του.
Ακόμα και οι τρομακτικά cheesy ατάκες που πετάει γίνονται σχεδόν αποδέκτες όταν προέρχονται από εκείνον.
Ίσως για αυτό το τελευταίο να ευθύνεται και ο έμπειρος σκηνοθέτης Gary Fleder που αν και κανείς δεν θα εκτιμήσει την καλλιτεχνική του προσπάθεια σε ένα έργο σαν το Homefront, ο ίδιος σίγουρα βρήκε έναν ορθό τρόπο για να εξισορροπήσει την δράση με το δράμα.
Οι λήψεις του είναι αρκετά περιεκτικές και μετρημένες, αφού ούτε «παραφουσκώνουν» την ταινία αλλά ούτε την κάνουν να χάνει την αρχική της action ταυτότητα.
Δεν θα κάνω το αστείο να συγκρίνω το Homefront με τις πρώτες ταινίες του Statham, όταν ακόμα συνεργαζόταν με τον Guy Ritchie.
Ούτε θα υποστηρίξω πως πρόκειται για ένα έργο εφάμιλλο του σπιντάτου Transporter ή του παρανοϊκού Crank.
Παρόλα αυτά, δεν έχω κανένα ζήτημα να πω πως το Homefront είναι καλύτερο από τις τελευταίες straight-to-dvd ταινίες του μοναδικού εναπομείναντα action hero της εποχής μας.
Από 5 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.
Γιώργος Καραμάνος.
Homefront trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
