Όταν στα credits διαβάζεις, Jonathan Nolan και JJ Abrams, ξέρεις ότι θα δεις κάτι πολύ καλό.
Και οι δυο ξέρουν να δημιουργούν ενδιαφέρουσες ιστορίες, με sci-fi χαρακτήρα, πολύ δράση και σασπένς.
Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή του story της σειράς Person of Interest, δεν με είχε πείσει.
Φάνταζε μια ακόμα κατασκοπική-αστυνομική σειρά, με τις κλασικές υποθέσεις της εβδομάδας, ενώ ο λόγος που το έπιασα εξαρχής ήταν η παρουσία του ΟΝΟΜΑ, τον οποίο ήθελα να δω μετά την Lost εποχή.
Όπως λέει και ο ίδιος στην αρχή κάθε επεισοδίου:
«Σας παρακολουθούν!
Η κυβέρνηση κατέχει μια Μηχανή η οποία παρακολουθεί όλες τις κινήσεις σας μέσα από τις κάμερες, τους υπολογιστές και τα τηλέφωνα.
Την δημιούργησα έτσι ώστε να ανακαλύπτει τις τρομοκρατικές απειλές, αλλά αυτή τα βλέπει όλα.
Κάθε κακόβουλο σχέδιο εναντίων απλών πολιτών.
Η κυβέρνηση θεωρεί αυτές τις απειλές ασήμαντες. Εμείς όχι».
Ο Harold Finch (Michael Emerson) παίρνει στην δούλεψη του τον John (Jim Caviezel), έναν πρώην πράκτορα της CIA, οποίος έχει ξεπέσει σε άστεγο και ζητιάνο.
Η Μηχανή κάθε τόσο δίνει στον Harold ένα ΑΦΜ, με το οποίο βρίσκουν ένα άτομο το οποίο η Μηχανή θεώρησε ότι είναι το κλειδί σε μια υπόθεση που θα οδηγήσει σε δολοφονία.
Ο Harold, που κάνει το research, και ο John που παρακολουθεί και προστατεύει, δεν ξέρουν αν το νούμερο είναι αυτός που κινδυνεύει ή αυτός που σχεδιάζει την απειλή.
Οι πρώτες ώρες ανήκουν στην έρευνα και στην ανακάλυψη του κίνητρου.
Και όπως έμαθα σχετικά σύντομα σε αυτήν την σειρά, τα φαινόμενα απατούν.
Μερικά φινάλε έκρυβαν τρομερές ανατροπές.
Με αυτό το τρικ, μπόρεσαν οι δημιουργοί, να κάνουν τις υποθέσεις πιο ενδιαφέροντες, χωρίς να είμαστε ποτέ σίγουροι ποιος είναι ο λόγος που η Μηχανή έδωσε τον αριθμό.
Έιναι αυτό όμως αρκετό για να την ανεβάσει επίπεδο;
Όχι, και για αυτό έχει ακόμα δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά.
Πρώτον, οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στις υποθέσεις τις εβδομάδας, δεν ...ξεχνιούνται τόσο απλά.
Κάποιοι από αυτούς ξαναεμφανίζονται, ως βοηθοί, εχθροί, ανακατεμένοι πάλι σε κάποιο κίνδυνο ή για να δώσουν ένα κωμικό τόνο.
Οι Detective Carter (Taraji P.Henson, Larry Crowne) και Fasco (Kevin Chapman, Unstoppable) φανταστικοί με τον τρόπο τους, ο Elias (Enrico Colantoni, Contagion) από τους πιο ενδιαφέροντες μαφιόζους που έχω δει στην μικρή οθόνη, η Root (Amy Acker, The Cabin in the Woods) με πείθει ότι είναι γοητευτικό και επικίνδυνο θηλυκό.
Και τέλος η Μηχανή.
Ναι, η μηχανή είναι β' ρόλος.
Αναπτύσσεται, κινδυνεύει, έχει υπόσταση και άποψη!
Είναι μια τεχνητή νοημοσύνη που όσο περνάει ο καιρός εξελίσσεται και παίζει ενεργό ρόλο στην πορεία της ιστορίας.
Δεύτερο σημαντικό χαρακτηριστικό, τα backstories που είναι εκπληκτικά.
Όλοι έχουν μυστικά, άκρως ενδιαφέροντα, παρελθόν που τους στοιχιώνει και που φυσικά δεν λειτουργούν ως απλά flashback αλλά ανακατεύονται η μία με την άλλη, χωρίς να μαθαίνεις ολόκληρη την ιστορία, βλέποντας τα αποτελέσματα στο παρόν και τους λόγους για τους οποίους πράττει ο καθένας όπως πράττει.
Γιατί ο nerd εκατομμυριούχος Harold ασχολείται με τους αριθμούς και θέλει να σώζει κόσμο;
Πώς κατάντησε τόσο ξεπεσμένος ο John;
Ποια είναι η Root, πώς φτιάχτηκε η Μηχανή.
Ποιο είναι το παρελθόν του Fasco;
Όλα τα παραπάνω συν την φανταστική επιλογή του χρόνου που θα αφιερωθεί στο πιστολίδι, το χιούμορ και όλα τα υπόλοιπα, όπως και η ερμηνεία του δυσπροσάρμοστου μηστηριώδους Harold και του ατσαλάκωτου «Man in the Suit” John, ανεβάζουν ένα επίπεδο πάνω το Person of Interest από τις υπόλοιπες αστυνομικο-ειδής σειρές και αξίζει να τις δώσετε μια ευκαιρία που δεν θα την μετανιώσετε .
Η σειρά βρίσκεται τώρα στη μέση της τρίτης season.
Τάσος Σαμπάρ.
1.jpg)
