Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον πλέον 67χρονο Sylvester Stalone στο θρυλικό χαρακτήρα του μποξ Rocky Balboa.
Από την άλλη, έχουμε τον Robert De Niro να αναβιώνει φαντάσματα του Jake LaMotta στο Raging Bull.
Το φετινό Grudge Match του Peter Segal είναι αυτό ακριβώς που θα περίμενε κανείς.
Μια μέτρια ταινία που προσπαθεί να συνδυάσει τον Sylvester Stallone και τον Robert De Niro σε μια δραματική αθλητική κωμωδία τύπου Rocky vs Raging Bull.
Τη δεκαετία του 80’ οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι στο ρινγκ φαίνεται να ήταν ο Billy The Kid McDonnen (Robert De Niro, American Hustle) και Henry Razor Sharp (Sylvester Stallone, Bullet to the Head).
Μετά από δύο αγώνες που έδωσαν στους αντίπαλους πυγμάχους από μια νίκη, προγραμματίζεται μια τελική αναμέτρηση για να διευθετήσει το σκορ μεταξύ των ισχυρών πυγμάχων.
Όταν όμως ο Razor αποσύρεται απότομα από το άθλημα λίγο πριν από τον αγώνα, όλοι μένουν με την απορία και, 30 χρόνια μετά οι δύο άνδρες ακολουθούν χωριστούς δρόμους.
Εργάτης σε ένα εργοστάσιο στο Pittsbourgh πλέον, ο Razor αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα, φροντίζοντας συγχρόνως και τον ξεπεσμένο πρώην προπονητή του (Alan Arkin, The Incredible Burt Wonderstone).
Αυτός που προσφέρει στον Razor μια ευκαιρία είναι ο Dante Slate, Jr (Kevin Hart, This Is The End), γιος ενός θρυλικού οργανωτή αγώνων, ο οποίος θέλει να φέρει ξανά τους δύο πρώην μποξέρ σε μια αναμέτρηση.
Ο Razor αρχικά αρνείται, αλλά γρήγορα αρχίζει να βλέπει την αξία μιας τιτανομαχίας από τα παλιά, και συμφωνεί να αγωνιστεί με τον The Kid.
Στη προσπάθειά του να διαφημίσει τον αγώνα, ο Dante ωθεί το γηρασμένο ζευγάρι σε μια σειρά από ενοχλητικές δημόσιες εμφανίσεις, ενώ ο The Kid υποδέχεται στη ζωή του τον γιο του, BJ (Jon Bernthal, The Wolf of Wall Street), προϊόν ενός one night stand με την τότε κοπέλα του Razor, Sally (Kim Basinger, Charlie St. Cloud).
Απλοικότατο σενάριο, κάποιες φορές η ροή της ταινίας υπερβολική, άλλες μονότονη.
Με προβλέψιμα αστεία και κάποιους κωμικούς μονολόγους, παρατηρούμε μια αντί - κλιμακούμενη μάχη, κομμένη και ραμμένη στο μοτίβο του Holywood.
Σπάταλος και άψυχος ο κινηματογράφος συχνά πυκνά πυροβολεί την οθόνη με μηδενική χάρη για να μας παραδώσει ολοφάνερα περιττά έργα ματαιοδοξίας.
Στις αίθουσες από 16 Ιανουαρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
