Aν χρειαζόταν να θυμηθούμε όλες τις φορές που το Hollywood μέσα από τις ταινίες του έχει ασχοληθεί με τους Ναζί (είτε εύστοχα, είτε άστοχα), τότε δεν μας φτάνει ούτε μια ολόκληρη βδομάδα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα της Αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας (και όχι μόνο) και σίγουρα ένα από τα πιο πιασάρικα για την διεκδίκηση βραβείων Όσκαρ (Schindler’s List, Pianist, Life is Beautiful και πάρα πολλές ακόμα).
Το The Book Thief είναι βασισμένο σε ένα δημοφιλές βιβλίο του Markus Zusak και η μεταφορά του στον κινηματογράφο αποτέλεσε προσωπικό στοίχημα του Brian Percival, σκηνοθέτη της τηλεοπτικής σειράς "Downton Abbey".
Βρισκόμαστε στον Απρίλιο του 1938 και στη Ναζιστική Γερμανία, όπου η μικρή Liesel (Sophie Nelisse) έχει τραβήξει την προσοχή του ... θανάτου, ο οποίος μας αφηγείται την ιστορία της.
Λόγω των κομμουνιστικών πεποιθήσεων της μητέρας της, η Liesel, ένα ξεχωριστό κορίτσι με απίστευτο κουράγιο, δίνεται για υιοθεσία στην ανάδοχη οικογένεια του Hans (Geoffrey Rush, The Best Offer) και της Rosa (Emily Watson, Anna Karenina) Hubermann.
Με την υποστήριξη της νέας της οικογένειας και του Max (Ben Schnetzer), ενός νεαρού Εβραίου πρόσφυγα που η οικογένειά του κρύβει στο σπίτι της, η Liesel μαθαίνει σιγά-σιγά να διαβάζει.
Για την Liesel και τον Max, η δύναμη των λέξεων είναι ο μοναδικός τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα γύρω τους.
Γι' αυτό και το νεαρό κορίτσι κλέβει βιβλία για να τα μοιραστεί με άλλους.
Όσοι με διαβάζετε συχνά, ξέρετε ότι αποφεύγω να σχολιάζω τα βιβλία σε σχέση με την ταινία, οπότε θα επικεντρωθώ μεμονωμένα στην ταινία.
Εκείνο που φοβόμουν από την αρχή να πω την αλήθεια, είναι το να δώσει η ταινία βάση μόνο στο μίσος για τους Ναζί και να αποπροσανατολίσει τον θεατή από το υπόλοιπο θέμα, κάτι που έχουμε δει πολλάκις σε τέτοιου είδους ταινίες.
Αυτό όμως το διαχειρίζεται με πολύ ωραίο τρόπο ο σκηνοθέτης, αλλά ενώ αποφεύγει αυτή την «παγίδα», υποπίπτει σε άλλες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ταινία είναι η απειρία του σκηνοθέτη να διαχειριστεί μια κατάσταση που δεν ανήκει σε επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς.
Μερικά «κουσούρια» από το Downtown Αbbey είναι εμφανείς στο The Βook Thief.
Μπορεί αισθητικά να είναι σε πολύ καλό επίπεδο με ωραία και φροντισμένα σκηνικά, κουστούμια και γενικά πολύ καλή αναπαράσταση της εποχής, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό όπως φαίνεται για να ανεβάσει επίπεδο την ταινία.
Ο Percival αν και προφανώς έχει άφθονο υλικό, δεν μπορεί να το δομήσει κατάλληλα μέσα στον χρόνο που έχει, με αποτέλεσμα η ταινία να παρουσιάζει έλλειψη ισορροπίας σε ορισμένα διαστήματα - για κάθε 10-15 που σου κρατάει το ενδιαφέρον υπάρχει ένα αντίστοιχο δεκάλεπτο που κάνει «κοιλιά».
Χωρίς προσανατολισμό, δεν καταφέρνει να «αγγίξει» τον θεατή, παρά το γεγονός ότι έχει όλα τα φόντα για να το κάνει.
Δεν ξέρει προς ποια κατεύθυνση να πάει την ταινία, προς αυτή του παραμυθιού ή του δράματος, με αποτέλεσμα να βγαίνει ένα αποτέλεσμα κατώτερο του αναμενομένου.
Ένας από τους βασικότερους λόγους που γίνεται αυτό, είναι η απουσία ρεαλισμού αλλά και έντασης, καθότι πολλά από τα σκηνικά που εκτυλίσσονται στο δεύτερο μέρος (που περιμένεις και αρκετές κορυφώσεις) είναι υποτονικά, διότι ο σκηνοθέτης επιλέγει να κάνει μια by the book politically correct ταινία, χωρίς να βάλει την δική του πινελιά.
Από ένα σημείο και μετά δεν σου βγάζει πολύ δυνατά συναισθήματα, ενώ μερικά κλισέ θα μπορούσαν να απουσιάζουν, ενώ το φινάλε το μυρίζεσαι από ένα σημείο και μετά.
Παρόλα αυτά τον σώζει εν μέρει το καλό καστ και κυρίως ο εξαιρετικός για ακόμα μια φορά Geoffrey Rush στον ρόλο του φιλεύσπλαχνου πατέρα, που σε μερικά σημεία πραγματικά τον χαζεύεις.
Διανύει μια εξαιρετική περίοδο φόρμας και είναι ότι καλύτερο (μαζί με την εξαιρετικά φροντισμένη παραγωγή) υπάρχει στην ταινία.
Η πιτσιρίκα Sophie Nelisse είναι παραπάνω από ικανοποιητική στον ρόλο της και για την ηλικία της έχει μια αξιοθαύμαστη ωριμότητα, αυτή όμως που δεν με ενθουσίασε ήταν η συνήθως αξιόπιστη Emily Watson, που δεν έβγαλε ένταση και ήταν κάπως κουραστικά επαναλαμβανόμενη.
Το Book Τhief δεν πρόκειται να μείνει αξέχαστο σε κανέναν, ειδικά μιλώντας για ένα τόσο κοινότυπο θέμα, το οποίο έχει εξαντληθεί με πολύ πιο κατατοπιστικές ταινίες, ωστόσο παρακολουθώντας την ταινία, δεν μπορείς να πείς ότι χάνεις και τον χρόνο σου.
Η αδυναμία ωστόσο του σκηνοθέτη να ξεφύγει λίγο από τα στερεότυπα και να κάνει το βήμα παραπάνω, στοιχίζει στην ταινία μια καλύτερη τύχη που της άξιζε βάση του κάστ και των προσεγμένων τεχνικών χαρακτηριστικών της.
Στις αίθουσες από 23 Ιανουαρίου.
Νίκος Δρίβας.
The Book Thief trailer από FilmBoy-gr
