Το πονεμένο είδος των ταινιών δράσης, αφού εκφυλίστηκε για τα καλά την δεκαετία του 80', πέρασε μια μεγάλη κρίση ταυτότητας.
Οι γνωστές «συνταγές επιτυχίας» έχασαν την λάμψη τους, τα τραβηγμένα σενάρια άρχισαν να κουράζουν και οι alpha-male πρωταγωνιστές είτε γέρασαν, είτε σταδιακά απορρίφθηκαν από το ίδιο το κοινό που τους ανέδειξε.
Κατ'αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα σινεμά δράσης δυο ταχυτήτων.
Franchise όπως το Fast & Furious μπόρεσαν να προσαρμοστούν έξυπνα στις απαιτήσεις της νέας εποχής, ενώ άλλα όπως το Die Hard, δεν κατάφεραν να κρατήσουν το fan base τους.
Ταυτόχρονα, παρακολουθήσαμε μια άνθιση στον χώρο της περιπέτειας μέσα από εναλλακτικές προτάσεις όπως τα Drive, The Raid και Looper.
Και αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και την comic επανάσταση που έφερε ο Nolan με την Dark Night τριλογία και η Marvel Studios με την ιδέα ενός ολοκληρωμένου υπερ-ηρωικού universe, τότε γίνεται σαφές πως ο «χάρτης» των ταινιών δράσης ποτέ δεν ήταν τόσο διευρυμένος και πολυποίκιλος.
Σε έναν τέτοιο «χάρτη» λοιπόν, τι ελπίδες μπορεί να έχει μια ταινία όπως το Brick Mansions;
Η απάντηση είναι απλή.
Από ελάχιστες έως καμιά.
Remake του αξιόλογου και διασκεδαστικού "District B13", μας μεταφέρει στο έτος 2018, όπου μια εγκαταλειμμένη συνοικία έχει μετατραπεί σε ένα από τα χειρότερα ghetto του Detroit.
Εκεί ζει ο Lino (David Belle, The Family), ο οποίος σαν άλλος Ρομπέν των Δασών προσπαθεί να αποτρέψει τις εγκληματικές δραστηριότητες του μεγαλοκτηματία Tremaine Alexander (RZA, G.I. Joe: Retaliation).
Παράλληλα, ένας μυστικός αστυνομικός (Paul Walker, Fast & Furious 6) θα θελήσει να επαναφέρει την τάξη στην ταραγμένη περιοχή.
Διεφθαρμένοι πολιτικοί, μια βόμβα και μια προσωπική βεντέτα θα συνθέσουν το πλοκή της υπόθεσης καθώς οι δυο αταίριαστοι χαρακτήρες του αστυνομικού και του Lino θα συνεργαστούν, δίχως να έχουν άλλη επιλογή.
Στο σενάριο, ο Luc Besson διασκευάζει τον εαυτό του και προσφέρει δίχως αμφιβολία μια από τις χειρότερες δουλειές του.
Αφαιρώντας οποιοδήποτε αξιοπρόσεχτο στοιχείο χαρακτήριζε την αρχική του σύλληψη και προσθέτοντας κάποιες αφόρητα κουραστικές μανιέρες, δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει αυτό το όργιο κακογουστιάς που ακούει στο όνομα Brick Mansions.
Στα όρια του να χαρακτηριστεί ερασιτεχνική προσπάθεια, από όπου και να το πιάσεις, χαμένος θα βγεις.
Από το σενάριο με τα "κενά" και τις ασύνδετες σκηνές μέχρι την καρικατούρα του βαρόνου του εγκλήματος-master chef, το Brick Mansions είναι ένα μακρύ και πικρό κινηματογραφικό ταξίδι.
Ακόμα και προς τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά που απαρτίζουν μια ταινία δράσης, αυτό το remake φαίνεται να κρατά μια παγερά αδιάφορη στάση.
Με ένα μοντάζ που παρερμηνεύει τις έννοιες «γρήγορο και κοφτό» σε «ασύνδετο και παράλογο», τα ομολογουμένως εντυπωσιακά stunts του David Belle αδικούνται.
Η δράση μοιάζει τεμαχισμένη και οι πρωταγωνιστές χάνουν εύκολα το κύρος και τον δυναμισμό τους.
Όσο για τον Camille Dellamare, που συντονίζει σκηνοθετικά το εγχείρημα - δεν αρκέστηκε στο να καταστρέψει το franchise του Transporter και να παρουσιάσει ένα μετριότατο sequel του Taken - με το Brick Mansions φτάνει σε νέα ιστορικά χαμηλά.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο μπορεί να μην φημίζεται για το υποκριτικό του ταλέντο, όμως αυτό δεν θα πείραζε ποτέ κανέναν.
Αντίθετα, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως κατάφεραν να κάνουν ένα τόσο συμπαθητικό cast να φαντάζει πλήρως αδιάφορο.
Τόσο ο Paul Walker όσο και ο David Belle αποτελούν αναγνωρίσιμες και χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες ταινιών τέτοιου είδους, οπότε μόνο και μόνο ο τρόπος με τον οποίο "χάθηκαν" μέσα στο χάος του Brick Mansions, είναι ικανός να καταδείξει την λανθασμένη νοοτροπία που χαρακτηρίζει το έργο.
Όσο αφορά τον RZA, μπορεί να αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο της σύγχρονης Αμερικάνικης μουσικής σκηνής, όμως οι επιλογές του σε κινηματογραφικό επίπεδο, συνεχίζουν να είναι ατυχείς.
Συνοψίζοντας, κανείς δεν περίμενε ότι θα παρακολουθήσει μια καλή ταινία όταν άκουσε για το Brick Mansions.
Ταυτόχρονα όμως, όλοι θα αποδεχόμασταν μια μέτρια περιπέτεια εάν δημιουργούσε ένα ειλικρινές και αυθεντικό fun κλίμα.
Αυτό που δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί ένας κριτικός, ωστόσο, είναι μια ταινία δράσης που παίζει στον αυτόματο πιλότο.
Στις αίθουσες από 29 Μαίου.
Γιώργος Καραμάνος.
1.jpg)
