Το τέχνασμα του ματιού που κατέχει μια εικόνα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και έπειτα εξαφανίζεται.
Εκείνο το σημείο της οφθαλμικής μαγείας που κάνει μια ταινία όλο και πιο δυνατή.
Η εμμονή του οράματος για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σχεδιαστή παράγωγης Robert Stromberg, δεν είναι απαραίτητα καλλιτεχνικά συνεκτικό, ούτε συναισθηματικά σταθερό.
Το Maleficent είναι ένα παραμύθι που του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει τους κανόνες του κλασικού παραμυθιού της «Ωραίας Κοιμωμένης» δημιούργημα της Disney το 1959.
Ενσωματώνοντας όλους τους ακρογωνιαίους λίθους του μύθου - να είστε σίγουροι, πως η Aurora εξακολουθεί να πέφτει σε μια φαινομενικά αιώνια ανάπαυση, αφού τρυπηθεί στο δάχτυλο από την άτρακτο μιας ανέμης καθώς στη συνέχεια χτίζεται γύρω από αυτό μια ιστορία απώλειας ,προδοσίας και λύτρωσης.
Η ιστορία με ένα χολιγουντιανό ανορθόδοξο τέμπο μεταμορφώνεται σε ένα ρεβιζιονιστικό δημιούργημα το οποίο παλεύει να αποκτήσει δική του ουσία και λογική.
Σε μικρό χρονικό διάστημα, με απότομο και κοφτό μοντάζ, η μια σκηνή ακολουθεί την άλλη χωρίς να προλαβαίνουμε την επίκληση στο συναίσθημα.
Με αυτό τον τρόπο δεν επιτρέπει στους χαρακτήρες και τις σχέσεις να εμβαθύνουν και να διηγηθούνε.
Η παρτιτούρα του συνθέτη James Newton Howard δεν προσφέρει την βιτρίνα που αρμόζει στην ιστορία καθότι έχει κληθεί ανεπιτυχώς να συλλάβει τον σκοτεινό ήχο της φιλμικής αυτής φαντασίας, παρουσιάζοντας μας κάτι συγκεχυμένο .
Η εργασία στον υπολογιστή δημιουργεί επαγγελματικά εφέ αλλά δυστυχώς κάπως παραφουσκωμένα.
Πολλά από τα τοπία στη ταινία θυμίζουν χώρους που θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο μέσα σε υπολογιστή.
Η υπερβολή των ειδικών εφέ περιλαμβάνει επίσης πλάσματα που έχουν περιπλανηθεί στη Μέση – Γη και και παρότι έχει χρησιμοποιηθεί 3D δεν είναι και πάλι τίποτα ιδιαίτερο.
Η εικόνα μπορεί και ξεπερνά την βιαστική βηματοδότηση της με μοναδικό άξονα την Angelina Jolie (The Tourist).
Ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος για αυτήν, η νεράιδα Μaleficent.
Εμποτίζοντας την κάθε στιγμή με μια αναταραχή συναισθημάτων δημιουργώντας το τέλειο προφίλ του Κάκου είτε ως δαιμονοποιημένη μάγισσα είτε ως μετά βίας ‘’φεμινιστικό’’ πρότυπο.
Το δεξί χέρι της Jolie o πονηρός και γοητευτικός Sam Riley (Byzantium).
Η Elle Fanning (Ginger & Rosa) η φωτεινή και αγγελική ‘’Ωραία Κοιμώμενη’’ να δίνει λάμψη με την παρουσία της.
Το καλό και το κακό προβάλλεται όπως το φως και το σκοτάδι.
Τέλος ‘’Κακό’’ όλα καλά με μια κινηματογραφική βιτρίνα ατελής και ολίγων απροσάρμοστη αλλά με αρκετά χαρισματικούς ηθοποιούς να παρελαύνουν με επιτάχυνση στο κάδρο.
To σύμπαν της Disney μπορώ να πω με σιγουριά πως έχει κάπως κλονιστεί κρίνοντας αυτή την αχαρακτήριστα ρηχή δημιουργία της ζωντανεύοντας μια ιστορία κάνοντάς την επίπεδη και χωρίς νόημα χαρακτήρες παρά τις καλύτερες προσπάθειες της Angelina Jolie.
Στις αίθουσες από 29 Μαίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
Maleficent trailer από FilmBoy-gr
