Από σπουδαίους δημιουργούς με επιβεβαιωμένο και βραβευμένο παρελθόν περιμένουμε σπουδαία έργα και ο σουηδός μάστορας του ρεαλιστικού κινηματογράφου Per Fly, δεν μας αφήνει ούτε τώρα παραπονεμένους.
Έχοντας στο μυαλό μας τις πρώτες του ταινίες, την θρυλική σινεφίλ τριλογία («Το παγκάκι», «Η κληρονομιά», «Η ανθρωποκτονία») που τον καθιέρωσε ως ένα σύγχρονο φιλμικό ερευνητή της ανθρώπινης ύπαρξης και της θέσης της στην κοινωνία, μπαίνοντας στην αίθουσα, επιζητάμε να δούμε κάτι σπουδαίο.
Και αυτό έχουμε.
Γλυκιά παλιά σχολή του σινεμά.
Η ταινία «Βαλς για τη Μόνικα» περιγράφει την πραγματική ιστορία της θρυλικής τραγουδίστριας της jazz, Monica Zetterlund, και την περίοδο της μεγάλης της καταξίωσης κατά τη δεκαετία του ’60.
Η Μόνικα αφοσιώνεται, πλήρως, στην καριέρα της.
Πίσω όμως από όλη αυτή τη λάμψη, η Monica δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τη σκοτεινή πλευρά της δόξας και της έπαρσης που την ακολουθεί.
Με καθαρές απόψεις, γρήγορους και στοχευμένους διαλόγους σε συνθετική σύνδεση με την σπουδαία κινηματογράφηση, την μαεστρία του στο χτίσιμο χαρακτήρων και δραματικών εσωτερικών και μη συγκρούσεων, ο Per Fly, στοχάζεται πάνω στο ζήτημα της φιλοδοξίας, της ματαιοδοξίας και την απότομη σύγκρουση και πτώση στην πραγματικότητα, γενικεύοντας και όχι ειδικεύοντας, αν και όχημα αποτελεί η λαμπερή ιστορία της μεγάλης σουηδής τραγουδίστριας.
Η οπτική του, έχει παγκόσμιο και πανανθρώπινο χαρακτήρα.
Κρίνει την ζωή και τις αξίες του star system.
Τοποθετεί αντιθετικά την τέχνη, τον Bergman, στην έπαρση και την αξιακή φτώχεια.
Μια βιογραφική ταινία χωρίς να ντοκιμαντερίζει, γεμάτη αισθησιασμό, σπουδαία μουσική από τον βραβευμένο Peter Nordal, και ζωντανή φωτογράφιση που αναβιώνει εύστοχα την εποχή, απαράμιλλο στυλ, σπουδαίες ερμηνείες - ειδικά από την πρωταγωνίστρια Edda Magnason, στον πρώτο της ρόλο - χαρακτήρες φορείς προβληματισμών και ψυχολογικών εντάσεων, με αέρα της χρυσής εποχής του σινεμά.
Σαν η Redgrave, η Viti, η Moreau, να ζωντανεύουν μπροστά μας, ανασταίνοντας τον κινηματογράφο του ‘60, τον κινηματογράφο των δημιουργών.
Αν δεν πατάς σε στιβαρά σκαλοπάτια, το να φτάνεις ψηλά, ενέχει κινδύνους.
Χάνεις τους φίλους, την οικογένεια, την ανθρωπιά για μια δόση επιτυχίας.
Όλοι σε κοιτάζουν με βλέμματα γεμάτα λύπηση ενώ επιζητάς επιβεβαίωση και εκλιπαρείς για αγάπη.
Ο σκηνοθέτης των λαϊκών αξιών σε όλα τούτα, παίρνει συγκεκριμένη θέση με την δομημένη χρήση της εικόνας.
Και επειδή γνωρίζει καλά τις αιτίες του δράματος και ξέρει να τοποθετεί όλα τούτα τα στοιχεία σε σωστές σκηνοθετικές βάσεις, ολοκληρώνει μια συγκινητική και δυνατή ταινία, χωρίς να πέφτει ούτε για λίγο σε μελοδραματικές καταστάσεις.
Η κάμερα στα χέρια του Per Fly γίνεται εργαλείο.
Μεταχειρίζεται την εικόνα, το περιεχόμενο, την ηθοποιία, τον ρυθμό, με απαλή αίσθηση, ενορχηστρώνοντας, μια επίθεση γεμάτη αυτοσχεδιασμό, συναίσθημα και στοχασμό.
Την ευχαριστήθηκα.
Στις αίθουσες από 8 Μάη.
Χρήστος Σκυλλάκος.
1.jpg)
