Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Terry Gilliam τέσσερα χρόνια μετά το The Imaginarium of Doctor Parnassus, επιστρέφει και πάλι στην μεγάλη οθόνη με μια ταινία όπως το The Zero Theorem.
Ένα οργουελικό φιλμ που δεν σε αφήνει σε ησυχία, καθώς σε βομβαρδίζει από φιλοσοφικά μηνύματα περί ζωής, θανάτου και αγάπης.
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Christoph Waltz (Muppets Most Wanted), που υποδύεται τον Qohen Leth (προφέρεται "CO-EN", όπως μας επισημαίνει πάνω από 1.000 φορές), έναν ιδιοφυή hacker, που εργάζεται στη κολοσσιαία εταιρία The Management - ο Matt Damon (Behind the Candelabra) υποδύεται το διευθυντή της εταιρίας - που παρακολουθεί τα πάντα και δεν αφήνει περιθώρια ελεύθερης βούλησης από τους ανθρώπους.
Βλέπουμε τον Qohen να εργάζεται σ’ έναν εφιαλτικό κόσμο χωρίς επιλογές, προσπαθώντας μανιωδώς να επιλύσει έναν δυσνόητο μαθηματικό γρίφο «zero theorem», η λύση του οποίου μπορεί να αναθεωρήσει όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε για το σύμπαν και τη δημιουργία του κόσμου.
Ο ήρωας του Christoph Waltz, απομονωμένος στον δικό του άυλο κόσμο, γνωρίζει για πρώτη φορά τον έρωτα μέσα από μία ψηφιακή οθόνη, ενώ παράλληλα συμβουλεύεται την Tilda Swinton (Snowpiercer) που παίζει μια ψυχαναλύτρια μέσω ενός software.
Η νέα ταινία του Terry Gilliam, εξερευνά την πίστη, τον ρομαντισμό, την μοναξιά, το σκοπό της ζωής, την κατάρρευση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και τον κορπορατισμό στο σύγχρονο κόσμο.
Σε ένα πιο φανταστικό επίπεδο, διερευνά το πώς είμαστε όλοι πιόνια στο χαοτικό κενό του σύμπαντος, και ότι τα λόγια, οι σκέψεις και οι πράξεις μας, είναι για το ΤΙΠΟΤΑ.
Ο Gilliam έχει χτίσει ένα σύμπαν επιστημονικής φαντασίας, με έντονα χρώματα (που ίσως κουράσουν), με υπέροχα σκηνικά και αλλόκοτα κουστούμια.
Σαν ταινία έχει αρκετά αργό ρυθμό, αλλά υπερτερεί σε ατμόσφαιρα χώρου.
Η μουσική επένδυση είναι προσεγμένη και ταιριαστή με το όλο style της ταινίας, που από τι μία σε ταξιδεύει στον μαγευτικό κόσμο του ήρωα (ακούγοντας τη διασκευή του "Creep", τραγούδι των Radiohead) και από την άλλη σε μεταφέρει στη στεγνή πραγματικότητα του καταναλωτισμού και της παθητικότητας.
Ο Christoph Waltz για άλλη μια φορά, καταφέρνει με επιτυχία να μπει στον χαρακτήρα που υποδύεται και να μας μεταφέρει τις υπαρξιακές του κρίσεις, ενώ η συμπαθητική Γαλλίδα Mélanie Thierry υποδύεται αρκετά καλά τη Femme Fatale (τον ψηφιακό έρωτα του ήρωα).
Στο cast συμμετέχουν σε μικρούς αλλά σημαντικούς ρόλους και οι David Thewlis (The Fifth Estate), Sanjeev Bhaskar (London Boulevard), Peter Stormare (Pain & Gain) και Ben Whishaw (Skyfall).
Όπως είπε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, το The Zero Theorem αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας του, που έκανε την αρχή το 1985 με το “Brazil” και συνεχίστηκε το 1995 με τη ταινία “12 Monkeys”.
Ωστόσο, δεν έχει τύχει να δω καμία από τις δυο, κρίνοντας όμως από το τρίτο μέρος της οργουελικής τριλογίας … σκέφτομαι να κάνω την αρχή άμεσα.
Δεν ξέρω κατά πόσο θα έχει επιτυχία, γιατί σίγουρα δεν απευθύνεται σε πολλούς...
Αλλά αν σκέφτεσαι να δεις μια ταινία φιλοσοφικού περιεχομένου, με ξεκάρφωτες ιδέες και μηνύματα, χωρίς κάποια ουσιαστική κατάληξη (τουλάχιστον από τη πρώτη προβολή), το Θεώρημα Μηδέν’’, είναι μια επιλογή.
Στις αίθουσες από 24 Απριλίου.
Δέσποινα Καραγεώργη.
