Το περιμέναμε καιρό και επιτέλους ήρθε!
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το sequel του αριστουργηματικού Sin City άργησε 9 ολόκληρα χρόνια, αλλά μου αρκεί που το είδαμε.
Μπορεί να ανήκει ήδη στις μεγαλύτερες εισπρακτικές απογοητεύσεις, ωστόσο αυτό δεν ήταν ικανό να μας μειώσει την χαρά.
Το Sin City 2: A Dame To Kill For (με την άθλια μετάφραση "Η Κυρία θέλει φόνο" ...είστε σοβαροί;), όπως και η πρώτη ταινία, ανήκει σε μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία όσον αφορά τις μεταφορές κόμικ, καθώς πρόκειται για ένα πολυδιάστατο graphic novel με μπόλικα στοιχεία νουάρ, βίας και μαύρου χιούμορ.
Σε μια πόλη που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, οι απεγνωσμένοι αναζητούν εκδίκηση και αδίστακτοι δολοφόνοι διασταυρώνονται στο διάσημο κλαμπ Pecos.
Η ταινία ανοίγει με το “Just Another Saturday Night,” όπου ο Marv (Mickey Rourke, Immortals) βρίσκει τον εαυτό του στη μέση μιας σφαγής και προσπαθεί να θυμηθεί τα γεγονότα που προηγήθηκαν.
Η ιστορία “The Long, Bad Night”, φέρνει το Johnny (Joseph Gordon Levitt, Don Jon), έναν υπερόπτη τζογαδόρο αντιμέτωπο με τον πιο αιμοσταγή κακό της Αμαρτωλής Πόλης, το γερουσιαστή Roark (Powers Booth, The Avengers).
Η κεντρική ιστορία ακολουθεί τον Dwight Mcarthy (Josh Brolin, Guardians of the Galaxy) στην τελική του αναμέτρηση με τη γυναίκα των ονείρων του, αλλά και χειρότερο εφιάλτη του, την Ava Lord (Eva Green, 300: Rise of an Empire).
Σίγουρα, η πρωτότυπη ταινία (κατά συντριπτική πλειοψηφία) είναι καλύτερη από αυτή που ακολουθεί, ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι περάσαμε και άσχημα στο sequel.
Το αντίθετο μάλιστα.
Σίγουρα, θα νιώσεις ότι τα έχεις ξαναδεί, ότι μερικές ιστορίες είναι λίγο ασύνδετες ή ότι δεν υπάρχουν οι ωραίες διασταυρώσεις της πρώτης ταινίας και μερικά ακόμα, αλλά δεν μπορείς να μην γοητευτείς από το σύμπαν της Αμαρτωλής Πόλης.
Σχεδόν όλα όσα ξέραμε από στιλιστικής πλευράς για την πρώτη ταινία, υπάρχουν εδώ με λίγο περισσότερα χρώματα σε πολλά σημεία και φυσικά μερικούς ήρωες να επιστρέφουν και άλλους να προστίθενται.
Κυρίαρχο στοιχείο επίσης και η έντονη αφήγηση της ιστορίας του κάθε χαρακτήρα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας.
Δεκτό ότι υπάρχουν περισσότερες υπερβολές, τόσο στην αφήγηση όσο και στην βία η οποία μπορεί να γίνεται ελαφρώς καρικατούρα σε κάποια σημεία, ωστόσο η ταινία δεν παύει σε κανένα σημείο να είναι διασκεδαστική, κυρίως αν την δεις για αυτό που είναι δηλαδή μια άρτια μεταφορά ενός κόμικ.
To cast είναι ιδιαίτερα πλούσιο, καθώς στην ταινία συμμετέχουν (άλλοι λίγο, άλλοι περισσότεροι) ηθοποιοί όπως οι Jessica Alba (Machete Kills), Rosario Dawson (Raze), Stacy Keach (Nebraska), Jamie King (Silent Night), Ray Liotta (Muppets Most Wanted), Jeremy Piven (Edge of Tomorrow), Bruce Willis (Red 2), Jamie Chung (The Hangover: Part III), Chris Meloni (Man of Steel), Juno Temple (Maleficent).
Δεν το λες και αμελητέο καστ.
Βέβαια στην προσπάθεια να χωρέσουν όλες οι ιστορίες και οι ηθοποιοί, θα εντοπιστούν και μερικά κενά στην πλοκή (λογικό είναι), ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι η ταινία καταντάει περίγελος της πρώτης, όπως πολλοί ίσως να φοβηθήκαμε με την ανακοίνωση του sequel και την υπερφόρτωση του cast.
Το Sin City 2 των Frank Miller και Robert Rodriguez είναι πολύ προσεγμένο, καλοφτιαγμένο και είναι ιδανικό για παρακολούθηση σε σινεμά (κυρίως) ή έστω σε τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας, καθότι διαθέτει την ίδια εξαιρετική αισθητική με την πρώτη ταινία (και ίσως καλύτερη μόνο και μόνο λόγω τεχνολογικών μηχανημάτων).
Κάποιοι ηθοποιοί λειτουργούν άψογα, όπως οι Mickey Rourke, Josh Brolin, η αφάνταστα sexy Eva Green, o Powers Booth, άλλοι δεν κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ενώ άλλοι δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά όπως η πολύ μέτρια Jessica Alba που δεν πείθει και ιδιαίτερα κάποιοι άλλοι ηθοποιοί που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Για να μην το παιδεύουμε πολύ, το sequel του Sin City απευθύνεται σε συγκεκριμένο και ιδαιτερο κοινό που θα το εκτιμήσει, όπως είναι αυτό της πρώτης ταινίας, ενώ μπροστά σε πολλά εντελώς πρόχειρα blockbuster που έχουμε δει τελευταία, αποτελεί μια όαση, καθότι δεν βλέπεις συχνά ταινίες τέτοιας αισθητικής, έστω και αν είναι κάπως κατώτερα από τον προκάτοχο τους.
Από 11 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφος.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
