Πριν ξεκινήσω την κριτική για την ταινία θα ήθελα να επισημάνω δυο πράγματα.
Πρώτον, την (για μια ακόμα φορά) κάκιστη μετάφραση του πρώτοτυπου τίτλου, κάτι το οποίο θα πρέπει να σταματήσει.
Έπειτα, ότι η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της Judith Viorst, η οποία εμπνεύστηκε από τους τρεις γιους της, Alexander, Anthony και Nicholas.
Το βιβλίο εκδόθηκε με τον τίτλο “Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day” το 1972 και έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ έχει βραβευτεί επανειλημμένως.
Ο 11χρονος Alexander (Ed Oxenbould) περνάει πραγματικά τη χειρότερη μέρα της μέχρι τώρα ζωής του.
Για αρχή, μία τσίχλα έχει κολλήσει στα μαλλιά του και η μία συμφορά ακολουθεί την άλλη.
Η οικογένεια του δεν δείχνει να του συμπαραστέκεται, μέχρι που η κακοτυχία θα μεταδοθεί σε όλα τα μέλη.
Τα αδέλφια και οι γονείς του - Steve Carell (The Incredible Burt Wonderstone) και Jennifer Garner (Dallas Buyers Club) ζουν και αυτοί με τη σειρά τους μια φοβερή, απαίσια, καθόλου καλή, για την ακρίβεια πολύ κακή μέρα.
Αυτά για όσους πιστεύουν ότι το η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται είναι απλώς μια παροιμία.
Η ταινία “Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day” του Miguel Arteta δεν διαθέτει κάτι το πρωτότυπο και αυτό είναι ολοφάνερο από το trailer της, όπου και εξαντλούνται σχεδόν όλες οι καλές στιγμές της ταινίας (που δεν είναι και πολλές).
Φυσικά, πέρα από τις υπερβολές και το κάπως παιδιάστικο χιούμορ, την παράσταση κλέβει ως συνήθως ο Steve Carell - τον οποίο αναμένουμε με αγωνία στο επερχόμενο Foxcatcher που μπορεί να πάει για Όσκαρ - μιας και είναι ο μόνος που καταφέρνει να μας χαρίσει μερικές στιγμές γέλιου.
Δεν είναι μόνο η χρονική της διάρκεια που αποτελεί πρόβλημα, μιας και λόγω οικονομίας χρόνου οι παραγωγοί της ταινίας θέλοντας να τα χωρέσουν όλα, ξεχνάνε χαρακτήρες, αστεία και ατάκες, αλλά συν τοις άλλοις η ταινία γίνεται ολοένα επαναλαμβανόμενη και κουραστική, κάτι που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη έμπνευσης.
Και εκεί που υπάρχουν μερικές μαζεμένες καλές στιγμές, στην αρχή της ταινίας κυρίως, ειδικότερα στο δεύτερο μισό η ταινία παίρνει την κατηφόρα και δεν μπορεί να βρει ρυθμό με τίποτα.
Ψάχνεις να βρεις στοιχεία που θα σου κάνουν την ταινία αρεστή, αλλά δύσκολα θα βρεις πέρα από το αδιαμφισβητητο ταλέντο του πρωταγωνιστή της και μερικές ωραίες στιγμές στο πρώτο ημίωρο.
Tο ακόμα πιο άσχημο είναι ότι όχι μόνο δεν προσπαθεί να σε κάνει να ταυτιστείς με πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά καταφέρνει να σε κάνει να εκνευριστείς με την προχειρότητα και την τσαπατσουλιά της.
Δυστυχώς το “Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day” πάσχει εντελώς από στοιχειώδη πράγματα, όπως αναφέρθηκαν και πιο πάνω αλλά πάνω απ' όλα δείχνει να μην ενδιαφερεται ούτε για το θέμα πάνω στο οποίο "χτίζει" την ταινία, ούτε για τους χαρακτήρες της και ενώ θέλει να κάνει τον θεατή να περάσει καλά δεν τα καταφέρνει διότι πατάει σε ήδη δοκιμασμένες συνταγές.
Και όλα αυτά ενώ βλέπεις ότι σε κάποια σημεία υπήρχαν οι δυνατότητες για κάτι καλύτερο από το τελικό αποτέλεσμα της.
Από 30 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους.
Νίκος Δρίβας.
