Ποιος να το περίμενε όταν ο Liam Neeson δοκίμαζε να γίνει action star το 2008 με το Taken, ότι θα εκανε τόσο μεγάλη επιτυχία - να λοιπόν που έχουμε την τρίτη ταινία της σειράς.
Την πρώτη φορά του απήγαγαν την κόρη, την δεύτερη φορά την γυναίκα και τώρα είναι υπαίτιος για τον φόνο της πρώην γυναίκας του.
Η κριτική της ταινίας πρέπει να γίνει με γνώμονα ότι υπάρχουν πολλά κλισέ στο Taken 3.
H πρώτη ταινία ήταν πολύ διασκεδαστική και ήξερες ότι αυτό που βλέπεις δεν πρόκειται να το πάρεις ποτέ στα σοβαρά.
Αυτό, σε συνδυασμό με την μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στο Αμερικάνικο (και όχι μόνο) Box Office, είχε ως συνέπεια να έχουμε τις (μέχρι στιγμής) δυο συνέχειες της.
Οπότε ο θεατής, το μόνο που έχει να κάνει είναι απλά να το διασκεδάσει, όσο αυτό γίνεται.
O Liam Neeson (A Walk Among the Tombstones) επιστρέφει στον ρόλο του πρώην μυστικού πράκτορα, Μπράιαν Μιλς, η προσπάθεια του οποίου για επανένωση με την πρώην σύζυγό του διεκόπη βίαια, μετά τη στυγερή δολοφονία της.
Γεμάτος οργή, και κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, προσπαθεί αυτή τη φορά να αποφύγει την ανελέητη καταδίωξη της CIA, του FBI και της αστυνομίας.
Για τελευταία φορά, ο Μιλς πρέπει να χρησιμοποιήσει τις μοναδικές του ικανότητες με σκοπό να εντοπίσει τους αληθινούς δολοφόνους, να αποδώσει τη δικαιοσύνη με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο και να προστατεύσει τον μοναδικό άνθρωπο που έχει σημασία πια γι’ αυτόν - την κόρη του (Maggie Grace, Lockout).
Στο Taken 3 ξέρεις ακριβώς τι θα δεις.
Το σενάριο δεν είναι πρωτότυπο αλλά μπορούμε να πούμε ότι η ταινία είναι ελαφρώς καλύτερη από την δεύτερη, και σίγουρα πολύ κατώτερη από την πρώτη - κάτι αναμενόμενο, με βάση τις τακτικές του Χόλιγουντ.
Πάμε λοιπόν στα του Taken 3, που δεν είναι ακριβώς... Taken, αλλά μια περιπέτεια συνωμοσίας.
Ο Liam Neeson για μια ακόμα φορά ξυλοφορτώνει όποιον περνά στον διάβα του.
Σε πολλές σκηνές ξέρεις τι θα γίνει, αλλά για το είδος του δεν θα περάσει κι άσχημαο θεατής.
Στο Taken 3, καθώς όλα επικεντρώνονται στον Neeson και στις σκηνές δράσης του, μερικές εκ των οποίων είναι ωραία σκηνοθετημένες από τον Olivier Megaton.
Το σκηνικό της μέρας άλλες φορές βοηθάει και άλλες όχι στην εξέλιξη της πλοκής (υπάρχουν μεν μερικά ωραία πλάνα, αλλά σε κάποια στερείται η όποια αγωνία μπορούσε να υπάρξει) και γενικότερα σε αυτόν τον τομέα η ταινία έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της.
Η ανάπτυξη των υπόλοιπων χαρακτήρων είναι προβληματική για ακόμα μια φορά, καθότι δεν αξιοποιείται κανένα από τα καινούργια πρόσωπα - ούτε καν όσο θα έπρεπε ο αξιόπιστος Forest Whitaker (The Butler) - και ειδικότερα οι "κακοί" της υπόθεσης έχουν πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής.
Για να συνοψίσουμε, το Taken 3 είναι μια συμβατική ταινία εκτελεσμένη με Χολιγουντιανή συνταγη που απευθύνεται ξεκάθαρα στους φίλους της δράσης και του Liam Neeson.
Την βλέπεις και μετά από λίγο την ξεχνάς, προσφέρεται πιο πολύ για μια χαλαρή βραδιά στο σπίτι, παρά για μια επίσκεψη σε κάποιον κινηματογράφο.
Άραγε να υπάρξει και Taken 4;
Από 15 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
