Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τον μεγάλο φυσικό και κοσμολόγο Stephen Hawking λόγο δυο πραγμάτων.
Για το σπασμένο του σώμα και το μοναδικά λαμπρό του μυαλό.
Ο James Marsh με την Θεωρία των Πάντων μας ξεσκεπάζει περαιτέρω διαστάσεις της ζωής του οδηγώντας μας σε ένα ταξίδι ανασκόπησης γεμάτο πάθος, ενσυναίσθηση και χιούμορ.
Ένα biopic με κύρος, γεμάτο δυναμικές ερμηνείες και σχεδόν σίγουρες οσκαρικές νίκες.
Ο ταλαντούχος Eddie Redmayne (Les Miserables) όχι μόνο αρτιμελής αλλά και όμορφος, διαστρεβλώνει τον εαυτό του και μεταμορφώνεται στον περίφημο συντετριμμένο καθηγητή προβάλλοντας την ροή της σκέψης και της καθημερινότητας πίσω από την επικείμενη αναπηρία.
Είναι το προφανές ύψιστο επίτευγμα στην καριέρα ενός ηθοποιού και ο Redmayne ερμηνεύει άκρως ρεαλιστικά καθώς ενσαρκώνει το ρόλο του με ακεραιότητα και αυτοθυσία.
Με σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν, μετατρέπεται σε έναν πνευματικό γίγαντα.
Παρακολουθούμε στην ουσία μια γοητευτική συγκινητική ιστορία αγάπης, τον δεσμό με την πρώτη σύζυγο του Jane (Felicity Jones, The Amazing Spiderman 2) και βιώνουμε την ιστορία της πρώιμης σχέσης τους και παράλληλα της διάγνωσης του Hawking με τη νόσο του κινητικού νευρώνα.
Ένας συναισθηματικός και σωματικός άθλος ξεχειλίζει μέσα από επιρρεπείς πτώσεις και τσαλακωμένα αστεία.
Ο Anthony McCarten δημιουργεί το σενάριο, προσαρμοσμένο από τα απομνημονεύματα της Jane.
Ταξιδεύοντας στο άπειρο, είναι ένα πράγμα αναμφισβήτητης αυτοσυγκράτησης, διακριτικότητας και καλαισθησίας, αλλά αφήνει μάλλον πολλές ερωτήσεις unraised, πόσο μάλλον να απαντηθούν.
Δεν μάλωναν ποτέ;
Ήταν δύσκολη η επαφή τους;
Ποια ήταν η ηθική πλευρά της δουλειάς του καθηγητή;
Η ουσία της ταινίας κινείται σε ένα αραχνοΰφαντο πλαίσιο, με ευγενικό πνεύμα ακαδημαϊκής συζήτησης.
Το αποστειρωμένο σύμπαν δεν νοθεύει την προσωπικότητα του Hawking, αλλά την διατηρεί στην ηλιόλουστη πλευρά.
Παρόλη την αίσθηση της σωματικής προδοσίας παραδόξως απουσιάζει η αίσθηση του εσωτερικού μαρτυρίου.
Το λυγισμένο πλαίσιο σηκώνεται μέχρι που έρχεται η ακινητοποίηση σε αναπηρική καρέκλα.
Αυτό είναι περίπου όταν η Jane συναντά τον Jonathan (Charlie Cox, There Be Dragons), έναν νεαρό χήρο που πλατωνικά, τουλάχιστον αρχικά - γίνεται ένα μέρος του σπιτιού τους.
Η ερμηνεία του Redmayne σε αφήνει σε μια προσωρινά βουβή αγωνία ξεχνώντας πως ο ίδιος ερμηνεύει.
Δικαιωνόμαστε από τα οπτικά εφέ της ταινίας μέσα στο κατάφωρο τηλεοπτικών ταινιών, η κινηματογραφία του Benoît Delhomme είναι μια δημιουργική ευλογία, δίνοντάς μας την υπεριώδη λάμψη ενός Μαΐου στο Cambridge, η κοσμική κρέμα γάλακτος σε ένα φλιτζάνι καφέ.
Η σκηνή είναι ένα απόσπασμα από την ταινία του Γκοντάρ, Δυο Τρία Πράγματα που Ξέρω Γι'Αυτήν (1967), όπου η εικόνα γεμίζει την οθόνη, επικαλούμενος τον γαλαξία μας και παραπέρα.
Η ταινία σκύβει προς τα πίσω για να μιλήσει στους αδαείς, και βασίζεται στην αφθονία των μεταχειρισμένων εμπνεύσεων.
Αλλά δανείζεται από τις κατάλληλες πηγές, και αυτό είναι κάτι σπουδαίο.
Από 29 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
