Μια ασθένεια λίγο παρεξηγημένη, συχνά αναφερόμενη στην χαρακτηριστική ατάκα που λέμε όταν κάποιος ξεχνάει κάτι «Μα καλά τι έχεις πάθει, Αλτζχάιμερ;» έρχεται σε αυτή την ταινία να μας μάθει κάποια πράγματα.
Βασισμένη στη νουβέλα της Lisa Genova και διασκευασμένη από τον Ricahrd Glatzer, η ταινία σε καθηλώνει από την αρχή και σε προετοιμάζει να γνωρίσεις πως είναι να αντιμετωπίζεις αυτή την ασθένεια.
Η Alice Howland (Jullianne Moore, The Hunger Games: Mockingjay - Part 1), μια επιτυχημένη καθηγήτρια γλωσσολογίας που έχει φτιάξει μια οικογένεια με 3 παιδιά και έναν σύζυγο που την αγαπάει έρχεται αντιμέτωπη με κάτι που δεν περίμενε.
Όταν μετά από μια σειρά εξετάσεων ο γιατρός της ανακοινώνει πως πάσχει από μια σπάνια μορφή πρόωρου Αλτσχάιμερ όλη η ζωή της κλονίζεται ειδικότερα όταν μαθαίνει πως η μορφή αυτή είναι κληρονομική.
Οι δοκιμασίες που έρχονται δεν αφορούν μόνο την ίδια την Alice αλλά και τα αγαπημένα της πρόσωπα που θα πρέπει να την στηρίξουν να τα βγάλει πέρα.
Η πορεία του φιλμ μπορεί να είναι λίγο αργή αλλά σε βοηθάει να καταλάβεις σιγά σιγά τις δυσκολίες που εμφανίζονται μπροστά στα δικά σου μάτια αλλά και σε αυτά της Julianne Moore για την οποία φαίνεται να γράφτηκε εξ ολοκλήρου το έργο.
Χωρίς αυτήν δεν μπορούσε να υποστηριχτεί η όλη ιστορία.
Χωρίς αυτήν δεν μπορούσε να υποστηριχτεί η όλη ιστορία.
Είναι τόσο πειστική και βγάζει μια φυσικότητα που σε πολλές στιγμές νομίζεις πως όντως η Moore είναι η Alice και πως αυτά όντως της συμβαίνουν εκείνη την ώρα.
Η ερμηνεία της περιέχει όλα αυτά που χρειάζεται για να χαρακτηριστεί οσκαρική, ρεαλισμό, ευαισθησία, δράμα και το πιο σημαντικό την αλήθεια.
Για όλα αυτά επιβραβεύθηκε στα φετινά βραβεία Όσκαρ όπου πήρε, όπως ήταν αναμενόμενου από πολλούς το βραβείο α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της σε αυτό εδώ το έργο.
Αν ακούγοντας το όνομα της Kristen Stewart ξινίζει λίγο το πρόσωπό σας, εφόσον θυμάστε έντονα τον ρόλο της ως Bella στις ταινίες Twilight εδώ ίσως αλλάξετε γνώμη καθώς φαίνεται πως έχει αποβάλει από πάνω της την Bella και προσπαθεί κι αυτή να γίνει πιο αληθινή στην ερμηνεία της που εν μέρη το καταφέρνει εδώ ως κόρη της Alice.
Η ερμηνεία της περιέχει όλα αυτά που χρειάζεται για να χαρακτηριστεί οσκαρική, ρεαλισμό, ευαισθησία, δράμα και το πιο σημαντικό την αλήθεια.
Για όλα αυτά επιβραβεύθηκε στα φετινά βραβεία Όσκαρ όπου πήρε, όπως ήταν αναμενόμενου από πολλούς το βραβείο α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της σε αυτό εδώ το έργο.
Αν ακούγοντας το όνομα της Kristen Stewart ξινίζει λίγο το πρόσωπό σας, εφόσον θυμάστε έντονα τον ρόλο της ως Bella στις ταινίες Twilight εδώ ίσως αλλάξετε γνώμη καθώς φαίνεται πως έχει αποβάλει από πάνω της την Bella και προσπαθεί κι αυτή να γίνει πιο αληθινή στην ερμηνεία της που εν μέρη το καταφέρνει εδώ ως κόρη της Alice.
Ακόμα ένας ρόλος που ξεχωρίζει είναι του Alec Baldwin που ενώ το όνομά του είναι συνδεδεμένο με κωμικούς χαρακτήρες, τώρα ως σύζυγος της Alice, αν εξαιρέσουμε κάποιες άστοχες στιγμές του, έφερε εις πέρας το δύσκολο έργο του.
Αν η ταινία έχει τελειώσει και δεν σου έχει μείνει το παραμικρό συναίσθημα τότε ίσως θα πρέπει επειγόντως να αναλογιστείς για τον εαυτό σου.
Στους κινηματογράφους από 12 Μαρτίου 2015
Ραφαήλ Κωνσταντίνου
Αν η ταινία έχει τελειώσει και δεν σου έχει μείνει το παραμικρό συναίσθημα τότε ίσως θα πρέπει επειγόντως να αναλογιστείς για τον εαυτό σου.
Στους κινηματογράφους από 12 Μαρτίου 2015
Ραφαήλ Κωνσταντίνου
1.jpg)
