Εκατομμυριούχος τυπάς, έχει φτιάξει το υπερλούξ θέρετρο VICE, όπου ο κάθε επισκέπτης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς καμιά συνέπεια, μιας και οι κάτοικοί του είναι ανθρωποειδή που μπορεί να μιλάνε και να σκέφτονται σαν άνθρωποι, αλλά είναι προγραμματισμένα απλά να τους εξυπηρετούν.
Ένα όμως από αυτά θα ζητήσει το κάτι παραπάνω...
Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό το sci-fi της πλάκας που να δουλεύει σωστά.
Διάλογοι με φιλοσοφικές αναζητήσεις επιπέδου έκθεσης τρίτης δημοτικού, σκηνοθεσία (Brian A. Miller) αλλού γι΄αλλού και ηθοποιοί εκτός τόπου και χρόνου.
Το σενάριο είναι ένα μείγμα Blade Runner, Total Recall και Matrix (να με συγχωρέσουν οι ταινίες αυτές παρακαλώ), με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη δεν βλέπεται.
Ο Bruce Willis (Sin City: A Dame To Kill For) επιδίδεται εδώ και μερικά χρόνια σε αρπαχτές χωρίς έλεος κι εδώ δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συνεχίζει το σερί αυτό.
Είναι ο μοχθηρός ιδιοκτήτης του VICE, τα σκοτεινά κίνητρα του οποίου δεν μπαίνει στον κόπο κάποιος από τους σεναριογράφους να μας εξηγήσει από πού πηγάζουν.
Είναι απλά ο κακός.
Ο Thomas Jane (The Sweetest Thing) από την άλλη, που υποδύεται έναν old style και καλά αστυνομικό, ο οποίος δεν καταλαβαίνει και δεν γουστάρει τα κομπιουτερίστικα, είναι διπλά άτυχος.
Πρώτον είναι από τους πιο ατάλαντους ηθοποιούς της πιάτσας, και δεύτερον έχει το πιο ακατάλληλο ονοματεπώνυμο για να κάνει καριέρα σαν action movie star, όπως το παλεύει εδώ και πολλά χρόνια.
Βάλτε τώρα ότι εδώ για κάποιο λόγο εμφανίζεται με ένα look ανάμεσα σε αργεντινό στόπερ της δεκαετίας του '90 και κιθαρίστα ροκ γκρουπ του Σιατλ της ίδιας περιόδου, με ένα μόνιμα βλοσυρό ύφος και μια οδοντογλυφίδα στο στόμα, κι έχετε μια ακόμα μνημειακή του εμφάνιση.
Η Ambyr Childers (2 Guns), η τελευταία του πρωταγωνιστικού τρίο, είναι το ρομπότ/άνθρωπος, που ξαφνικά αποκτά δική του υπόσταση και ψάχνει τρόπους να ζήσει στον πραγματικό κόσμο.
Το πρόβλημα είναι πως είτε τα καταφέρει είτε όχι, ένα και το αυτό για εμάς, αφού δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να μας κάνει να δούμε με ενδιαφέρον τα προβλήματα της συμπαθούς τάξης των ανθρωποειδών.
Κάκιστη ταινία, ο ορισμός αυτού που λέμε straight to dvd.
Μόνο σαν ανέκδοτο δε, μπορεί να εκληφθεί η τελευταία σκηνή της ανατροπής (λέμε τώρα) που μυρίζει sequel (αν το δούμε και αυτό...).
Αvoid at all costs που λέμε και σε απλά ελληνικά.
Στους κινηματογράφους από 7 Μαΐου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
