Καθαρό noir.
Μια αστυνομική ιστορία με μπάτσους που έχουν περάσει άσχημα (φάνηκε εξάλλου από τα ατελείωτα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα τους), με ηθική που είναι συζητήσιμη και μια ιστορία διαφθοράς που θα τους ενώσει όλους.
Ο Collin Farell είναι ο αστυνομικός Ray Velcoro.
Γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι έχει ξεπέσει.
Είναι χωρισμένος και παλεύει για να αποκτήσει μια ακόμα ημέρα επίσκεψης με τον γιο του.
Μέσα από ένα flashback θα δούμε και τον λόγο.
Ο λόγος αυτός (δεν θα τον αναφέρω) είναι που θα καταντήσει τον Ray Velcoro έρμαιο του Frank Semyon/Vince Vaughn.
Παλαιότερα ήταν μαφιόζος που προσπαθεί να αποκτήσει νόμιμες μπίζνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει κάτω από την επιρροή του έναν διεφθαρμένο αντιδήμαρχο και έναν αστυνομικό.
Όλη η ιστορία αυτού του δεύτερου κύκλου γυρίζει γύρω από τη δολοφονία του αντιδήμαρχου.
Μετά από άρθρο για την διαφθορά που επικρατούσε στην φανταστική πόλη του Βίντσι, ο αντιδήμαρχος εξαφανίζεται και οι δουλειές του Semyon ταρακουνιούνται.
Την υπόθεση αναλαμβάνει φυσικά το τσιράκι του…
Ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει από τον ένα πρωταγωνιστή στον άλλο.
Είπαμε ότι είναι μια season για κατεστραμμένους αστυνομικούς.
Δεύτερη είναι η Αντιγόνη Μπεζεριδου/Rachel McAdams, μια αστυνομικός με οικογένεια άστα να πάνε, η αδερφή της κάνει εκτός των άλλων websex, ο πατέρας της είναι κάτι σαν πνευματικός καθοδηγητής ενώ η προσωπική της ζωή είναι ανύπαρκτη.
Αν και μας δείχνει αρχικά μια ισχυρή αίσθηση δικαίου δεν θα αργήσουμε να την δούμε να τζογάρει και να πίνει.
Από την άλλη ο Paul Woodrugh/Taylor Kitch.
Βετεράνος του στρατού και με εμφανής μετατραυματικό σοκ από τα χρόνια του στον στρατό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Τώρα γουστάρει να βρίσκει νόημα στη ζωή του και ενδιαφέρον όταν πατάει τα γκάζια στην μηχανή της τροχαίας.
Ο Woodrugh είναι αυτός που θα βρει το πτώμα και το γεγονός αυτό θα φέρει τους τρεις αστυνομικούς στην ίδια υπόθεση αλλά με διαφορετική ατζέντα ο καθένας.
Οι δυναμικές που μπορούν να αναπτυχθούν ανάμεσα στους τρεις αστυνομικούς και τον μαφιόζο είναι αυτό που κάνει αυτήν την season να διαφέρει από την προηγούμενη, αλλά το πρώτο επεισόδιο είχε σαφέστατο πρόβλημα στην ροή, πράγμα λογικό αφού είχαμε τέσσερα άτομα να γνωρίσουμε.
Όπως είχαμε πει και στο 5ο Podcast με τον Κώστα Κίτσιο, το πρόβλημα αυτής της season θα είναι η… προηγούμενη.
Ο σεναριογράφος πέρσι κατηγορήθηκε για τεράστιες λογοκλοπές, αλλά φέτος το σενάριο όχι μόνο πρέπει να είναι αποκλειστικά δικό του, αλλά να είναι διαφορετικό από το περσινό αλλά και ισάξιο του.
Δύσκολο.
Περνώντας στο δεύτερο επεισόδιο, είδα ότι κύλησε η πλοκή το ίδιο αργά.
Ο Colin Farrell με έχασε στην σκηνή με την γυναίκα του, με την αδύναμη υποκριτική του απόδοση την στιγμή που έπρεπε να μας περάσει τον πόνο και την απελπισία του.
Σε ρηχά νερά και ο Kitch κι η McAdams αλλά ο Vaughn ξεχώρισε με δυο τρεις ωραίες σκηνές.
Η κατάσταση που τον έφερε ο θάνατος του αντιδήμαρχου είναι τραγική και θα τον οδηγήσει σε εγκληματικά μονοπάτια και ίσως και σε σπασμωδικές κινήσεις.
Το φινάλε από την άλλη ήταν κάτι που τάραξε τα νερά και έκανε τους θεατές να τρίβουν τα μάτια τους.
Τέτοια ανατροπή δεν την περίμενε κανείς από τόσο νωρίς και έδειξε ότι η σειρά έχει τα κότσια να κάνει δραματικές κινήσεις αλλά μένει να δούμε και το πώς θα τις διαχειριστεί…
Αρχίζοντας το 3ο επεισόδιο είχα στο μυαλό μου ότι σε αυτό το επεισόδιο θα κρίνονταν πολλά.
Ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να συζητά το ενδεχόμενο η season να είναι βαρετή και το άσχημο hype δεν κάνει καλό σε κανένα.
Στο επεισόδιο αυτό είχαμε να κάνουμε με άντρες που χάνουν την ουσία του να είσαι άντρας.
Από την μία ο Semyon δεν αποδίδει σεξουαλικά λόγω της κατάστασης και του άγχους και ένας «ματσό» άντρας σαν και αυτόν πρέπει να κάνει κάτι για να αποδείξει στον εαυτό του ότι είναι ικανός.
Αυτό θα τον φέρει σε μονοπάτια που περίμενε να αφήσει πίσω από τότε που έγινε νόμιμος.
Από την άλλη ο Woodrugh είναι προφανές ότι στον πόλεμο έκανε κάποια πράγματα που έχει μετανιώσει και αυτά μάλλον δεν είναι οι δολοφονίες άμαχου πληθυσμού αλλά η στενή επαφές με τους συναδέλφους τους.
Πλέον δεν αποδίδει σεξουαλικά με τις γκόμενες του ενώ είναι υπερβολικά ανήσυχος δίπλα στους gay.
Ο νοών νοείτω.
Παραμένω στην άποψη μου ότι οι τέσσερις είναι πάρα πολλοί για να τους διαχειριστεί η σειρά.
Το True Detective δεν είναι βαρετό, είναι ένα πολύ καλό αστυνομικό δράμα αλλά δεν κάνει το βήμα για να πάει από το απλά καλό στο καταπληκτικό.
Τάσος Σαμπάρ
1.jpg)
