Ο αθυρόστομος αρκούδος επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, επιβεβαιώνοντας τον σχεδόν αλάνθαστο κανόνα του κινηματογράφου: η δεύτερη φορά σπάνια ξεπερνάει την πρώτη.
Η ταινία Ted του 2012 ήταν μια τεράστια επιτυχία-έκπληξη, με εισπράξεις πάνω από 500 εκ. δολάρια, οπότε το sequel ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο (στην ταινία Entourage μάλιστα που προβάλλεται ακόμα στις αίθουσες, ο Marc Wahlberg εμφανίζεται να ετοιμάζει το ...Ted 3).
Ο Wahlberg λοιπόν και ο καλύτερος του φίλος ο αρκούδος Ted (με τη φωνή του Seth MacFarlane, ο οποίος βρίσκεται και στη σκηνοθεσία και του sequel), επαναλαμβάνουν τους ρόλους της πρώτης ταινίας.
Ο John Bennet (Wahlberg, Entourage) έχει χωρίσει από τη γυναίκα του εδώ και έξι μήνες, κάτι που το φέρει βαρέως.
Αυτό όμως δεν έχει επηρεάσει καθόλου το φιλαράκι του Ted ο οποίος διάγει ημέρες υπέρτατης ευτυχία αφού παντρεύεται τον έρωτα της ζωής του Tami-Lyn (Jessica Barth, Ted).
Τα σύννεφα όμως θα κάνουν γρήγορα την εμφάνιση τους στον έγγαμο βίο του ζεύγους, τα οποία θα πυκνώσουν περισσότερο όταν οι δυο τους αντιληφθούν ότι αφενός δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, αφετέρου όταν ο γάμος τους ακυρώνεται με το σκεπτικό ότι ο αρκούδος Ted δεν έχει πραγματική υπόσταση και ότι είναι απλά μια ιδιοκτησία κάποιου άλλου (φοβερά πράγματα κυρίες και κύριοι).
Τότε αποφασίζουν να μηνύσουν το κράτος, προκειμένου ο Ted να πάρει πίσω τη χαμένη του ταυτότητα και να μπορέσει έτσι να ζήσει μια φυσιολογική ζωή (φυσιολογική τρόπος του λέγειν έτσι;) με τη γυναίκα του και το μωρό που σκοπεύουν να υιοθετήσουν.
Την υπόθεση αναλαμβάνει η νεαρή και άπειρη δικηγόρος Samantha Jackson (Amanda Seyfried, A Million Ways To Die in the West) μιας και λεφτά ...δεν υπάρχουν και όλοι μαζί ετοιμάζονται για τη μεγάλη δίκη.
Όταν ο Ted δια στόματος MacFarlane πυροβολάει κατά πάντων με το γνωστό αθυρόστομο και χοντροκομμένο στα όρια του προσβλητικού ώρες-ώρες χιούμορ του, η ταινία βγάζει γέλιο.
Το χιούμορ βέβαια είναι καθαρά υποκειμενικό και τα γούστα όλων δεν είναι ίδια, εμένα πάντως αυτού το στυλ τα καλαμπούρια (γιατί για τέτοια πρόκειται, ανεκδοτολογικού χαρακτήρα κυρίως) δεν με ενοχλούν ...συνήθως.
Βοηθάει πολύ σε αυτό και ο ρόλος της Seyfried, η οποία σε αντίθεση με την Μila Kunis της πρώτης ταινίας, είναι εντελώς μέσα στο πνεύμα του φιλμ.
Φουλ αυτοσαρκαζόμενη, η μαθητευόμενη δικηγόρος που μαστουρώνει με... πάθος, φέρνει ιδιαίτερη φρεσκάδα στην ταινία και δένει άψογα με τον Wahlberg, ο οποίος πάντως σαν να έχει μεγαλώσει λίγο για τέτοιους ρόλους.
Τα καλά όμως σταματάνε εκεί, καθώς το subplot με τον Donny [o Giovanni Ribisi (Selma) ο οποίος κι αυτός επαναλαμβάνει το ρόλο του πρώτου Ted] που πλέον εργάζεται στην εταιρεία παιχνιδιών Hasbro και καταστρώνει ένα υποχθόνιο σχέδιο προκειμένου να κάνει τον αρκούδο επιτέλους δικό του, δεν δουλεύει ιδιαίτερα.
Η δε κατάληξη όλου αυτού στην έκθεση Comic-Con της Νέας Υόρκης δεν τραβάει καθόλου, αφού σε αυτό το τελευταίο ημίωρο η ταινία έχει πια ρίξει εντελώς στροφές και τα αστεία της έχουν στερέψει πιο πολύ και από τον Κηφισό ποταμό στα μέσα του καλοκαιριού (ακριβώς αυτές τις μέρες δηλαδή).
Σε όσους άρεσε η πρώτη ταινία, θα αρέσει και αυτή έστω κάπως λιγότερο.
Στους υπόλοιπους που δεν είχαν εκτιμήσει το ύφος της, το θεωρώ απίθανο το sequel αυτό να τους κάνει να αλλάξουν γνώμη.
Στους κινηματογράφους από 16 Ιουλίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
