«Είμαστε ταξιδευτές στο χρόνο»
Βραβευμένη και αγαπημένη ηθοποιός των σκηνοθετών, όπως του Γιώργου Πανουσόπουλου, του Νίκου Νικολαΐδη, του Κώστα Κουτσομύτη και άλλων, η Βαλέρια Χριστοδουλίδου θυμάται το ξεκίνημα της, το θέατρο, το τραγούδι και φυσικά το σινεμά.
- Διάλεξε: Κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση ή τραγούδι;
Πες μας λίγα λόγια για την πορεία σου από το ξεκίνημά σου μέχρι σήμερα.
Δεν θέλω να διαλέξω. Μου αρέσει η δουλειά μου και μέχρι σήμερα ακολουθώ την καρδιά μου σε κάθε μου επιλογή. Δεν υπάρχει λόγος να ξεχωρίσω κάτι από αυτά. Αν και σπούδασα στο Εθνικό Θέατρο η πρώτη μου μεγάλη αγάπη ήταν ο κινηματογράφος, εξ’ ου και εστίασα σε αυτό όταν αποφοίτησα και για χρόνια αρνιόμουν αρκετές τηλεοπτικές προτάσεις ώστε να μην υπερεκτεθεί το πρόσωπό μου & να μπορέσω να είμαι ένα φρέσκο πρόσωπο για το σινεμά.
Με την τηλεόραση λίγο αργότερα ήμουν αρκετά επιλεκτική προτιμώντας έργα εποχής, αφού ταινίες εποχής, που ήταν το όνειρό μου, δεν γινόντουσαν συχνά στην Ελλάδα. Και μετά ήρθαν 3 εμπορικά σήριαλ με άψογες συνεργασίες: «Να με προσέχεις», «Μυστικά και λάθη» και «Η ζωή της άλλης». Πολύ τυχερή! Όσο για το τραγούδι, ως Κερκυραία μεγάλωσα μέσα στη μουσική και από παιδί εκφραζόμουν παίζοντας πιάνο και γράφοντας τραγούδια.
- Τελικά πιστεύεις ότι όταν κάποιος έχει τόσα ταλέντα - τόσους τρόπους να εκφραστεί - οδηγεί σε αδιέξοδο;
Σε καμία περίπτωση. Ίσως μπέρδεψα λίγο τον κόσμο γιατί οι συνεργασίες μου στο τραγούδι ήταν ισχυρές και το γεγονός του ότι κυκλοφόρησαν τα τραγούδια μου δισκογραφικά δημιούργησε μια παράλληλη καριέρα και μάλλον πιο εμπορική σε σχέση με τις επιλογές μου στο θέατρο που ήταν πιο underground και πιο χαμηλών τόνων, σε μικρούς χώρους και για πιο ειδικό κοινό.
Όμως ηθοποιός είμαι. Αυτό σπούδασα και εκεί βλέπω το μέλλον μου. Η μουσική, ο χορός και το τραγούδι είναι ίσα -ίσα ένα πλεονέκτημα που δίνει τη δυνατότητα σε έναν σκηνοθέτη να λειτουργήσει πολύ δημιουργικά και χωρίς όρια σε μία συνεργασία μαζί μου.
- Στο θέατρο αποφεύγεις τα εμπορικά έργα;
Όντως. Οι παραστάσεις που ανεβάζουμε όλα αυτά τα χρόνια με τον Πέρη Μιχαηλίδη στο Beton7 και ειδικά οι τρεις τελευταίες όπως το «Stitching», το «Macbeth, Rock n’ Roll never Dies» και το « Μία Χώρα Χωρίς Λέξεις» που είχαν μία μορφή καταγγελίας, είναι πραγματικά «συλλεκτικά κομμάτια». Δεν είναι πολυδιαφημισμένες παραστάσεις να σου έρθουν στο πιάτο.
- Σε είδα να δίνεις ένα βραβείο στην βραδιά της απονομής της Ακαδημίας κινηματογράφου, και θυμήθηκα την «Ελεύθερη κατάδυση» που είχες πάρει εσύ το βραβείο.
Τι σου έρχεται στο μυαλό μετά από τόσο χρόνια;
Σχεδόν κάθε στιγμή που έζησα τότε, από την οντισιόν & την προετοιμασία έως τα γυρίσματα στα μαγικά Χανιά είναι χαραγμένη στη μνήμη μου με κάθε λεπτομέρεια. Μπορώ να μιλάω ώρες ατελείωτες για αυτήν την ευλογημένη κι ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου.
Ο Γιώργος Πανουσόπουλος μου έκανε δύο μεγάλα δώρα στη ζωή μου: αυτήν την ταινία & μία πολύτιμη φίλη από τότε, την κόρη του και νέα ταλαντούχα ηθοποιό, που έπαιξε την κόρη της Καρυοφυλλιάς στην ταινία, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου.
- Πώς ήταν τότε η συνεργασία με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη;
Και τότε όπως και στην τηλεοπτική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη, «Η αγάπη άργησε μια μέρα», συνεργαστήκαμε άψογα. Την θαυμάζω και την αγαπώ και την χαίρομαι σε ό,τι κάνει.
- Θα ήθελες να παίξεις μαζί της στο θέατρο;
Βεβαίως. Είναι εξαιρετική ηθοποιός και πολύ εργατική, με συνέπεια στη λεπτομέρεια και προσωπικότητα μοναδική. Μάλιστα πιστεύω ότι σκηνικά ταιριάζουμε πολύ, συν την αμοιβαία εκτίμηση που τρέφουμε η μία στην άλλη και με το κατάλληλο έργο θα είναι μία απογειωτική συνεργασία.
- Είναι αλήθεια ότι όταν ξεκίνησες σαν μοντέλο έκανες παρέα με την Ελένη Μενεγάκη;
Είχαμε δουλέψει σε κάποιες διαφημίσεις μαζί. Πανέμορφη & ως μελαχρινή. Μαζί με την Βίκυ Κουλιανού ήταν τα ωραιότερα μοντέλα της Μαίρης Δρακοπούλου. Παρέα όμως δεν κάναμε. Δεν υπήρχε και πολύς ελεύθερος χρόνος τότε άλλωστε. Πήγαινα σχολείο, είχα τα διαβάσματά μου, δούλευα & είχα και 3 ώρες καθημερινά μαθήματα στην «Κρατική σχολή ορχηστικής τέχνης». Πολύ τρέξιμο.
- Ποια παράσταση ξεχώρισες τελευταία;
Από όσες πρόλαβα να δω, ξεχωρίζω το «Τίρζα» του Κώστα Φιλλίπογλου και το «Πολιτισμός: μία κοσμική τραγωδία» των Bijoux de Kant.
- Υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης που θα έδινες γη και ύδωρ να συνεργαστείς;
Τέτοιες θυσίες για τίποτα & για κανέναν! Σίγουρα υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που θέλω να συνεργαστώ, αλλά αφού πρέπει να διαλέξω έναν, θα πω τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο. Έτσι για να μάθει ο Jim Jarmusch να μην δίνει άλλη φορά τον ρόλο μου στην Tilda Swinton [γέλια].
- Πες μας μία αγαπημένη σου φράση από τα τραγούδια που έχεις γράψει.
«Δεν είμαστε ό,τι φαινόμαστε είμαστε μόνο ψυχές που συναντιόμαστε… Ταξιδευτές στο χρόνο».
Νίκος Μουρατίδης.
1.jpg)
