Βραβείο ερμηνείας για το πρωταγωνιστικό δίδυμο Driver/Rohrwacher στο περυσινό φεστιβάλ Βενετίας, σε ένα ψυχολογικό δράμα που πατάει στον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο.
Το Hungry Hearts ξεκινά σαν ανάλαφρη ρομαντική κομεντί, με τη χαριτωμένη γνωριμία του Jude (Adam Driver, Inside Llewyn Davis) και της Mina (Alba Rohrwacher, Dormant Beauty) στις τουαλέτες ενός κινέζικου εστιατορίου.
Γρήγορα παντρεύονται (υπό τους ήχους του Flashdance παρακαλώ) και αποκτούν το πρώτο τους παιδί.
Τότε το ανάλαφρο ύφος πηγαίνει περίπατο και το φιλμ γίνεται καθαρόαιμο δράμα με ...στοιχεία θρίλερ.
Η φανατική χορτοφάγος Mina υποσιτίζει το μωρό της, ταΐζοντας το μόνο με φυτικές τροφές, ενώ αρνείται πεισματικά να επισκεφτεί οποιοδήποτε γιατρό καθώς το θεωρεί σχεδόν εγκληματικό.
Καθώς γίνεται φανερό ότι δεν στέκει και στα πολύ καλά της φλερτάροντας με την τρέλα, ο Jude αναλαμβάνει δράση καθώς θα πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις για να σώσει τη ζωή του μωρού τους.
Κάτι που βέβαια δεν θα γίνει με εύκολο τρόπο αφού η Mina δεν δείχνει σε καμιά περίπτωση διατεθειμένη να παραιτηθεί των δικαιωμάτων της.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης Saverio Costanzo γυρίζει με ένα κλειστοφοβικό ύφος, χρησιμοποιώντας παράξενες γωνίες λήψεις-ιδιαίτερα στις σκηνές του μικρού διαμερίσματος του ζεύγους στη Νέα Υόρκη- φέρνοντας στο νου ώρες-ώρες το αριστουργηματικό Μωρό της Ρόζμαρι.
Χωρίς βέβαια το μεταφυσικό της ταινιάρας του Πολάνσκι - αν και η Mina δείχνει να παίρνει αρκετά σοβαρά τα λόγια ενός μέντιουμ - έχει κάποιες ομοιότητες ως προς το σασπένς σχετικά με την τύχη του μωρού, που έχει να κάνει τόσο με τη διατροφή του, όσο και με την ψυχολογική κατάρρευση της μητέρας του.
Ο Costanzo έχει πετύχει διάνα στην επιλογή των δύο πρωταγωνιστών του, με τους Driver και Rohrwacher να είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους.
Φοβερά εκφραστικοί και ανθρώπινοι στα πολλά κοντινά πλάνα της κάμερας, χτίζουν με απόλυτη φυσικότητα τους χαρακτήρες τους, δικαιώνοντας την βράβευση τους στη Βενετία.
Στα σημεία ελαφρώς καλύτερος ο Driver, μιας και καταφέρνει να ισορροπήσει άψογα ανάμεσα στη φωνή της λογικής την οποία πρεσβεύει και τη σιωπηλή οργή και την αγωνία του, για το μέλλον του παιδιού του (αλλά και του γάμου του).
Από κοντά και το εξαιρετικό μουσικό score του Nicola Piovani.
Μόνο στη Roberta Maxwell που υποδύεται τη μητέρα του Jude έχει αστοχήσει σημαντικά ο σκηνοθέτης και σε κάνα δυο σεναριακές λεπτομέρειες, αλλά τι να γίνει.
Δεν μπορούν να είναι και όλα τέλεια.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το Hungry Hearts είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση "μικρής" ταινίας.
Στους κινηματογράφους από 17 Σεπτεμβρίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
