Ο Jimi του τίτλου είναι ο γίγαντας του ροκ Jimi Hendrix σε μια βιογραφία που προσεγγίζει κάπως διαφορετικά το είδος του biopic.
O σκηνοθέτης-σεναριογράφος John Ridley (Όσκαρ σεναρίου για το 12 Years a Slave) επικεντρώνει εξ ολοκλήρου την ταινία του στην περίοδο 1966-1967, την εποχή δηλαδή που ο Hendrix ξεκινούσε την καριέρα του.
Το καλοκαίρι λοιπόν του ‘66 ο νεαρός Jimi (υποδυόμενος από ένα εξαιρετικά κουλαριστό Andre Benjamin, μέλος του πολύ καλού hip hop ντουέτου των Outkast, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω που λέει και ο Βασίλης Σκουντής στις μεταδόσεις του Eurobasket που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχουν κυκλοφορήσει έναν από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων 15 ετών, το Speakerboxxx/The Love Below το 2003) έπαιζε σε μικρά κλαμπ της Νέας Υόρκης σαν μέλος του γκρουπ του RnB τραγουδιστή Curtis Knight.
Εκεί τον είδε η Linda Keith (Imogen Poots, Need for Speed) φιλενάδα του Keith Richards των Rolling Stones εκείνη την περίοδο, η οποία έπαθε την πλάκα της με το ταλέντο του.
Άρχισε να χρησιμοποιεί όλα της τα κονέ στη μουσική βιομηχανία, προκειμένου να αναδείξει τον Jimi και να τον φτάσει στην κορυφή, εκεί που δίκαια πίστευε πως άνηκε.
Τελικά έπεισε τον Chas Chandler (Andrew Buckley) μπασίστα των υπό διάλυση τότε Animals, ο οποίος ήθελε να ξεκινήσει καριέρα μάνατζερ.
Αυτός πήρε υπό την προστασία του τον Hendrix, τον έβαλε χάριν εξωτικότητας να γράφει το όνομα του Jimi και όχι Jimmy και τον έπεισε να μετακομίσει στο Λονδίνο, γιατί πίστευε ότι από εκεί θα μπορούσε να χτίσει ευκολότερα το όνομα του.
Αυτό συνέβη το φθινόπωρο του '66, εποχή που ο Hendrix έδωσε την πρώτη του συναυλία στην αγγλική πρωτεύουσα, μετά το τέλος της οποίας γνώρισε την Κathy Etchingham (Hayley Atwell, Avengers: Age of Ultron) με την οποία ξεκίνησε σχέση διάρκειας περίπου δύο ετών.
Κατά την παραμονή του στο Λονδίνο, παρακολουθούμε την γνωριμία του Hendrix με τα ναρκωτικά, το σχηματισμό του συγκροτήματος του The Jimi Hendrix Experience και τις ιδιαίτερα τρυφερές σχέσεις που αναπτύσσει με τις δύο γυναίκες της ζωής του εκείνη την εποχή.
Προσθέστε σε όλα αυτά λίγο από mods και πολύ από Swinging London με τα απίθανα τραγούδια της εποχής, από Small Faces μέχρι Stevie Winwood και ιδoύ το Jimi: All is by my Side.
Τον Ridley δεν τον ενδιαφέρει να γυρίσει μια τυπική βιογραφία που ακολουθεί την σειρά των γεγονότων με τα παιδικά χρόνια, το ξεκίνημα της καριέρας και ούτω καθ' εξής.
Αυτό που θέλει είναι να δείξει το πνεύμα του Hendrix και την πηγή της έμπνευσης του, μιας και η δωδεκάμηνη σχεδόν παραμονή του στο Λονδίνο αλλά και η σχέση του με την Etchingham κυρίως, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του.
Η ώρες-ώρες περίεργη σκηνοθετική του προσέγγιση βέβαια δεν είναι πάντα επιτυχημένη.
Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει όμως και τη σκαπουλάρει σχετικά εύκολα από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να αποκτήσει τα δικαιώματα των συνθέσεων του Hendrix, με αποτέλεσμα να μην ακούγεται ούτε μία τέτοια στην ταινία του.
Κυρίως διασκευές έπαιζε ο Jimi στο ξεκίνημα του, αλλά μουσική βιογραφία χωρίς original τραγούδια του... υπό εξέταση αντικειμένου, ακούγεται κάπως.
Υπάρχει (ευτυχώς) η καταπληκτική του εμφάνιση της 4ης Ιουνίου 1967 στο Saville Theatre του Λονδίνου, όταν παρόντος του Paul McCartney και του George Harrison των Beatles, ξεκίνησε την συναυλία του με το Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band που είχε κυκλοφορήσει.μόλις δύο μέρες πριν (!), σε μια από τις αλαζονικές/αυθάδεις/απίθανες στιγμές στην ιστορία της ροκ μυθολογίας.
Η ταινία κλείνει με τον Jimi να αναχωρεί για την Αμερική, όπου θα εμφανιζόταν στις 18/6/67 στο περίφημο Monterey Pop Festival στην Καλιφόρνια.
Εκεί έβαλε φωτιά στην κιθάρα του (στην κυριολεξία έβαλε φωτιά, όχι μεταφορικά) και εκτόξευσε τη φήμη του στην στρατόσφαιρα.
Κρίνοντας από τον χαρακτήρα του έτσι όπως σκιαγραφείται στο φιλμ, η ενέργεια του αυτή φαντάζει απολύτως φυσιολογική, κάνοντας έτσι το Jimi: All Is By My Side να μοιάζει πετυχημένο τουλάχιστον ως προς την αυθεντικότητα της παρουσίασης του ήρωα της.
Στους κινηματογράφους από 24 Σεπτεμβρίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
