Στα ψυχροπολεμικά 1960's η CIA και η KGB ενώνουν τις δυνάμεις τους μέσω των κορυφαίων πρακτόρων τους Solo και Kuryakin, με σκοπό να εμποδίσουν μία μυστική οργάνωση φιλοναζιστών να κατασκευάσουν πυρηνικά όπλα.
Ο Guy Ritchie (από την καρέκλα του σκηνοθέτη) και με τη βοήθεια του Lionel Wigram (του Sherlock Holmes και των τελευταίων Harry Potter) στο σενάριο, παρουσιάζουν μία μεταμοντέρνα εκδοχή της κλασικής, βραβευμένης σειράς "Τhe Man from U. N. C. L. E." (1964-1968).
Φυσικά λίγα στοιχεία του πρωτότυπου έχουν διατηρηθεί - για την ακρίβεια έχουν προσφέρει απλώς τη βάση πάνω στην οποία ανεπτύχθη το νέο ύφος.
Οι ρυθμοί έχουν γίνει σπινταριστοί, οι δόσεις χιούμορ αυξήθηκαν και απέκτησαν περισσότερο βρετανικό φλέγμα (αλλά και χοντροκοπιές επιπέδου λυκείου ανά διαστήματα), το σενάριο έγινε πιο περίπλοκο και οι χαρακτήρες λίγο πιο ολοκληρωμένοι.
Η ταινία ξεκινά με μία εντυπωσιακότατη σεκάνς, όπου ο Solo (Henry Cavill, Man of Steel) προσπαθεί να φυγαδεύσει από το Ανατολικό Βερολίνο την ανιψιά ενός πυρηνικού επιστήμονα, την όμορφη Gaby (Alicia Vikander, Son of a Gun) και ο "σούπερ" Kuryakin (Armie Hammer, Entourage) κάνει τα πάντα για να τους σταματήσει.
Η κοσμοπολίτικη αυτή περιπέτεια διαθέτει τη γνώριμη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Ritchie, αρκετούς χαρισματικούς πρωταγωνιστές, συνεχή δράση, ανατροπές κι έξυπνα σεναριακά ευρήματα, ένα απολαυστικό σάουντρακ και βεβαίως μία επιμελώς φροντισμένη παραγωγή με εξαιρετικά κοστούμια και σκηνικά.
Από την άλλη όμως, πάσχει από την ανίατη φλυαρία και τάση επίδειξης του Βρετανού δημιουργού, ο οποίος συχνά δείχνει να μην ξέρει να δίνει τις απαραίτητες ανάσες σε ήρωες και θεατές.
Το σενάριο χρησιμοποιεί ορισμένες μικροευκολίες (στα πλαίσια της κωμικής περιπέτειας συνήθως) και το όλο ύφος κι ο ρυθμός της ταινίας γίνονται πλαδαρά, όποτε τα πλάνα καταντούν να μοιάζουν με κινούμενα εξώφυλλα της Vogue ή του Vanity Fair.
Προσδεθείτε, βάλτε και ένα βερμούτ κι απολαύστε το θέαμα!
Στους κινηματογράφους από 10 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
1.jpg)
