Είναι από τις ελάχιστες φορές που ασχολούμαι με κωμωδία, αλλά όπως θα δούμε και παρακάτω, η παρούσα είναι πολύ παραπάνω από μια απλή κωμωδία.
Αρχικά να αναφέρω πως πρόκειται για την 43η πιο εμπορική ταινία στην ιστορία του κορεάτικου κινηματογράφου, έχοντας κόψει περίπου 5,2 εκατομμύρια εισιτήρια και έχοντας κέρδη της τάξεως των 30 εκατομμυρίων δολαρίων, αν και ο προϋπολογισμός της ήταν μόνο 1,5 εκατομμύριο.
Αναμενόμενα υπήρξαν και δύο ακόμα συνέχειες, οι οποίες όμως δεν τα πήγαν και τόσο καλά.
Ας δούμε λοιπόν περί τίνος πρόκειται.
Η Eun Jin είναι ένα κατώτερο αφεντικό της μαφίας, της οποίας η φήμη στον υπόκοσμο έχει εδραιωθεί από ένα περιστατικό, όπου αντιμετώπισε και νίκησε μια ολόκληρη συμμορία μόνη της.
Κάποια στιγμή ανακαλύπτει την αδερφή της, την οποία αναζητούσε χρόνια, αλλά δυστυχώς εκείνη βρίσκεται στο νοσοκομείο και έχει μόνο μερικούς μήνες ζωής.
Επιπλέον, η Yu Jin ζητάει μια τελευταία χάρη από την μικρή της αδερφή: Θέλει να την δει παντρεμένη, μιας και εκείνη μετανιώνει που δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Μη μπορώντας να αρνηθεί, η Eun Jin κάνει μια προσπάθεια να εμφανίσει μια πιο θηλυκή πλευρά, με κωμικοτραγικά αποτελέσματα.
Κάποια στιγμή πάντως βρίσκει έναν τύπο, τον Su Il, ο οποίος αποτελεί επιτομή του μέσου όρου και η συνύπαρξη τους ξεκινάει.
Αλλά όπως λέει και η ίδια, '...Κανείς δεν φεύγει ποτέ από την μαφία'.
Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας, ο Jin Gyu Cho, ο οποίος τότε, το 2001, έκανε ντεμπούτο του.
Το μεγάλου ατού της συγκεκριμένης δουλειάς του, είναι ότι καταφέρνει να συνδυάσει με τον καλύτερο τρόπο κωμωδία, περιπέτεια και δράμα, ενώ εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στην επιλογή των ηθοποιών.
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει για τις σκηνές που οι δύο πρωταγωνιστές προσπαθούν να "παίξουν" το φυσιολογικό αντρόγυνο, που είναι πραγματικά αστείες.
Τέλος, οι σκηνές δράσης, αν και λίγες είναι πραγματικά καλογυρισμένες.
Ως Eun Jin, η Eun Kyung Shin, η οποία εντυπωσιάζει παρουσιάζοντας την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην σκληρότητα ενός γκάγκστερ και την ευαισθησία μιας γυναίκας που η αδερφή της πεθαίνει.
Επίσης οι σκηνές, που προσπαθεί να γίνει πιο γυναίκα είναι πραγματικά αστείες.
Ως Su Il, ο Sang Myeon Park, του οποίου ο ρόλος είναι σχεδόν αποκλειστικά κωμικός, κάτι που το πάει είναι η αλήθεια, λόγω φυσιογνωμίας και μόνο.
Βέβαια παίζει και αυτός αρκετά καλά, κυρίως με τις εκφράσεις του προσώπου του και παρουσιάζει εξίσου καλά τον μπερδεμένο, τον δαρμένο, τον αγανακτισμένο, ενίοτε και στην ίδια σκηνή.
Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται για αριστούργημα, αλλά είμαι σίγουρος πως θα το δείτε ευχάριστα, ενώ είναι από τις λίγες κορεάτικες που μπορούν να την παρακολουθήσουν ευχάριστα και τα δύο φύλα.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
