Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω πως απλώς και μόνο η παρουσία του Kang Ho Song σε μια ταινία, αποτελεί εγγύηση ποιότητας.
Αναμενόμενα, το The President's Barber (Hyojadonh ibalsa) δεν αποτελεί εξαίρεση και αν προσθέσουμε την εξαιρετική δουλειά του Chan Sang Lim στο σενάριο και την σκηνοθεσία, γίνεται σαφές πως μιλάμε για μία πάρα πολύ καλή παραγωγή.
Ας το δούμε όμως αναλυτικά:
Το σενάριο ακολουθεί το μοτίβο εκείνο που έγινε γνωστό παγκοσμίως, μέσω ταινιών όπως το Forrest Gump, όπου μέσω της προσωπικής ιστορίας ενός χαρακτήρα, ξετυλίγονται πραγματικά ιστορικά γεγονότα, αλλαγμένα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ο πρωταγωνιστής να παρουσιάζεται πως έπαιξε ενεργό ρόλο σε κάποια από αυτά, πάντα με μια δόση χιούμορ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο χαρακτήρας αυτός είναι ένας κουρέας, εν ονόματι Han Mo Seong (Kang Ho Song, Snowpiercer), που διατηρεί ένα κουρείο στην ίδια γειτονιά με το προεδρικό μέγαρο της χώρας, το οποίο αποκαλείται Μπλε Σπίτι (στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα συγκρότημα κτισμάτων, που καλύπτουν μία έκταση 250.000 τ.μ.), την δεκαετία του '50.
Δεν είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος και ακολουθεί, ουσιαστικά τυφλά, το ρεύμα της εποχής, το οποίο υπαγορεύεται από κάποιους ντόπιους ηγέτες, με αποτέλεσμα να μπλέκεται σε καταστάσεις που τον ξεπερνούν, όπως πχ η νοθεία ενός εκλογικού αποτελέσματος.
Μετά από μία πραγματικά περίεργη προσπάθεια φλερταρίσματος, αφήνει έγκυο την Min Ja (So Ri Moon, The Housemaid), και ουσιαστικά εκβιάζοντας την με έναν νόμο της εποχής, που ανέφερε πως η έκτρωση είναι παράνομη αν το έμβρυο είναι άνω των 5 μηνών, την παντρεύεται κυριολεκτικά με το ζόρι.
Σε μία κωμικοτραγική σκηνή, τον Απρίλιο του 1960, εν μέσω της επανάστασης, γεννιέται ο γιος του, Nak An, την ίδια ώρα που στρατιωτικοί πυροβολούν εναντίον των διαδηλωτών στη γειτονιά.
Αργότερα, άθελα του μπλέκεται σε μία πολιτική διαμάχη ανάμεσα στον επικεφαλής της κορεάτικης ΕΥΠ, Park και τον αντίστοιχο της Μυστικής Υπηρεσίας (secret service) Jang, όταν ντροπιάζοντας τον πρώτο, ο δεύτερος τον καταστεί επίσημο προεδρικό κουρέα.
Τα υπόλοιπα σας αφήνω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, ο Chang San Lim, στην πρώτη και μοναδική ως τώρα δουλειά του.
Το αποτέλεσμα που μας δίνει είναι απολύτως ψυχαγωγικό, μιας και καταφέρνει να συνδυάσει το κωμικό με το πολιτικό και ιστορικό στοιχείο.
Χαρακτηριστικό είναι πως κατορθώνει να χωρέσει χιούμορ, ακόμα και στις πιο δραματικές στιγμές του φιλμ, χωρίς όμως να χάνεται η σοβαρότητα.
Εξαιρετική επίσης και η αναπαράσταση του κλίματος της εποχής, το οποίο επικεντρώνεται κυρίως στο πως αντιμετωπίζουν οι φτωχοί και χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση άνθρωποι, τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που συμβαίνουν γύρω τους, αλλά και θέματα όπως η πολιτική, η επανάσταση, ο πόλεμος, η εθνική ασφάλεια κτλ..
Πάρα πολύ καλή και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων του, αναμφίβολα προεξάρχοντος του κουρέα, αλλά και με τους υπόλοιπους να είναι τουλάχιστον ανάλογα ψυχαγωγικοί, με τον γιο του και τον βοηθό του να κλέβουν την παράσταση σε πολλές σκηνές.
Ως Han Mo Seong, όπως προείπαμε ο Kang Ho Song, ο οποίος είναι, όπως πάντα, καταπληκτικός.
Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές από τις δουλειές του, έχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι ο ιδανικός ηθοποιός για να χτίσεις μια ταινία γύρω του και η συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση.
Απολαυστικός ως κουτοπόνηρος καταφερτζής και τα υπόλοιπα λόγια περιττεύουν.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν έχουν ιδιαίτερα μεγάλους ρόλους, παίζουν όμως όλοι αρκετά καλά, ιδιαίτερα οι δύο που αναφέραμε παραπάνω.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως εμφανίζονται ο Jae Eung Lee ως Nak Han και o Yeong Jin Jo ως Πρόεδρος.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε πως πρόκειται για μια ταινία που μπορούν να τη δουν οι πάντες, μιας και δεν υπάρχουν καθόλου ακατάλληλες σκηνές, ενώ όποιος την παρακολουθήσει, θα μάθει αρκετά για την ιστορία της Ν. Κορέας διασκεδάζοντας.
Δεν πρόκειται περί αριστουργήματος, αλλά είναι μια άκρως ψυχαγωγική ταινία.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
