Στην εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος μαίνεται, ο ιδιοφυής σκακιστής Bobby Fischer (Tobey Maguire, The Great Gatsby) καλείται να παλέψει ενάντια στους προσωπικούς του δαίμονες και στο Νο. 1 αντίπαλό του Boris Spassky (Liev Schreiber, Movie 43), ώστε να φτάσει στην κορυφή.
Σε μία περίοδο με έντονες συγκρούσεις μεταξύ Η. Π. Α. – Σοβιετικής Ένωσης και κοσμοϊστορικά γεγονότα να σημειώνονται σε ολόκληρη την υφήλιο, η αναμέτρηση μεταξύ δύο κορυφαίων διανοιών και παράλληλα εκπροσώπων των δύο υπερδυνάμεων είναι αναμενόμενο να πολιτικοποιείται πλήρως.
Από τη μια μεριά της σκακιέρας ένα αυτοδίδακτο φτωχόπαιδο εβραϊκής κεντροευρωπαϊκής καταγωγής από το Brooklyn, μεγαλωμένο μέσα σε ασταθές και δυσάρεστο οικογενειακό περιβάλλον, κι από την άλλη ένας μεγαλύτερος ηλικιακά και πληρέστερα εκπαιδευμένος από τους μεγαλύτερους δασκάλους της Σοβιετική Ένωσης ήδη ανακηρυγμένος παγκόσμιος πρωταθλητής.
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
H Αμερικανική πολιτική και κοινωνική ζωή έχουν μόλις βιώσει το ξέσπασμα της σεξουαλικής επανάστασης και της σταδιακής ανατροπής των κλασικών αξιών του συντηρητικού american dream, τις δολοφονίες των Κέννεντι, Mάλκολμ Χ και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το σκάνδαλο του Watergate και τη βαριά ήττα στον πόλεμο του Βιετνάμ, όπως διαφαινόταν.
Πρόκειται λοιπόν για ένα έθνος γονατισμένο και σχεδόν ταπεινωμένο – για ένα καζάνι που βράζει κι είναι έτοιμο να εκραγεί.
Οι σοβιετικοί δείχνουν να ακμάζουν και να κερδίζουν την παρτίδα στα σημεία.
Μόλις η ιστορία του χαρισματικού Bobby Fischer γνωστοποιείται και οι νίκες του διαδέχονται η μία την άλλη, τότε η ίδια η κυβέρνηση θα ενδιαφερθεί, να τον στηρίξει.
Στόχος της είναι να βγει νικήτρια η Αμερική στην παγκοσμίου επιπέδου αναμέτρηση αντίληψης και διανοίας με το μισητό κομμουνιστικό κράτος.
Το story ακούγεται άκρως ενδιαφέρον και πράγματι είναι!
Ο δοκιμασμένος σε ταινίες κοινωνικο-πολιτικού υπόβαθρου και ανάπτυξης χαρακτήρων Edward Zwick (του The Last Samurai, του Blood Diamond και πιο πρόσφατα του Love & Other Drugs) σκηνοθετεί με επαγγελματική συνέπεια μία αξιόλογη ταινία.
Χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερες όμως εμπνεύσεις και χωρίς το σενάριο να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στα σκοτεινά σημεία, διαφορετικών πτυχών της ιστορίας.
Όπως για παράδειγμα η ψυχική υγεία του βασικού ήρωα που συνεχώς χειροτέρευε, οι εμμονές καταδιώξεως και συνωμοσιολογιών του και οι έντονα αντισημιτικές του τάσεις.
Η κινηματογράφηση του υλικού αν και λέει την ιστορία με ικανοποιητικό τρόπο, την κρατά σε μέτρια επίπεδα.
Δεν τολμάει να πάει παραπέρα!
Η τελική αίσθηση κάνει την ταινία να μοιάζει με μία πολύ δυνατή τηλεταινία που θυμίζει κινηματογράφο ή – ακόμη χειρότερα, με μία χλιαρή σε γενικές γραμμές ταινία, η οποία μοιάζει να ταιριάζει στην τηλεόραση.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι επαρκέστατος ο Tobey Maguire, αλλά κυρίως στο εξωτερικό κομμάτι του ρόλου και σίγουρα δεν είναι μία ερμηνεία, που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας.
Από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζει κυρίως ο Peter Sarsgaard (Blue Jasmine) στο ρόλο του σκακιστή ιερέα Λομπάρντι, κι έπειτα ο Michael Stuhlbarg (Hitchcock) ως δικηγόρος του Fischer και η Lily Rabe (American Horror Story) στο ρόλο της αδερφής του ήρωα.
Η αναβίωση της εποχής είναι σίγουρα επιτυχημένη, ο ρυθμός άλλοτε δίνει ανάσες στους χαρακτήρες κι άλλοτε επιταχύνει σε αρκετά σωστές δόσεις και το όλο αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.
Λίγο από ψυχολογικό θρίλερ, λίγο καλό χιούμορ, λίγο πολιτικό θρίλερ, προσωπικό δράμα …λίγο απ’ όλα, αλλά τίποτα από πολύ.
Ρουά ματ…
Στους κινηματογράφους από 8 Οκτωβρίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
1.jpg)
