Tο παραδέχομαι από την αρχή για να εξηγούμαστε.
Δεν θα είμαι καθόλου αντικειμενικός σε αυτήν την ταινία για καθαρά υποκειμενικούς λόγους, οι οποίοι έχουν ονοματεπώνυμο: Anna Tsuchiya.
Την θεωρώ την πιο όμορφη Γιαπωνέζα ηθοποιό και γενικά δε χορταίνω να τη βλέπω, οπότε όπως καταλαβαίνετε η ταινία αυτή εκ προοιμίου θα ήταν αριστούργημα.
Πάμε όμως να τη δούμε.
To σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Novala Takemoto, ενός αρκετά εκκεντρικού συγγραφέα, ο οποίος φημίζεται για την εμμονή του με το Λολίτα lifestyle αλλά και με το Ροκοκό, στοιχεία που εμφανίζονται έντονα και στην ταινία.
Η Momoko είναι μια Λολίτα, η οποία περνάει τη ζωή της αγοράζοντας ρούχα για να συντηρήσει το lifestyle της και ευχόμενη να ζούσε στην εποχή του Ροκοκό.
Εδώ να αναφέρουμε πως η όλη αντίστοιχη μόδα στην Ιαπωνία είναι κυρίως επηρεασμένη από την ένδυση της βικτοριανής περιόδου, στην οποία προστίθενται, ανάλογα με την περίσταση, στοιχεία gothic, punk και διάφορα άλλα.
Ο πατέρας της Momoko, Dame, είναι ένας μικροκακοποιός, ο οποίος κάποια στιγμή γνωρίζει μεγάλη επιτυχία πουλώντας απομιμήσεις Versace και Universal.
Δυστυχώς, στο τέλος καταλήγει να βρίσκεται κυνηγημένος από τις δυο εταιρίες αλλά και από την Yakuza και αναγκάζεται να μετακομίσει από το Kobe, όπου διέμενε με την κόρη του μέχρι τότε, στην μικρή πόλη της Shimotsuma, στο πατρικό σπίτι της μητέρας της.
Εκείνη, εφόσον τα χρήματα που χρειάζεται για να αγοράζει τα πανάκριβα ρούχα της είναι πάρα πολλά, αναγκάζεται να αρχίσει να πουλάει και πάλι τις απομιμήσεις του πατέρα της, κυρίως μέσω του διαδικτύου.
Με αυτόν τον τρόπο γνωρίζει την Ichigo, ένα αγοροκόριτσο, η οποία ανήκει σε μια συμμορία με μοτοσυκλέτες και εντυπωσιάζεται από τα ρούχα της Momoko.
Τα δύο, εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα κορίτσια, μπλέκονται σε διάφορες περιπέτειες σχηματίζοντας μια αρκετά περίεργη φιλία.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Tetsuya Nakashima, o οποίος έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ, το οποίο χαρακτηρίζεται από τα έντονα χρώματα, την βιντεοκλιπ-ίστικη ατμόσφαιρα όσον αναφορά τις εναλλαγές των σκηνών, το χιούμορ και μία γενικότερη υπερβολή, η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι ενοχλητική.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τον καλύτερο δημιουργό της χώρας, όσο αναφορά την μεταφορά της manga αισθητικής στον κινηματογράφο.
Θα το καταλάβετε καλύτερα βλέποντας το φιλμ
Στο ρόλο της Momoko η πανέμορφη Kyoko Fukada, η οποία παίζει έναν αρκετά περίεργο ρόλο, αλλά καταφέρνει να ταιριάξει απόλυτα με το γενικότερο πλαίσιο της ταινίας
Για την υπεράνω κάθε κριτικής Anna Tsuchiya τα είπαμε παραπάνω.
Ως Dame o Hiroyuki Miyasako, ο οποίος παίζει το ρόλο του με την υπερβολή που ζητείται σε κάθε ιαπωνική κωμωδία.
Σε γενικές γραμμές, για όλους τους ηθοποιούς, μπορώ να πω πως υποδύονται χαρακτήρες manga, με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την τεχνοτροπία αυτή, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, με τον ρεαλισμό καμία σχέση.
Το αποτέλεσμα όμως είναι αισθητικά αρκετά καλό, οπότε κανένα πρόβλημα.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
