Η ταινία βασίζεται σε ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα, της Hitomi Kanehara, με τον ιαπωνικό τίτλο Hebi ni piasu, το οποίο μάλιστα έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά με τίτλο Η γλώσσα του φιδιού.
Το εντυπωσιακό με το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πως η συγγραφέας ήταν μόλις 19 ετών όταν το έγραφε, πως κέρδισε το αναγνωρισμένου κύρους βραβείο Akutagawa (μαζί με την Risa Wataya), όντας η νεαρότερη στην ιστορία του αλλά και η πρώτη γυναίκα και τέλος, πως οι πωλήσεις του ξεπέρασαν το εκατομμύριο στην Ιαπωνία.
Όπως καταλαβαίνετε, περίμενα με αγωνία να δω το φιλμ, έχοντας υπόψιν πως οι Ιάπωνες συνήθως κάνουν καλή δουλειά στις κινηματογραφικές μεταφορές.
Ας το δούμε όμως αναλυτικά.
H Lui είναι ο ορισμός της trendy κοπέλας.
Ντύνεται μόνο με επώνυμα ρούχα, δεν πάει πουθενά χωρίς μακιγιάζ και έχει εξεζητημένο μανικιούρ.
Σαν χαρακτήρας όμως δεν μοιάζει σε τίποτα με τις υπόλοιπες κοπέλες του χώρου.
Ένα βράδυ και ενώ έχει βγει μόνη της σε ένα club, γνωρίζει τον Ama, ο οποίος είναι ο ορισμός του Ιάπωνα punk.
Moϊκάνα βαμμένη κόκκινη, piercings σε όλο το πρόσωπο και τατουάζ σε όλο το σώμα.
Το χαρακτηριστικό του όμως που ελκύει την Lui είναι η διχαλωτή του γλώσσα.
Η έλξη είναι αμοιβαία και οι δύο νέοι περνούν το βράδυ μαζί και ουσιαστικά γίνονται ζευγάρι από την πρώτη νύχτα.
Η Lui εκδηλώνει επιθυμία να αποκτήσει και αυτή διχαλωτή γλώσσα, καθώς και ένα τατουάζ στην πλάτη και για το λόγο αυτό ο Ama, την συστήνει στον Shiba, ο οποίος έχει κάνει τα δικά του.
Εκείνος της κάνει ένα piercing στην γλώσσα, το οποίο σιγά σιγά θα μεγεθύνει μέχρι να αποκτήσει και εκείνη διχαλωτή γλώσσα.
Την δεύτερη φορά όμως. που η Lui πηγαίνει μόνη στο μαγαζί του για να συζητήσουν για το τατουάζ που θέλει να κάνει, εκείνος αντί για τιμή της προτείνει να κάνουν σεξ και εκείνη δέχεται.
Από τη στιγμή εκείνη δημιουργείται ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο, μιας και η κοπέλα ενώ αγαπάει πάρα πολύ τον Ama και μάλιστα μένει μαζί του, φαίνεται να απολαμβάνει και το σαδιστικό σεξ με τον Shiba.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν αποκαλύπτεται και μια άλλη πτυχή στη σχέση των δύο ανδρών, καθώς και από ένα βίαιο περιστατικό, το οποίο λαμβάνει χώρα μία νύχτα που ο Ama έχει βγει με την Lui και μια φίλη της.
Αυτά όμως θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Yukio Ninagawa, o οποίος μεταφέρει άψογα την ατμόσφαιρα που ήθελε να περάσει το βιβλίο, οπότε μπορούμε να πούμε πως η δουλειά του είναι τουλάχιστον ικανοποιητική.
Ιδιαίτερα επιτυχημένη η μεταφορά των χαρακτήρων, οι οποίοι είναι πραγματικά πολύ κοντά στους αντίστοιχους του μυθιστορήματος.
Ως Lui, η Yuriko Yoshitaka, η οποία παίζει σχετικά καλά, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει, παρά μόνο με την ομορφιά της.
Ο ρόλος της βέβαια δεν είναι και τόσο απαιτητικός, μιας και είναι κυρίως οπτικός, οπότε δεν νομίζω να μπορεί να κριθεί επαρκώς για τον συγκεκριμένο.
Αυτό που πρέπει πάντως να βγάλει, το βγάζει.
Ως Ama, ο Kengo Kora (Norwegian Wood) για τον οποίο ισχύουν ακριβώς τα ίδια με την Yoshitaka, αν και η δική του παρουσία είναι σαφώς μικρότερης διάρκειας.
Ως Shiba, ο Αrata Iura, o οποίος είναι και αυτός που ξεχωρίζει από το επιτελείο των ηθοποιών, μιας και ο ρόλος του έχει αρκετές προεκτάσεις, πέρα από την οπτική.
Ιδανικός ως συνειδητοποιημένος σαδιστής.
Την ταινία την παρακολούθησα με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά κατανοώ το γεγονός πως η άποψη μου είναι σαφώς επηρεασμένη από την αντίστοιχη για το βιβλίο, καθώς και το ότι, οι χαρακτήρες κυρίως, μπορούν να φανούν σε πολλούς αποκρουστικοί.
Σίγουρα πάντως θα το απολαύσουν όσοι απόλαυσαν και το βιβλίο, καθώς και οι θαυμαστές της Yoshitaka, μιας και οι ερωτικές σκηνές της είναι αρκετές.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
