Ο Κώστας Τσάκωνας δεν είναι πια εδώ...

Ο απόλυτος θίασος εκεί πάνω μεγαλώνει…
Άλλος ένας αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή και πλέον θα κάνει παρέα με αγαπημένους άνδρες που έκαναν τις ζωές όλων μας να φαίνονται καλύτερες.

Ο Κώστας Τσάκωνας σε ηλικία 72 χρόνων πέθανε το απόγευμα της Τετάρτης 4 Νοεμβρίου 2015, ύστερα από χρόνια μάχη με το καρκίνο, και όλοι όσοι βλέπαμε τις ταινίες του στην εφηβεία μας νοιώθουμε θλίψη.

Πάντα συνηθίζω να λέω ότι δεν πρέπει να φοβούνται το θάνατο αυτοί οι άνθρωποι.
Γιατί δεν πεθαίνουν ποτέ.
Πεθαίνεις όταν σε ξεχνούν, και ο Κώστας Τσάκωνας ανήκει στους αθάνατους του ελληνικού κινηματογράφου.

Σωτήρης Μουστάκας, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Χρόνης Εξαρχάκος, Θανάσης Βέγγος …πέθανε κανένας από αυτούς;

Τον Κώστα Τσάκωνα τον έχω βαθιά στη καρδιά μου, κι ας μην τον γνώρισα προσωπικά.
Εκτός από την cult κληρονομιά του και την έντονη παρουσία του στο θέατρο, αν με ρωτούσαν για τη ταινία-εξώφυλλο της καριέρας του, θα επέλεγα το Επάγγελμα Γυναίκα του 1987.

Κάτι τέτοιοι ρόλοι σου θυμίζουν ότι πέρα από την γελοία φυσιογνωμία και τις cult ταινίες, υπήρχε ένα πραγματικό ταλέντο στον ηθοποιό Κώστα Τσάκωνα (φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή ‘Βεάκη’).

…Ο οποίος, αν γύρναγε πίσω ‘…"Μπα, αν το' ξερα θα πήγαινα να δουλέψω στο συνεργείο του ξαδέρφου μου".
Γιατί όπως όλοι οι σπουδαίοι του ελληνικού σινεμά, η ζωή του δεν ήταν εύκολη.

"Έχω δυο ανάπηρα αδέρφια που συντηρώ. Αν φύγω από τη ζωή, δεν ξέρω τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά. Είναι δύσκολο. Αν δεν έχω τρελαθεί ακόμη ευθύνεται ο χαρακτήρας μου και η στάση ζωής μου. Κανονικά έπρεπε να έχω τρελαθεί. Όποτε δούλευα στο θέατρο περιοδεία, ο αδερφός μου με κοιτούσε με μάτια θλιμμένου σκύλου. Μου έλεγε: 'Γιατί θα φύγεις;' Τι να του έλεγα. Πάω να δουλέψω για να βγάλω χρήματα για να σας ζήσω; Αυτή είναι η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα. Δίνω τα πάντα για να μπορούν τα αδέρφια μου να ζουν άνετα και να μην του λείπει τίποτα. Είναι η ψυχή μου, το αίμα μου. Όσο ζω και υπάρχω θα φροντίζω για τα αδέρφια μου. Παρ' όλη τη ζημιά που έπαθα το 2004, προσπαθούσα να κάνω τα πάντα, οποιαδήποτε δουλειά για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στα προβλήματα".

Αυτή είναι η μοίρα των παλιών καλών κωμικών ηθοποιών.
Για όσο γέλιο πρόσφεραν, τόσο πόνο υπέφεραν στη πραγματική τους ζωή.

Γεια σου ρε Κώστα Τσάκωνα…
Να μου χαιρετήσεις το Χρόνη, το Σωτήρη και τα άλλα τα παιδιά.

Νοεμβρίου 06, 2015