Ενώ ο πόλεμος στην Πάνεμ μαίνεται, η ηγέτις της επανάστασης Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence, X-Men: Days of Future Past) καλείται να συγκεντρώσει μία ομάδα κρούσης, με σκοπό να φτάσει στο Κάπιτολ και να δολοφονήσει τον τύραννο Snow (Donald Sutherland, The Hunger Games: Mockingjay - Part 1).
Ανοιχτές πληγές από το παρελθόν, πολιτικές διαφορές, συμφέροντα κι επικοινωνιακά τεχνάσματα θα απειλούν συνεχώς την ισορροπία των πραγμάτων και των χαρακτήρων.
Η ηρωίδα προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα της και να κρατήσει τα ηνία μίας δύσκολης αποστολής.
Σκοπός της είναι να επιβιώσει και να αποδώσει δικαιοσύνη, παίρνοντας τη ζωή του Snow.
Στην τέταρτη ταινία του επιτυχημένου αυτού franchise, η επανάσταση στο φανταστικό κόσμο (αλλά ίσως όχι και τόσο μακριά από τον πραγματικό παρόν) της Πάνεμ κλιμακώνεται και όλα κρέμονται από μία κλωστή.
Η χαρισματική, δυνατή και βαθιά ρομαντική Katniss κάνει τα πάντα για να φέρει την δικαιοσύνη και την ευημερία στη δική της ζωή αλλά και στου συνόλου.
Η ταινία είναι πραγματικά καλογυρισμένη και η παραγωγή άκρως προσεγμένη.
Ο σκηνοθέτης (ο Αυστριακός Francis Lawrence) σίγουρα ξέρει τι κάνει και προσφέρει ένα ικανοποιητικό θέαμα, με δραστήρια κάμερα, σασπένς, δράση και καλές ερμηνείες.
Βέβαια περισσότερο ξεχωρίζει η Jennifer Lawrence (ίσως η κορυφαία ηθοποιός της γενιάς της) αλλά και το υπόλοιπο καστ συμπληρώνει.
Οι φαν του σύμπαντος των Hunger Games θα απολαύσουν σίγουρα την τρίτη αυτή συνέχεια.
Τώρα για τους υπολοίπους δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά.
Όσο υψηλού επιπέδου κι αν είναι τα εφέ, όσο χαρισματικοί κι αν είναι οι ηθοποιοί [Donald Sutherland, Woody Harrelson (True Detective), Julianne Moore (Still Alice) και ο μακαρίτης Philip Seymour Hoffman (A Most Wanted Man)] και υποστηρίζουν απόλυτα αυτό που κάνουν, όσο αξιοθαύμαστα κι αν είναι -στο μεγαλύτερο μέρος του- το θέαμα αλλά και η κλασική μαεστρία της χολιγουντιανής συνταγής για το συγκεκριμένο είδος ταινιών, δεν παύει να είναι ένα καλοφτιαγμένο ποπ κορν.
Είναι αρκετές οι στιγμές όπου πλατειάζει το σενάριο και το μοντάζ, το φινάλε είναι ανησυχητικά αργό κι «επώδυνο» για όποιον δεν είναι «ερωτευμένος» με τους ήρωες του μύθου.
Επιπλέον είναι βαθιά συντηρητικό, ενώ έχουμε να κάνουμε με χαρακτήρες που επαναστατούν και θέλουν να φέρουν τα πάνω-κάτω στην κοινωνία της Πάνεμ.
Εύστοχες και ενδιαφέρουσες οι αναφορές και οι παραλληλισμοί του σεναρίου, αλλά περνά στα πολύ ψιλά η κριτική που ασκούν και τα σχόλια που κάνουν.
Τέλος χαρακτηρίζονται αισθητά άτσαλες οι μελοδραματικές σκηνές και κάποιες αφέλειες, που ούτε για τον 15χρονο κοινό της ταινίας δεν είναι αποδεκτά.
Πολύ καλό για ένα προϊόν κυλικείου.
Θα καταναλωθεί και θα ξεχαστεί όπως τόσα και τόσα άλλα.
Στους κινηματογράφους από 26 Νοεμβρίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
1.jpg)
