Πρόκειται για την ταινία που εγκαινίασε ουσιαστικά την νέα εποχή του κορεάτικου κινηματογράφου, με υπερπαραγωγές που είχαν ως θέμα τις σχέσεις ανάμεσα στην Βόρεια και την Νότια Κορέα, στρέφοντας μετά από πολλά χρόνια το ενδιαφέρον του ευρέος κοινού στις εγχώριες παραγωγές.
Τα στατιστικά αποτυπώνουν πλήρως το γεγονός: Κατά τη διάρκεια της κυκλοφορίας του στους κινηματογράφους το 1999, το φιλμ έκοψε 5,78 εκατομμύρια εισιτήρια - 20 φορές περισσότερο από τον μέσο όρο για τις εγχώριες παραγωγές, παρουσιάζοντας κέρδη 27,5 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο στην Κορέα.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης πως έσπασε το ρεκόρ προσέλευσης του Τιτανικού, ενώ η εμπορική του επιτυχία ήταν τέτοια, που ουσιαστικά από μόνο του, ανέβασε το ποσοστό κερδών των εγχώριων παραγωγών σε 35,8%, από 15, 4% που ήταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας.
Πέρα από την εμπορική του σημασία, το Shiri υπήρξε και κοινωνικό φαινόμενο.
Εφημερίδες της εποχής αναφέρουν πως όποιος δεν είχε παρακολουθήσει την ταινία, έμενε συχνά εκτός συζητήσεων, οι πωλήσεις του τροπικού ψαριού kissing gurami εκτινάχθηκαν στα ύψη, τρεις με τέσσερις χιλιάδες αντίτυπα του δίσκου της Carol Kidd, All my tomorows, που περιλάμβανε το τραγούδι When I dream, που αποτελούσε το κύριο μουσικό θέμα του φιλμ, πωλούνταν καθημερινά στο απόγειο της δημοτικότητας του.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το σενάριο έχει ως εξής:
Τον Οκτώβριο του 1992 μια ομάδα επίλεκτων Βορειοκορεατών στρατιωτών περνάει μια βάναυση εκπαίδευση, με απώτερο σκοπό για τα μέλη της, να σταλούν στην Νότια Κορέα ως ανενεργοί αρχικώς κατάσκοποι και στη συνέχεια να δράσουν υπό την ηγεσία του Mu Young Park.
Καλύτερο μέλος της ομάδας αναδεικνύεται η Bang Hee Lee, μία ελεύθερη σκοπευτής, η οποία τα επόμενα 6 χρόνια δολοφονεί σημαντικές προσωπικότητες της Νότιας Κορέας.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών δύο πράκτορες είναι υπεύθυνοι για την έρευνα για την δολοφόνο, οι Jong Won Yu και Jang Gil Lee.
Ο πρώτος είναι ένας διανοούμενος της εγκληματικής έρευνας, αρραβωνιασμένος με την Myung Hyun Yi, πρώην αλκοολική και νυν ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος με ενυδρεία.
Ο δεύτερος είναι ένας μοναχικός τύπος, προσκολλημένος στη δουλειά του και με μια μονομανία για την ανακάλυψη του δολοφόνου.
Δυστυχώς όμως και για τους δύο, η ταυτότητα του παραμένει άγνωστη.
Τα προβλήματα τους γίνονται ακόμα μεγαλύτερα, όταν κατόπιν εντολών της κυβέρνησης τους, ο Park και η επίλεκτη ομάδα του περνούν τα σύνορα με σκοπό να κλέψουν μια μεγάλη ποσότητα CTX, ένα νέο πανίσχυρο εκρηκτικό το οποίο διαφέρει ελάχιστα από το κοινό νερό, την περίοδο μάλιστα που είναι προγραμματισμένος ένας φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στις δύο χώρες.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, στο προσκήνιο επανέρχεται η Bang Hee Lee, ενώ λίγο αργότερα αποδεικνύεται πως υπάρχει πληροφοριοδότης μέσα στην Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας.
Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήστε μόνοι σας.
ΑΝΑΛΥΣΗ
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Je Kyu Kang, του οποίου σκοπός ήταν να ενοποιήσει κατά κάποιο τρόπο το στυλ των blockbuster των ΗΠΑ και του Χονγκ Κονγκ, αν και τελικώς το αποτέλεσμα ήταν πιο κοντά στο πρώτο.
Ίσως και δυστυχώς θα μπορούσε να πει κάποιος, μιας και τα κλισέ του είδους είναι όλα εδώ: Κοφτοί και χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο διάλογοι, ελάχιστη ανάλυση των κεντρικών χαρακτήρων, περιφερειακοί χαρακτήρες που υπάρχουν μόνο και μόνο για να δώσουν μια κωμική νότα, χωρίς να τα καταφέρνουν και ένα σχεδόν κλισέ φινάλε με την αντίστροφη μέτρηση για την έκρηξη της βόμβας.
Στα παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και το ενίοτε ασυνάρτητο σενάριο, κάτι που όμως ήταν γενικότερη συνήθεια της εποχής (μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στο 1999).
Υπάρχει βέβαια μια προσπάθεια για εμβάθυνση, με την ρομαντική σχέση δύο εκ των τριών πρωταγωνιστών, καθώς και κάποια πολιτικά μηνύματα, που για πρώτη φορά στον βαρύτατα λογοκριμένο κινηματογράφο της χώρας, δεν παρουσιάζουν τους Βορειοκορεάτες σαν δαίμονες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή όπου ο Park ρωτάει τον Yu "Πως μπορείς εσύ, που μεγάλωσες πίνοντας Κόκα Κόλα και τρώγοντας χάμπουργκερ να καταλάβεις πως τα αδέρφια σου στο Βορρά, λιμοκτονούν;".
Δυνατή σεναριακά σχέση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή μεταξύ του Park και της Lee, που είναι ουσιαστικά και η μόνη που δεν στερείται περιεχομένου, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Ξεπερνώντας όμως την "κουλτούρα", μιας και αναφερόμαστε σε περιπέτεια δράσης, μπορούμε να πούμε πως σε αυτόν ακριβώς τον τομέα (της δράσης) ο σκηνοθέτης παίρνει άριστα.
Η πλειονότητα των σκηνών με τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις να ανταλλάσσουν συνεχώς πυρά μέσα κι έξω από την Σεούλ είναι πραγματική εκπληκτική, προεξαρχόντων τριών σκηνών: Της επιχείρησης κλοπής του CTX σε έναν αυτοκινητόδρομο, της μάχης μέσα στους δρόμους της πόλης και της τελικής στο στάδιο της Σεούλ κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Για το επιτελείο των ηθοποιών δεν θα προβώ σε ιδιαίτερη ανάλυση, μιας και όπως συνηθίζεται σε παραγωγές του είδους οι χαρακτήρες εξυπηρετούν την δράση.
Σχεδόν επιγραμματικά λοιπόν:
Ως Jong Won Yu, ο Han Suk Kyu (The Front Line), ο οποίος αν και ουσιαστικά πρωταγωνιστής, παρουσιάζεται πιο ανεπαρκής απ'όλους, χωρίς να μπορεί να πείσει στην σχέση του με την Myung Hyun Yi, αλλά και γενικότερα.
Στις σκηνές δράσης πάντως είναι αρκετά καλός, οπότε μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε τουλάχιστον λειτουργικό.
Ως Jang Gil Lee, ο Song Kang Ho (Snowpiercer), σε δευτερεύοντα ρόλο, γεγονός που δεν του δίνει και πολλά περιθώρια να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Δεν πέφτει βέβαια κάτω από τα στάνταρ του, αλλά δεν εντυπωσιάζει κιόλας.
Η παρουσία του όμως και μόνο αποτελεί ατού.
Τις καλύτερες ερμηνείες του φιλμ μας δίνουν οι Min Sik Choi (New World) και Yunjin Kim ως Mu Young Park και Myung Hyun Yi αντίστοιχα, των οποίων οι ρόλοι είναι και οι μοναδικοί που διαθέτουν κάποιο βάθος.
Μην περιμένετε βέβαια τίποτα το συγκλονιστικό, αλλά σε σχέση με το υπόλοιπο φιλμ αυτοί είναι που ξεχωρίζουν.
Όπως γίνεται κατανοητό, δεν πρόκειται για αριστούργημα και δεν φτάνει καν ως περιπέτεια τα επίπεδα των ταινιών του είδους που ακολούθησαν.
Είναι όμως άκρως ψυχαγωγικό και θα αρέσει σίγουρα στους οπαδούς των αμερικάνικων blockbuster της δεκαετίας του '90.
Αξίζει επίσης να το παρακολουθήσετε γιατί πρόκειται για την πρώτη υπερπαραγωγή της χώρας και γιατί όλοι οι πρωταγωνιστές έγιναν μετέπειτα αστέρες πρώτου μεγέθους.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
