F TV Series review: The Leftovers (season 2) - FilmBoy TV Series review: The Leftovers (season 2) - FilmBoy
  • Latest News

    TV Series review: The Leftovers (season 2)




    Ας μιλήσουμε για την καλύτερη σειρά αυτής της season (και της προηγούμενης). 
    Βαριές κουβέντες αλλά τι να κάνουμε.

    Το είπα 2-3 φορές και στα podcast με πάθος. 

    Κατάφερα και έκανα τον έτερο podcaster Κώστα Κίτσιο του Horrorant.com να ενδιαφερθεί, και τώρα θα προσπαθήσω να κάνω και εσάς...

    Στο Leftovers το 2% του πληθυσμού εξαφανίζεται μυστηριωδώς. 

    Τρία χρόνια μετά παρακολουθούμε μια τετραμελής οικογένεια, να προσπαθεί να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα που δημιούργησε αυτό το γεγονός.

    Για τα βασικά γύρω από αυτήν την σειρά και την πρώτη season μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μου.


    Φαντάσου τι θα γινόταν αν γινόταν η "Αποχώρηση". 

    Ένα τόσο ανεξήγητο από κάθε άποψη γεγονός, που κάνει επιστήμη και θρησκεία να κλονιστούν αλλά και τον κάθε άνθρωπο να αμφισβητήσει ότι είχε δεδομένο. 
    Είτε αυτό λέγετε πίστη είτε φυσικοί νόμοι....

    Το Leftovers είναι η σειρά που δεν κατάφερε να γίνει ποτέ το Lost, είναι μια άτυπη εξέλιξη. 


    Ο Lindelof, το μυαλό δηλαδή πίσω από το Lost (και πολλές άλλες ταινίες και σειρές από τότε) εξηγεί σε συνέντευξη του, ότι από την στιγμή που η σειρά δεν είναι μυστηρίου, δεν έχει δηλαδή ως κύρια βάση του plot το μυστήριο και την εξήγηση που ο θεατής θέλει εν τέλει, τότε ο σεναριογράφος μπορεί ελεύθερα να ασχοληθεί με άλλα πράγματα και τις απαντήσεις να της βρει καθώς προχωράει η σειρά...

    Σε αυτήν λοιπόν την σειρά το μυστήριο βρίσκεται για να δίνει γεύση στην μακαρονάδα, δεν είναι το μακαρόνι... (#πσσσσσ).


    Ποιο είναι όμως το θέμα του Leftovers και γιατί είναι η κορυφαία;


    Το Lefovers ασχολείται με την θρησκεία. 

    Το νόημα της στη ζωή του ανθρώπου και την εξέλιξη της μετά από ένα συμβάν (όπως η Αναχώρηση) που φέρνει ένα restart στο παγκόσμιο θρησκευτικό και επιστημονικό status quo. 

    Κάθε ένας από τους χαρακτήρες αντιδρούν διαφορετικά.
    Ο παπάς θα χάσει την πίστη του αλλά θα επιστρέψει δυνατότερη, η πληγωμένη γυναίκα θα βρει νόημα σε μια αίρεση. ο νεαρός θα παρασυρθεί από έναν "μάγο"...

    Όλα τα παραπάνω είναι φυσικά άκρως ενδιαφέροντα από κοινωνιολογική σκοπιά. 


    Αν τα ντύσεις όλα αυτά με το μυστήριο για γεύση και πασπαλίσεις με τεράστιες δόσεις συναισθηματισμού, έχεις μια σειρά που μπορεί να μιλήσει στην ψυχή του θεατή με άπειρους τρόπους.

    Εμένα προσωπικά η θέαση κάθε επεισοδίου με συντάρασσε αλλά στο τέλος αναρωτιόμουν wtf μόλις είδα; 

    Έχω καιρό να νιώσω τόσο γεμάτος μετά από ένα επεισόδιο. 
    Και αυτό έγινε και στα 10!

    Ειδική μνεία θα δώσω και στην μουσική. 

    Δεν μπορείς να φανταστείς φίλε μου. 

    Κάθε κομμάτι είναι φοβερό και κάθε στιγμή που ξεκινάει το πιάνο πλέον είσαι στα χέρια του σκηνοθέτη/σεναριογράφου/ηθοποιού για να "παίξει σκληρά με τα συναισθήματα σου".

    Όταν έπαιξε αυτή η version του Where is my Μind, μέσα μου ήμουν: Ναι! ναι! αυτό το κομμάτι που σημάδεψε το Fight Club ταιριάζει γάντι!






    Για πες μου λοιπόν πως ένιωσα όταν έμαθα ότι η σειρά είχε κατακόρυφη μείωση της τηλεθέασης, τόσο μεγάλη που η σειρά ήταν στα πρόθυρα της ακύρωσης;

    Φίλε νευρίασα πραγματικά. 
    Με αληθινό θυμό (λες και δεν έχω σοβαρότερα θέματα στο κεφάλι μου).

    Όμως ρε συ ένιωσα "προδομένος". 

    Δεν γίνεται κάτι τόσο εξόφθαλμα καλό, κάτι τόσο πιο πάνω από τον συρφετό και τα σκουπίδια που μας προσφέρει η TV να τρώει τέτοια απαξίωση από το κοινό...

    Αλλά η απάντηση είναι εύκολη. 

    Η σειρά πραγματικά σε ρίχνει στην κατάθλιψη. 
    Είναι δύσκολη από όλες τις απόψεις. 
    Δεν θα χαμογελάς όταν τελειώσει το επεισόδιο, πως να στο πω, ψυχοπλακώνεσαι.  
    Κάπως έτσι χάνεις το χαζοχαρούμενο κοινό.

    Πάρε παράδειγμα την παρακάτω σκηνή. 

    Ο Kevin τραγουδάει με τον τρόπο του σε καραόκε το Homeward Bound των Simon & Garfunkel. (Spoiler free clip).


    Αυτή η σκηνή είναι φανταστική από πολλές απόψεις. 

    Το τραγούδι, νταξ' τι να πει κανείς. 
    Το μοντάζ τον σκηνών, ο τρόπος που ο Kevin σπάει σιγά σιγά...

    Σκέψου ότι πριν 2 λεπτά είχες την μοναδική χιουμοριστική σκηνή του επεισοδίου. 

    Αυτό ονομάζετε συναισθηματικό rollercoster.



    ps: οι μεταφορές εξηγούνται. Έκανα μια καταπληκτική μακαρονάδα πριν λίγο.

    ps2: επίτηδες άφησα απ' έξω οποιαδήποτε συζήτηση για την υπόθεση, πραγματικά δεν θα είχε σημασία. 


    ps3: τα είπαμε και στο Podcast για το Leftovers. μας ακούς με τον Κίτσιο κάθε Κυριακή ή Σάββατο στο Monkey Radio, LIVE.


    ps4: το Leftovers ανανεώθηκε τελικά από το HBO για 3η και τελευταία season. 

    Για αυτό το HBO είναι μεγάλο κανάλι... 

    ps5: θα μπορούσα να γράψω ένα μεγάλο spoiler post για να συζητήσουμε για τα όσα έγιναν σε αυτήν την season, για τον Kevin, την εξτρεμίστρια Meg, το φανταστικό 8ο επεισόδιο, το φινάλε που με ξετίναξε και άλλα τόσα. 

    Αλλά για να το κάνω πρέπει να ενδιαφέρει και κάποιον. 

    Υπάρχει κανείς που το λατρεύει όπως εγώ; 

    Αν ναι γράψε από κάτω ότι θες αυτό το spoiler post, και εγώ θα το κάνω ακόμα και αν είσαι ένας. 





    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: TV Series review: The Leftovers (season 2) Rating: 5 Reviewed By: Σαμπάρ "ο Αλλοδαπός" Τάσος
    Scroll to Top