(Αντιγράφοντας τον εαυτό μου): Το τέταρτο στη σειρά blockbuster με θέμα τις σχέσεις Βόρειας και Νότιας Κορέας, που έσπασε το ρεκόρ προϋπολογισμού και προσέλευσης στους κινηματογράφους της χώρας.
Με προϋπολογισμό $12,8 εκατομμυρίων είχε κέρδη σχεδόν $70 εκατομμυρίων μόνο εντός των συνόρων, υπήρξε επιτυχία στην Ιαπωνία με $9,7 εκατομμύρια κέρδη, ενώ βρήκε διανομή και στις ΗΠΑ, όπου έφτασε να προβάλλεται σε 34 αίθουσες,, έχοντας κέρδη $1,1 εκατομμύρια περίπου.
Ενδεικτικό της κλίμακας της παραγωγής είναι πως χρειάστηκαν χρόνια έρευνας για να διασφαλιστεί η ιστορική εγκυρότητα, ενώ χρησιμοποιήθηκαν τεράστια σετ γυρισμάτων και πάνω από 25 χιλιάδες κομπάρσοι, ώστε να είναι ρεαλιστικές οι σκηνές των μαχών.
Στη Σεούλ του 1950 κατοικούν δύο αδέρφια, οι Jin Tae και Jin Seok Lee, στο ίδιο σπίτι μαζί με την μητέρα τους και την αρραβωνιαστικιά του πρώτου, Young Shin Kim.
O Jin Tae έχει παρατήσει από καιρό το σχολείο και δουλεύει ως λούστρος ώστε να πληρώνει τα δίδακτρα του μικρότερου αδερφού του, που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και οι δύο γυναίκες εργάζονται στην οικογενειακή ταβέρνα.
Δυστυχώς για αυτούς όμως, τον Ιούνιο του ίδιου έτους η Βόρεια Κορέα εισβάλλει στη Νότια, η Σεούλ εκκενώνεται και ο Jin Seok επιστρατεύεται με τη βία.
Όταν το μαθαίνει ο Jin Tae προσπαθεί να τον βοηθήσει να αποδράσει από το τρένο που τον στέλνει στο μέτωπο, καταλήγει όμως να επιστρατευτεί και αυτός, παρά τον νόμο που υπήρχε για ένα παιδί από κάθε οικογένεια.
Λίγο αργότερα ο Jin Tae μαθαίνει από τον διοικητή του πως σε περίπτωση που λάβει το ανώτερο παράσημο που απονέμει ο στρατός, το Κορδόνι Taegeuk, μπορεί να στείλει τον αδερφό του σπίτι.
Εκείνος, αποφασισμένος να το πετύχει με κάθε τρόπο, αρχίζει δηλώνει συνεχώς εθελοντής, ουσιαστικά για αποστολές αυτοκτονίας, δείχνοντας μεγάλο ζήλο και ικανότητα σε όλες, με αποτέλεσμα λίγο αργότερα να προαχθεί σε λοχία.
Αν και οι προθέσεις του Jin Tae είναι καλές, ο Jin Seok, που δεν συνειδητοποιεί το κίνητρο του, είναι τρομοκρατημένος από την μεταμόρφωση του αδερφού του σε κάτι, που στα μάτια του μοιάζει με εμμονικό δολοφόνο κομμουνιστών.
Σιγά σιγά, το γεγονός αυτό δηλητηριάζει τη σχέση των δύο αδερφών.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Je Kyu Kang, ο οποίος βρίσκεται πραγματικά στο στοιχείο του: Υπερπαραγωγή με θέμα τις σχέσεις Βόρειας και Νότιας Κορέας και τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Η αλήθεια είναι πως έχει ξεσηκώσει αρκετά το Saving private Ryan, γεγονός που γίνεται φανερό από την αρχή του φιλμ, όπου ένας γέρος μπροστά σε έναν τάφο αναπολεί το παρελθόν.
Δεν αποφεύγει επίσης σε καμιά περίπτωση τα κλισέ του είδους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον στρατιώτη που δείχνει όλη την ώρα στους συντρόφους του την φωτογραφία της οικογένειας του, κάτι το οποίο πρέπει να έχω συναντήσει σε όλες τις πολεμικές ταινίες που έχω δει.
Δεν αποφεύγει επίσης τις στιγμές μελοδράματος, αν και οφείλουμε να πούμε, πως με την αγάπη που έχουν οι Κορεάτες για το είδος, αν θέλεις να είναι εμπορική η ταινία σου, πρέπει να συμπεριλάβεις οπωσδήποτε και κάποιες δακρύβρεχτες σκηνές.
Ως αρνητικό θεωρώ επίσης και την μεγάλη διάρκεια του φιλμ (140 λεπτά), κάτι που προκύπτει από το τράβηγμα του δεύτερου μέρους και του τέλους, σε σημείο που καταντάει κουραστικό.
Σχετικώς καλή δουλειά γίνεται στην ανάλυση των χαρακτήρων και ιδιαίτερα του Jin Tae, για τον οποίο αφήνει τον θεατή να αναρωτιέται αν τα κίνητρα και η γενναιότητα του είναι όντως αποτέλεσμα αλτρουισμού ή αν του αρέσει πραγματικά να σκοτώνει.
Αρκετά καλή δουλειά έχει γίνει επίσης στις σχέσεις των δύο αδερφών, οι οποίες περνούν από σαράντα κύματα ενώ μου άρεσε αρκετά και η περιγραφή των συνθηκών εκτός πολέμου, τμήμα του σεναρίου που περιστρέφεται ως επί το πλείστον γύρω από την ζωή της Young Shin Kim.
Το κομμάτι όμως που πραγματικά διαπρέπει το Brotherhood of War είναι οι σκηνές δράσης, όπου σε καμιά περίπτωση δεν κρύβεται το γεγονός πως πρόκειται για υπερπαραγωγή.
Η απεικόνιση των συνθηκών της μάχης είναι άκρως ρεαλιστική, αποτυπώνοντας πλήρως τις απελπιστικές συνθήκες του πολέμου, όπου κυριαρχούν η λάσπη και το αίμα.
Ιδιαίτερα στο χρονικό σημείο όπου τα δύο αδέρφια καταφθάνουν στο μέτωπο και ρίχνονται στη μάχη, βλέπουμε πραγματικά εκπληκτικές σκηνές, κάτι που επίσης ισχύει και για την τελική σκηνή.
Ουσιαστικά μπορούμε να πούμε, πως πέρα από τα προαναφερθέντα αρνητικά, ο Je Kyu Kang δίνει βαρύτητα στο κομμάτι του φιλμ που ενδιαφέρει το κοινό που πηγαίνει να παρακολουθήσει μία πολεμική ταινία και τελικά αυτό είναι που μετράει.
Ως Jin Tae ο Dong Gun Jang (The Warrior's Way), ο οποίος παίζει αρκετά καλά έναν άκρως αντιφατικό χαρακτήρα, τηρουμένων βέβαια των συνθηκών, μιας και δεν μιλάμε για κάποιο κοινωνικό δράμα.
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για καλύτερο ηθοποιό από ότι εμφανίζεται εδώ, μιας και το σενάριο δεν του δίνει ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Αυτά πάντως που πρέπει να κάνει, τα κάνει αρκετά καλά
Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τον Won Bin (The Man From Nowhere) ως Jin Seok, ο οποίος είναι σε ελαφρώς καλύτερα μοίρα, μιας και ο ρόλος του του δίνει τη δυνατότητα να "μεγαλώσει" και από αφελή σχολιαρόπαιδο να μετατραπεί σε ασυμβίβαστο ανθρωπιστή (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων).
Τίποτα το συγκλονιστικό βέβαια και εδώ.
Ως Young Shin Kim η Eun Ju Lee (η Κορεάτισσα ηθοποιός που αυτοκτόνησε στα 24 της από κατάθλιψη, ένα χρόνο μετά τη ταινία), η οποία έχει κάποιες καλές στιγμές, αλλά ο ρόλος της είναι σαφώς δευτερεύων.
Γενικότερα το επιτελείο των ηθοποιών, ως συνήθως σε τέτοιου είδους φιλμ, εξυπηρετεί κυρίως τη δράση, οπότε ανάλογη είναι και η απόδοση.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μιλάμε για αρνητικές παρουσίες.
Αξίζει να δείτε το φιλμ μόνο και μόνο για τις σκηνές δράσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα υπόλοιπα θα σας απογοητεύσουν.
Απλώς μην αναζητήσετε πρωτοτυπία.
ΥΓ1 Ο κορεάτικος τίτλος της ταινίας, Taegukgi είναι το όνομα που έχει η σημαία της Νότιας Κορέας.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
