Τρίτο μέρος της Τριλογίας του μίσους (Love Exposure και Cold Fish τα άλλα δύο) το Guilty of Romance είναι ακόμα ένα αριστούργημα του γκροτέσκου από τον Sion Sono, ο οποίος τουλάχιστον στη δική μου συνείδηση έχει καθιερωθεί ως ο κύριος εκφραστής του είδους, ξεπερνώντας πλέον τον παλαιότερο "άρχοντα", Takashi Miike.
Όλα τα στοιχεία που κάνουν τον σκηνοθέτη τόσο ξεχωριστό βρίσκονται εδώ: σεξ, βία και αρκετή παράνοια δοσμένη μέσα από ένα σουρεαλιστικό πρίσμα.
Ας δούμε όμως αναλυτικά, περί τίνος πρόκειται.
H ταινία, εκτυλίσσεται σε δύο χρονικούς άξονες, χωρίς όμως την τεχνική των flashbacks, που χρησιμοποιείται συνήθως.
Στον πρώτο, ο οποίος βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα της δεκαετίας του '90 και λαμβάνει χώρα στο παρόν, παρακολουθούμε την ντετέκτιβ Yoshida να ερευνά έναν φόνο στην Maruyama-cho, μια ερωτική συνοικία στο Τόκιο, όπου σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο έχει βρεθεί ένα διαμελισμένο πτώμα, με τα ακρωτηριασμένα άκρα να έχουν αντικατασταθεί από αντίστοιχα μιας πλαστικής κούκλας.
Στον δεύτερο, ο οποίος ξεκινά παλαιότερα με φανερά απώτερο σκοπό να φτάσει χρονικά τον πρώτο, παρακολουθούμε την Izumi, μία αφοσιωμένη σύζυγο και νοικοκυρά, η οποία είναι παντρεμένη με έναν διάσημο συγγραφέα ερωτικών ιστοριών, εν ονόματι Kikuchi.
Αυτός λείπει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, μιας και θεωρεί πως έξω από το σπίτι μπορεί να εμπνέεται καλύτερα και αυτή αναλώνεται στο πως θα του φτιάξει το τέλειο τσάι και πως θα είναι άψογα τακτοποιημένες οι παντόφλες του, ώστε να της φορέσει αμέσως όταν γυρίσει.
Γίνεται φανερό πως της έχει δώσει ακριβής οδηγίες για όλες τις λεπτομέρειες του νοικοκυριού και αυτή προσπαθεί να τις τηρεί όλες με ευλάβεια.
Παρόλο όμως που κάνει τα πάντα για να τον ευχαριστήσει και αυτός δηλώνει τακτικά και με ειλικρίνεια το πόσο την αγαπάει, το σεξ απουσιάζει ολοκληρωτικά από τον έγγαμο βίο τους.
Κάποια στιγμή η Izumi αποφασίζει να ψάξει για δουλειά, προς μεγάλη χαρά του Kikuchi, ο οποίος ανησυχούσε για το πως περνάει τις ώρες που αυτός λείπει.
Έτσι, λίγο αργότερα ξεκινάει σε ένα σούπερ μάρκετ προωθώντας μια μάρκα λουκάνικων (σαφέστατος, αν μη τι άλλο, παραλληλισμός).
Εκεί, κάποια στιγμή γνωρίζει μία ατζέντη, η οποία την πείθει να κάνει μια σέξι φωτογράφιση, που κατά τη διάρκεια μετατρέπεται σε γύρισμα ταινίας πορνό.
Και ενώ αρχικά είναι γεμάτη τύψεις, με το τέλος των γυρισμάτων κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει, με αποτέλεσμα να συνευρεθεί και εκτός πλατό με τον συμπρωταγωνιστή της, ενώ λίγο αργότερα αρχίζει να κάνει σεξ με πελάτες στη δουλειά της, καθώς και με αγνώστους στο δρόμο.
Σε μία από αυτές τις "περιπέτειες" γνωρίζει τον Kaoru , o οποίος αρχικά εμφανίζεται ως επίδοξος εραστής, προτού αποκαλυφθεί ως προαγωγός και την Mitsuko, μία καθηγήτρια λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο, που τις νύχτες μεταμορφώνεται σε νυμφομανή πόρνη (και ναι, μόνο ο Sono θα μπορούσε να εμπνευστεί τέτοιο χαρακτήρα).
Από κει και πέρα, η επαφή της, κυρίως με την Mitsuko, η οποία την μυεί στον κόσμο του αγοραίου σεξ, έχει συγκλονιστική επίδραση πάνω της ενώ παράλληλα τα γεγονότα διαδέχονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα το ένα το άλλο.
Τα υπόλοιπα όμως θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, όπως προείπαμε, ο Sion Sono, σε μία από τις καλύτερες δουλειές του, όπου μας δείχνει για μία ακόμη φορά πόσο καλά μπορεί να χειριστεί το ακραίο.
Οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει είναι όλοι τους εξαιρετικοί, αν και αρκετά διαφορετικοί, εξαιρώντας βέβαια την ροπή τους προς την παράνοια.
Αποκορύφωμα η μητέρα της Mitsuko, η οποία μας χαρίζει ένα από τα τρομακτικότερα χαμόγελα που έχω δει ποτέ και μία από τις πιο αντισυμβατικές οικογενειακές σκηνές, ακόμα και για τον ιαπωνικό κινηματογράφο.
Από τα κύρια χαρακτηριστικά του Sono, είναι πως αφήνει λίγα στην φαντασία, τόσο στις ερωτικές όσο και στις σκηνές βίας, με την παρούσα να μην αποτελεί εξαίρεση.
Οφείλω να ομολογήσω βέβαια, πως οι πρώτες μου τράβηξαν περισσότερο την προσοχή, κυρίως λόγω της φυσιογνωμικής αντίθεσης των δύο πρωταγωνιστριών (πληθωρική η Izumi, στα όρια της ανορεξίας η Mitsuko), γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι.
Ως Izumi η Megumi Kagurazaka (13 Assassins) η οποία είναι απολύτως πειστική στο ρόλο της ταπεινής καταπιεσμένης νοικοκυράς, που σταδιακά μετατρέπεται σε στυγνή πόρνη.
Βέβαια, όπως συνηθίζεται στις παραγωγές του Sono, ο χαρακτήρας είναι τραβηγμένος από τα μαλλιά και η λογική πολύ συχνά πάει περίπατο, με την ίδια όμως να ανταποκρίνεται στην εντέλεια, έχοντας πλέον και την προηγούμενη εμπειρία του Cold Fish.
Σίγουρα βέβαια εντυπωσιάζουν και τα σωματικά της προσόντα, πράγμα αναμενόμενο αν σκεφτεί κανείς πως υπήρξε για πολλά χρόνια μοντέλο γκραβούρας, κάτι που σαφώς πρόσεξε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης και αποφάσισε να την παντρευτεί (...αν δεν το λεγα θα' σκαγα!).
Ως Mitsuko η Makoto Togashi, η οποία αποτελεί ουσιαστικά το alter ego της Kagurazaka, τόσο σαν χαρακτήρας όσο και φυσιογνωμικά.
Είναι αρκετά καλή στο ρόλο της, αν και υπερβολική σε ορισμένες στιγμές, στυλ όμως που πολύ συχνά απαιτείται από τους Ιάπωνες ηθοποιούς.
Σίγουρα της πιστώνεται το γεγονός πως είναι εξίσου πειστική σε τρεις ρόλους ουσιαστικά, ως σεξομανής πόρνη, ως βίαιος προαγωγός και ως αξιοσέβαστη, σοφή καθηγήτρια.
Oτι και να πει κανείς πάντως για αυτήν, στο ρόλο της ταιριάζει επακριβώς.
Την παράσταση πάντως σίγουρα κλέβει η Hisako Ohkata ως μητέρα της Mitsuko, η οποία τρομάζει με ένα τρόπο που δεν ήξερα ότι υπάρχει, κρύβοντας φανερά (και ναι, συνειδητοποιώ το οξύμωρο της φράσης) βία που είναι σίγουρο πως θα εκδηλωθεί κάποια στιγμή με άκρως βάναυσο τρόπο.
Σε γενικότερες γραμμές, μπορούμε να πούμε πως το επιτελείο των ηθοποιών κάνει εξαιρετική δουλειά, προεξαρχόντως των γυναικών, που σαφέστατα είναι και ο σκοπός του σκηνοθέτη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως το Guilty of Romance, δεν απευθύνεται στο πλατύ κοινό.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
