O Steve Jobs παρουσιάζει τρία νέα προϊόντα στην αγορά της πληροφορικής (1984, 1988, 1998) και σηματοδοτεί τις εξελίξεις στη ζωή του και τελικά στη καθημερινή ζωή ολόκληρου του κόσμου.
Ο εκκεντρικός συνιδρυτής της Apple (τον οποίον ενσαρκώνει ο Michael Fassbender, Macbeth) περνάει διά πυρός και σιδήρου - και δίπλα σε αυτόν και οι στενοί του συνεργάτες-«ακόλουθοι» - μέχρι να καταφέρει από μεγάλος χαμένος και απολυμένος από την ίδια του την εταιρία, να γίνει ο απόλυτος άρχοντας της Silicon Valley.
Παρακολουθούμε την πορεία του μέσα από τις χρονιές-σταθμούς στη ζωή του και στο έργο του και ταυτοχρόνως την πάλη με τους εσωτερικούς και εξωτερικούς δαίμονες που τον τριβελίζουν.
Στη νέα του ταινία, ο Danny Boyle (127 Hours, Slumdog Millionaire, Trainspotting) σκιαγραφεί το πορτραίτο μίας persona non grata – από τους συνεργάτες του, αλλά και από την οικογένειά του.
Αυτό, από μόνο του, καθιστά το όλο concept πολύ ενδιαφέρον.
Είναι πάντα δύσκολο να περάσει στο θεατή ένας χαρακτήρας σχεδόν μισητός και σίγουρα αλλόκοτος – όσο κι αν οι «δημιουργίες» του έχουν περάσει πλέον στη συνολική συνείδηση.
Ο Jobs λοιπόν παρουσιάζεται σχεδόν ως σαιξπηρικός ήρωας – βουτηγμένος στις ύβρεις, περιβαλλόμενος από κινδύνους, με μία συνεχόμενη ανοδική/καθοδική πορεία που τον οδηγεί στη συντριβή, αλλά συνήθως και στην τελική λύτρωση (με την ευρεία έννοια).
Πιστός του σύμβουλος παραμένει μόνο η υπεύθυνη μάρκετινγκ της εταιρίας και φίλη του, Joanna Hoffman (Kate Winslet, A Little Chaos) και μετά η κόρη του Liza, την οποία όμως έχει πολλάκις πληγώσει στο παρελθόν.
Όπως άλλωστε και τους περισσότερους ανθρώπους γύρω του.
Ένας άνθρωπος που άλλαξε την επικοινωνία, αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ...επικοινωνίας.
Το έξυπνο, καλογραμμένο σενάριο του Aaron Sorkin (του The Social Network και της σειράς The Newsroom) με τους οξείς διαλόγους και η σκηνοθετική γραμμή έχουν δώσει σταθερό αφηγηματικό ρυθμό στην ταινία και σφρίγος στη ροή και στην ενέργεια της.
Ευτυχώς εδώ έχει συμμαζευτεί η ενίοτε διάθεση για φιοριτούρες και η pop ελαφράδα του βρετανού σκηνοθέτη κι έτσι δεν πλατειάζει, ούτε κουράζει.
Όλοι οι ηθοποιοί αποδίδουν άκρως ικανοποιητικά και επιμελημένα τους ρόλους τους κι έτσι ζωντανεύει πραγματικά όλη αυτή η ατμόσφαιρα της ιστορίας.
Από την άλλη μεριά, όμως, όσο κι αν δεν αγιογραφείται ο πρωταγωνιστής της, στην τελευταία της πράξη η ταινία σαν να καταφεύγει λίγο στην ευκολία και στο ζαχαρότευτλο και να μας δίνει μία μεταστροφή του, που δεν φαίνεται και πολύ πειστική.
Έτσι καταστρέφεται σε μεγάλο βαθμό κάτι που χτίστηκε προηγουμένως.
Δεν συστήνεται κάτι καινούριο κινηματογραφικά, παρά μας δίνεται μία καλοειπωμένη ιστορία, πολύ ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη.
Απέσπασε 2 υποψηφιότητες στα Όσκαρ (Α’ Ανδρικού Ρόλου ο Fassbender & Β’ Γυναικείου η Winslet) και κέρδισε 2 Χρυσές Σφαίρες.
Στους κινηματογράφους από 21 Ιανουαρίου.
Γιώργος Κόνιαρης
1.jpg)
