Ακόμα ένα εξαιρετικό γκαγκστερικό, από μία χώρα που έχει ανάγει το είδος σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Αυτή τη φορά όμως δεν μιλάμε για flick, μιας και το συγκεκριμένο φιλμ έχει τόσο βάθος, ώστε το δραματικό στοιχείο να απαντάται σε ανάλογες ποσότητες με αυτό της περιπέτειας.
Ο Byung Doo είναι ένας χαμηλόβαθμος κακοποιός, ο ποίος προσπαθεί να φροντίζει τους λίγους υποτακτικούς του αλλά και την άρρωστη μητέρα του και τα μικρότερα αδέρφια του.
Τα οικονομικά του είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, με την οικογένεια του ένα βήμα από την έξωση και τον άμεσο ανώτερο του, Sang Cheol να μη δίνει καμία σημασία στα προβλήματα του.
Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Byung Doo τον παρακάμπτει και απευθύνεται στον μεγάλο αρχηγό της συμμορίας, Heui Jang Hwang καταλήγοντας με μία εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, να δολοφονήσει τον εισαγγελέα Park, που έχει στριμώξει το αφεντικό.
Καθώς η τύχη του φαίνεται να αλλάζει, στην ζωή του επανέρχεται ο παιδικός του φίλος Min Ho, ο οποίος πλέον είναι σκηνοθέτης και προσπαθώντας να φτιάξει μια γκαγκστερική ταινία, αναζητεί πληροφορίες από αληθινούς επαγγελματίες του είδους.
Η συνάντηση αυτή οδηγεί τον Byung Doo σε μία δεύτερη, με μία παλιά του αγαπημένη, την Hyun Ju, με την οποία ο έρωτας δεν ευοδώθηκε ποτέ.
Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, ο Ha Yoo, ο οποίος δημιουργεί μια ταινία, φαινομενικά στο γνωστό μοτίβο της ανόδου και της πτώσεως ενός κακοποιού - αντιήρωα μέσα σε μια συμμορία.
Εμπλουτίζει όμως με αρκετό δράμα και ουσιαστικά επικεντρώνεται περισσότερο στις επιπτώσεις της βίας και της εγκληματικής ζωής στην ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή και στο πως τα δύο αυτά στοιχεία εμποδίζουν τις προσπάθειες του να φροντίσει την οικογένεια του και να ζήσει μια κανονική ζωή.
Επιπλέον, αποφεύγει να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που απλώς αναζητεί εκδίκηση διαλύοντας τα πάντα στο πέρασμα του, αλλά έναν που απλώς προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή του, αρχικά για οικονομικούς λόγους, έπειτα λόγους εξουσίας και τέλος για λόγους επιβίωσης.
Μου άρεσε πολύ η γενικότερη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας, με τον κεντρικό χαρακτήρα να προσφέρει ελάχιστες στιγμές ελπίδας, μέσα σε έναν κόσμο που παρουσιάζεται με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο: Οι κακοποιοί παρουσιάζονται ως εγωιστές, μηχανορράφοι, κλέφτες, πρόθυμοι να σκοτώσουν τον οποιονδήποτε για να ανέβουν βαθμίδες εξουσίας, έχοντας τη βία ως μοναδικό τρόπο τρόπο για να λύσουν τις διαφορές τους.
Τέλος, ένα επιπλέον επίπεδο στο φιλμ προσθέτει και ο τρόπος που σατιρίζει την άστοχη επιθυμία της κινηματογραφικής βιομηχανίας να αποδώσει την ουσία της ζωής στο οργανωμένο έγκλημα.
Ως Byung Doo, ο In Seong Jo, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του (η αλήθεια είναι πως για τις προηγούμενες δουλειές του οι κριτικές ήταν άθλιες).
Παίζει για πρώτη φορά τον κακοποιό, με εξαιρετικά αποτελέσματα, μιας και αν και εμφανισιακά δεν σου γεμίζει το μάτι ως κακός εντούτοις στις σκηνές που επιτίθεται στους αντιπάλους του δείχνει πραγματικά τρομακτικός, σαν κάποιον που έχει τρελαθεί από οργή.
Στις πιο συναισθηματικές σκηνές βοηθιέται από την εμφάνιση του, δείχνοντας έντονα ευάλωτος.
Αναμφίβολα κορυφαία σκηνή του, αυτήν που περιγράφει στον Min Ho, την αίσθηση που έχει το να μαχαιρώνεις κάποιον.
Η ίδια σκηνή είναι και η καλύτερη για τον Nam Gung Min ως Min Ho, ο οποίος αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την εσωτερική διένεξη του χαρακτήρα του, καθώς εκμεταλλεύεται την φιλία του με τον Byung Doo.
Επίσης αρκετά καλός ο Ho Jin Chun (I Saw the Devil) ως Μεγάλο αφεντικό, με πατερναλιστική συμπεριφορά.
Όπως συνειδητοποιείτε όσοι παρακολουθείτε την στήλη, ο συνδυασμός μελοδράματος και γκαγκστερικής περιπέτειας άρεσε πραγματικά στους Κορεάτες και δεν βρίσκω ούτε ένα λόγο να μην αρέσει και σε σας.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
