Κολομβία.
Η Μαρία (Karen Torres), μία 13χρονη αντάρτισσα, επωμίζεται μια παράτολμη αποστολή την οποία πρέπει να φέρει εις πέρας μαζί με άλλους τρεις νεαρούς πολεμιστές: να μεταφέρει το νεογέννητο παιδί του διοικητή της στην ασφάλεια μιας γειτονικής πόλης, περνώντας μέσα από πυκνή ζούγκλα, κι ενώ γύρω τους μαίνονται οι βίαιες διαμάχες ανάμεσα στους αντάρτες και στις στρατιωτικές δυνάμεις.
Όμως κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό που κρύβει η ίδια: η Μαρία είναι κι αυτή έγκυος και η τεκνοποιία είναι κάτι απαγορευμένο για τους αντάρτες.
Κατά τη διάρκεια της αποστολής, το μυστικό της αποκαλύπτεται και εκείνη το σκάει προκειμένου να μην εξαναγκαστεί σε έκτρωση.
Το Alias Maria συμμετείχε στο Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα 'Ένα Κάποιο Βλέμμα'.
Πρόκειται για μια πολύ αληθινή ταινία, που εξιστορεί γεγονότα που όντως συμβαίνουν.
Μια γυναίκα που της παίρνουν το νεογέννητο παιδί της για να είναι ασφαλές, μια νεαρή κοπέλα που μένει έγκυος και δεν ξέρει αν θέλει να το κρατήσει ή όχι και που στη συνέχεια επιλέγει να “επαναστατήσει”, για να ζήσει μια διαφορετική ζωή.
Απλή, χωρίς πολλούς διαλόγους, η ταινία δίνει βάση στην ιστορία και στο συναίσθημα. Εξερευνά το πώς νιώθει ο ήρωας και το πώς το αντιμετωπίζει. Ως θεατές παρακολουθούμε την πορεία της ηρωίδας προς την προσωπική της ελευθερία και την συναισθηματική ενηλικίωση. Και όπως δήλωσε και ο σκηνοθέτης, «είναι μια ταινία αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται.
Στο Alias Maria του Jose Luis Rugeles παίζουν ερασιτέχνες ηθοποιοί.
Το πρόβλημα είναι ότι το καταλαβαίνεις, με αποτέλεσμα να μην παρασέρνουν τον θεατή στο συναίσθημα και την ιστορία τους.
Ο θεατής δεν ταυτίζεται και ίσως να μην συμπονέσει την ηρωίδα, αφού μερικές φορές φαίνεται ψυχρή και αποστασιοποιημένη, ενώ ο ρόλος είναι τόσο δυναμικός.
Η πρωταγωνίστρια είναι αρκετά διεκπεραιωτική και αντιλαμβάνεσαι ότι προσπαθεί να ερμηνεύσει.
Άλλο ένα πρόβλημα της ταινίας είναι ο αργός ρυθμός.
Το ότι αναπτύσσεται αργά και απλά, στην αρχή είναι ωραίο.
Μετά, όμως, γίνεται κουραστικό ίσως και βαρετό.
Δεν υπάρχει ρυθμός, δυναμισμός, ούτε και ιδιαίτερη δράση.
Προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την απλότητά της, χωρίς, όμως, να τα καταφέρνει.
Η ταινία κερδίζει στο καλλιτεχνικό μέρος.
Έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα, το σκηνικό της ζούγκλας δένει με τους χαρακτήρες και την ιστορία και τα ψυχρά χρώματα της εικόνας ταιριάζουν απόλυτα στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας, αλλά και στην σκληρότητα που παρουσιάζεται.
Αν και μερικές φορές η εικόνα είναι πιο σκοτεινή απ’ όσο θα έπρεπε.
Το Alias Maria είναι μια ωμή ταινία.
Καταγράφει τα γεγονότα όπως είναι, χωρίς να προσπαθεί να τα απλοποιήσει ή να τα παρουσιάσει με κάποιο περιτύλιγμα.
Έτσι, γίνεται αρκετά συγκινητική και δυνατή.
Το Alias Maria είμαι μια σκιαγράφηση ενός σκληρού πορτρέτου μιας ολόκληρης χώρας.
Χριστίνα Φακίνου
1.jpg)
