Ο Michael Stone (με τη φωνή του David Thewlis) είναι ένας μεσήλικας άντρας, ανίκανος να δεθεί συναισθηματικά με κάποιον, και ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο Φρεγκόλι, δηλαδή βλέπει τους ανθρώπους με το ίδιο πρόσωπο.
Έχει γράψει το βιβλίο «How I May Help You Help Them?» και σε ένα επαγγελματικό ταξίδι που κάνει, θα γνωρίσει την Lisa (Jennifer Jason Leigh), μια ντροπαλή γυναίκα που τον θαυμάζει και η οποία θα του αλλάξει την ζωή.
Το Anomalisa είναι σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο με Όσκαρ Charlie Kauffman και τον Duke Johnson.
Η ταινία είναι υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων, ενώ ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα στην ίδια κατηγορία.
Συμμετείχε, επίσης, στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου κέρδισε και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.
Γυρισμένη με την τεχνική stop motion, από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα ξεχνάς ότι πρόκειται για κινούμενα σχέδια.
Είναι τόσο ανθρώπινη και τόσο αληθινή, είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο.
Το Anomalisa απευθύνεται σε ενηλίκους, δεν είναι παιδική.
Εξερευνά την ανθρώπινη φύση, με έναν πολύ αληθινό και καθημερινό κεντρικό χαρακτήρα, αν και λίγο αντιπαθητικός κάποιες στιγμές.
Ο ήρωας γνωρίζει μια γυναίκα και ελκύεται αρχικά από την όμορφη και ξεχωριστή φωνή της.
Η ταινία είναι γεμάτη συμβολισμούς και μεταφορές, από τις φωνές, μέχρι την επιλογή των ειδικών να μην αφαιρέσουν τις ραφές από τα πρόσωπα των ηρώων.
Πρόκειται για μια δραματική ταινία, η οποία καταφέρνει να μην γίνει μελό, κάτι στο οποίο βοηθάει το ότι είναι κινούμενα σχέδια.
Αν και αργεί να πάρει μπρος και να μπει στο θέμα, στην βασική ιστορία, έχει αρκετό ενδιαφέρον το πώς φτάνει εκεί και το πώς εξελίσσεται.
Ο ήρωας ξετυλίγει από τις πρώτες κιόλας σκηνές τον χαρακτήρα του, ειδικότερα στην σκηνή στο ταξί, στην οποία υπάρχει ένα ιδιαίτερο λεπτό χιούμορ.
Όπως πολύ ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας εξελίσσεται σε ένα μόνο μέρος, στο ξενοδοχείο.
Το Anomalisa είναι μια ιδιαίτερη ταινία.
Εκεί που κερδίζει περισσότερο είναι στην αισθητική, όπως είναι αναμενόμενο.
Ωραία φωτογραφία και σκηνοθεσία, που μας έχει συνηθίσει ο Kauffman.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η επιλογή της αντρικής φωνής για τους γυναικείους χαρακτήρες.
Όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες έχουν αντρική φωνή, εκτός από μία, την Lisa, αυτή που ερωτεύεται ο πρωταγωνιστής.
Αν και ενδιαφέρουσα, λοιπόν, επιλογή, είναι και λίγο περίεργη, αφού ο ήχος που ακούμε δεν ταιριάζει με την εικόνα.
Επίσης, μια αδικαιολόγητη σεκάνς (σύνολο σκηνών), είναι αυτή που ο ήρωας θυμάται μια παλιά του σχέση, στην οποία τηλεφωνεί και τελικά συναντιούνται.
Πρόκειται για μια ατυχή αναφορά, αφού όχι μόνο δεν εξηγείται το γιατί την ξαναθυμήθηκε, αλλά και πάει κόντρα στον χαρακτήρα του ήρωα, ο οποίος μας έχει παρουσιαστεί ως αντικοινωνικός, με πρόβλημα να δεθεί με τους ανθρώπους.
Το φινάλε είναι απόλυτα ικανοποιητικό, με δύο υπέροχες σκηνές.
Το Anomalisa είναι μια πρωτότυπη και ιδιαίτερη ταινία, με ουσία, που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.
Στους κινηματογράφους από 18 Φεβρουαρίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
