Η συγκεκριμένη κατηγορία είναι μία από αυτές στις οποίες οι Ασιάτες κρατούν τα σκήπτρα, έχοντας παρουσιάσει αμέτρητες παραγωγές του είδους.
Σαφώς γνωστότερες παραμένουν αυτές του Χονγκ Κονγκ, αλλά όπως θα δείτε και παρακάτω, υπάρχουν και αρκετές από χώρες που ούτε θα πήγαινε το μυαλό σας.
Πάμε λοιπόν να δούμε τις δέκα καλύτερες, σημειώνοντας πως η λίστα στοχεύει στην ποικιλομορφία, πως η επιλογή έγινε σχεδόν αποκλειστικά με βάση την ποιότητα των σκηνών δράσης και πως αποκλείονται ταινίες όπως πχ το Time and Tide, που επικεντρώνονται περισσότερο σε μάχες με πολυβόλα και πιστόλια, παρά σε αντίστοιχες σώμα με σώμα.
Η σειρά είναι τυχαία.
1. Ip Man (Wilson Yip, 2008, Κίνα)
Το κύμα ταινιών με θέμα τον δάσκαλο του Bruce Lee και πρεσβευτή του Wing Chun ξεκίνησε με αυτήν ταινία.
Το σενάριο εκτυλίσσεται στο Φοσάν, μία πόλη στην ΝΑ Κίνα, η οποία θεωρούνταν κέντρο πολεμικών τεχνών.
Ο Ip Man απολαμβάνει την εκτίμηση των άλλων δασκάλων στην πόλη, οι οποίοι τον θεωρούν τον πιο δυνατό μαχητή, κάτι που έχει αποδειχτεί σε μια σειρά μαχών.
Εκείνος ζει μια ήρεμη ζωή κρατώντας χαμηλό προφίλ.
Μετά την Ιαπωνική εισβολή του 1937 όμως, οι συνθήκες ζωής των Κινέζων χειροτερεύουν αισθητά, με τον Ip Man να αναγκάζεται να δουλέψει στα ορυχεία για να θρέψει την οικογένεια του και να παλέψει με Κινέζους και Ιάπωνες μαχητές για να προστατέψει τους φίλους του.
Ο Sammo Hung και ο Tony Leung, δύο από τα πιο «μεγάλα» ονόματα του κινηματογράφου του Χονγκ Κονγκ, χορογράφησαν τις εκπληκτικές σκηνές δράσεις, οι οποίες ωφελούνται τα μέγιστα από την παρουσία του Donnie Yen στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος άλλωστε θεωρείται ο καλύτερος πραγματικός μαχητής, ανάμεσα στους πολλούς της κατηγορίας.
Εξίσου εντυπωσιακοί είναι και οι Fan Siu Wong και Hiroyuki Ikeuchi, που υποδύονται αντιπάλους του, προσφέροντας εκπληκτικές μονομαχίες.
2. Ong-Bak - H εκδίκηση του Δράκου (Prachya Pinkaew, 2003, Ταϊλάνδη)
Ουσιαστικά με αυτήν την ταινία ανακάλυψα την ύπαρξη του ταϊλανδικού κινηματογράφου, την οποία αγνοούσα ως τότε και μάλιστα έμεινα έκπληκτος, παρακολουθώντας μία ταινία πολεμικών τεχνών εφάμιλλη σε ποιότητα με τις πρώτες ταινίες του Jackie Chan στο Hong Kong.
O πρωταγωνιστής δε, ήταν ότι καλύτερο είχα παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια στο είδος, ισάξιος τολμώ να πω του μεγάλου Donnie Yen.
Το σενάριο, όπως και στις περισσότερες ταινίες του είδους, είναι απλοϊκό και ουσιαστικά εξυπηρετεί τις σκηνές μάχης.
Ο Ting είναι ο καλύτερος μαχητής ενός φτωχικού χωριού, όπου το μόνο που έχει κάποια αξία είναι ένα γιγάντιο άγαλμα του Βούδα, εν ονόματι :Ong Bak, προς τιμήν του οποίου γίνονται κάθε χρόνο εκδηλώσεις στο χωριό.
Αυτήν την φορά και λίγο πριν τη γιορτή, μια ομάδα ανθρώπων από την Μπανγκόκ ζητάει από τους κατοίκους να τους πουλήσουν το άγαλμα και όταν αυτοί αρνούνται, εκείνοι τρυπώνουν τη νύχτα στο χωριό και κλέβουν το κεφάλι του αγάλματος.
Συγκλονισμένοι οι κάτοικοι αποφασίζουν να στείλουν τον Ting στην Μπανγκόκ, όπου μένει ο ξάδερφος του, Humlae, ώστε να τον βοηθήσει να βρουν μαζί το κεφάλι του αγάλματος.
Ο Humlae όμως αποδεικνύεται απατεώνας και αντί να βοηθήσει τον Ting, τον εξαπατά, βάζοντας τον να μονομαχεί σε παράνομους αγώνες, αφού έχει αντιληφθεί τις μαχητικές του ικανότητες, και καρπώνεται αυτός τα χρήματα.
Από κει και πέρα, όπως φαντάζεστε, ξύλο και άγιος ο θεός.
Πρωταγωνιστής της ταινίας και αυτός που ουσιαστικά έστρεψε το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο ταϊλανδικό κινηματογράφο, ο Tony Jaa.
Από μικρή ηλικία υπήρξε οπαδός των ταινιών πολεμικών τεχνών με τους Bruce Lee, Jackie Chan, Jet Li κ.α, γεγονός που τον οδήγησε στην εκμάθηση Τάε Κβον Ντο.
Παράλληλα ασχολούνταν και με τους ελέφαντες της οικογένειας, στοιχεία που αμφότερα υπάρχουν σε όλες του τις ταινίες.
Στη συνέχεια μπήκε στην ομάδα κασκαντέρ του Pana Rittikrai και οι δυο τους ανέπτυξαν έντονο ενδιαφέρον για το Μου Μποράν, ένα αρχαίο στυλ Μου Τάι, το οποίο και αποφάσισαν να φέρουν στο προσκήνιο.
Οι προσπάθειες τους κίνησαν το ενδιαφέρον του Prachya Pinkaew, του προέδρου της Ένωσης Ταϊλανδών Σκηνοθετών, ο οποίος λύνει και δένει στη χώρα, με την συνεργασία αυτή να δίνει την παρούσα ταινία.
Κατά τ'άλλα, κάποιες από τις καλύτερες σκηνές μάχης που έχετε δει ποτέ σε ταινία, με τον Jaa να δικαιολογεί πλήρως τον ντόρο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του, με την τεχνική και την ταχύτητά του.
Η μάχη με τον τύπο που σπάει τα πάντα στα πέρασμά του είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές μονομαχίες που έχω παρακολουθήσει ποτέ.
3. Chocolate (Prachya Pinkaew, 2008, Ταϊλάνδη)
Όσο ο Jaa γύριζε τα Ong Bak 2 και 3, ο Rittikrai με τον Pinkaew ανακάλυψαν μία καινούρια ηθοποιό, που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα στάνταρ που είχαν για τις ταινίες πολεμικές τεχνών, την Yanin «Jeeja» Vismitananda (τα ταϊλανδικά ονόματα δεν υπάρχουν, πραγματικά).
Η Yanin, αν και είχε ήδη μαύρη ζώνη στο Τάε Κβον Ντο, χρειάστηκε τέσσερα χρόνια εκπαίδευσης από την ομάδα κασακαντέρ του Rittikrai, προτού κριθεί έτοιμη για τα γυρίσματα του Chocolate, με το αποτέλεσμα όμως να δικαιολογεί πλήρως όλη αυτήν την προετοιμασία.
Να αναφέρω επίσης, πως για τις ανάγκες του ρόλου η Γιανίν πέρασε μεγάλο διάστημα ανάμεσα σε αυτιστικούς ώστε να αποδώσει πιο ρεαλιστικά το ρολό της.
Το σενάριο έχει ως εξής: Η Zen είναι ένα αυτιστικό κορίτσι, κόρη της Zin και ενός αφεντικού της Γιάκουζα, του Masashi.
Κάποια στιγμή και μετά από μια σειρά θλιβερών γεγονότων, η Zin αναγκάζεται να ζήσει κρυμμένη σε ένα σπίτι, δίπλα από μία σχολή Μου Τάι και να μεγαλώσει μόνη της την κόρη της, ώστε να προστατευτεί από έναν πρώην εραστή της, τον κακοποιό Ν.8, ο οποίος ποτέ δεν μπορέσει να αποδεχτεί ότι τον απέρριψε για τον Masashi.
Η Zen παρακολουθεί συνεχώς τα μαθήματα στη διπλανή σχολή και βλέπει με μανία ταινίες πολεμικών τεχνών στην τηλεόραση, με αποτέλεσμα αν και αυτιστική, να αποκτήσει πολύ γρήγορα αντανακλαστικά και υψηλή τεχνική στο Μου Τάι.
Λίγα χρονιά αργότερα η Zin ανακαλύπτει ότι πάσχει από καρκίνο και ότι δεν έχει αρκετά χρήματα για να πληρώσει τη θεραπεία.
Ο Mangmoon, ένα παιδί το οποίο η Ζιν είχε μαζέψει από το δρόμο, ουσιαστικά υιοθετώντας τον, προσπαθεί να μαζέψει χρήματα βάζοντας την Zen να κάνει κάποια ακροβατικά στο δρόμο, όμως ούτε αυτά επαρκούν.
Κάποια στιγμή ο Mangmoon ανακαλύπτει ένα βιβλίο με όλους όσους χρωστάνε χρήματα στην Zin και αποφασίζει, μαζί με την Zen να τους αναγκάσει να της τα επιστρέψουν.
Από κει και πέρα αρχίζει το ξύλο.
Στην ταινία υπάρχουν κάποιες από τις καλύτερες σκηνές μάχης που έχω δει ποτέ, με αποκορύφωμα τη μονομαχία της Zen με έναν μαχητή ο οποίος πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ, άλλα και την τελική μάχη, η οποία διαδραματίζεται σε ένα τετραώροφο κτίριο, οπού η Ζεν σκοτώνει κυριολεκτικά στο ξύλο δεκάδες αντίπαλους της.
4. Επιχείρηση: Χάος (Gareth Evans, 2011, Ινδονησία)
Περιπέτεια πολεμικών τεχνών τέτοια ποιότητας εμφανίζεται σπάνια πλέον.
Όπως ήταν φυσικό, νωρίτερα από όλους την ανακάλυψαν οι Αμερικάνοι, με τη Sony Pictures Classics να αγοράζει τα δικαιώματα για τις ΗΠΑ, προτού ολοκληρωθεί ακόμα η παραγωγή.
Αποτέλεσμα της κίνησης αυτής ήταν η προβολή του The Raid σε παγκόσμια πρεμιέρα μάλιστα, στο διεθνές φεστιβάλ του Τορόντο, όπου και όποιος εκπρόσωπος κινηματογραφικών δικαιωμάτων την παρακολούθησε, από την Ιρλανδία μέχρι την Ιαπωνία, έσπευσε να την εξασφαλίσει για τη χώρα του.
Αναπόφευκτα, μετά από τέτοια επιτυχία (σχετικά πάντα, γιατί για να μην ξεχνιόμαστε, αναφερόμαστε σε ινδονησιακό φιλμ από Ουαλό σκηνοθέτη) οι δημιουργοί του The raid: Redemption ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να γυρίσουν μια τριλογία, της οποία τα δικαιώματα έχουν ήδη προαγοραστεί από τις χώρες με τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές αγορές (ΗΠΑ, Αγγλία, Καναδάς, Κίνα κτλ).
Και φυσικά εξίσου αναμενόμενη η ανακοίνωση της Sony για αμερικάνικο remake.
Μία επίλεκτη ομάδα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Ινδονησίας (Detachment 88), με επικεφαλείς τον υπολοχαγό Wahyu και τον λοχία Jaka,
καταφθάνει σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων σε μια από τις φτωχογειτονιές της Jakarta.
Σκοπός της ομάδας η σύλληψη του ιδιοκτήτη του συγκροτήματος, ενός διαβόητου αρχηγού της μαφίας, εν ονόματι Tama Riyadi.
Στην ομάδα μετέχει επίσης ο Rama , ένας νεοσύλλεκτος, ο οποίος είναι και ο πρωταγωνιστής του φιλμ.
Και ενώ η άνοδος ως τον έκτο όροφο φαίνεται να κυλάει ομαλά για τους αστυνομικούς, σε εκείνο το σημείο ένας τσιλιαδόρος τους παίρνει είδηση και χτυπάει τον συναγερμό, λίγο προτού σκοτωθεί από τα πυρά της ομάδας.
Ο Tama Riyadi, έχοντας γνώση πλέον της επιδρομής, την κοινοποιεί στους ενοίκους, οι οποίοι αποδεικνύονται, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οπλισμένοι ως τα δόντια κακοποιοί, και τους προτρέπει να τους σκοτώσουν όλους, με ανταμοιβή μόνιμη διαμονή στο συγκρότημα, χωρίς χρηματικό αντίτιμο, ενώ παράλληλα στέλνει εναντίον τους και τα δύο πρωτοπαλίκαρα του, Andi και Mad Dog.
Το τι ακολουθεί έπειτα μπορείτε να το φανταστείτε.
Απόλυτος άρχοντας της ταινίας ο Gareth Evans, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ και την παραγωγή.
Για όλα αυτά βέβαια μην περιμένετε καμιά βαθιά ανάλυση, μιας και όπως προείπαμε, ο όλος σχεδιασμός του φιλμ εξυπηρετεί τις σκηνές δράσης.
Τον σκοπό του όμως, τον πετυχαίνει στο έπακρο, με εντυπωσιακά οπτικά αποτελέσματα, τα οποία ήταν και αυτά που υποθέτω πως εκτίμησαν και οι άνθρωποι της Sony.
Πρωταγωνιστής και υπεύθυνος για τις χορογραφίες (μαζί με τον Yayan Ruhian) ο Iko Uwais, o οποίος είναι πραγματικά εκπληκτικός στο ρόλο του.
Έχοντας παρακολουθήσει όλες τις δουλειές των σύγχρονων κορυφαίων του είδους (Donnie Yen, Tony Jaa, "Jeeja"), είχα μείνει με την εντύπωση πως δεν υπάρχει και τίποτα καινούριο στον χώρο.
Η διάψευση όμως ήρθε από την Ινδονησία και την ντόπια πολεμική τέχνη, εν ονόματι Pencak Silat, στην οποία και είναι πρωταθλητής ο Uwais.
Επίσης εντυπωσιακός στο ρόλο του ως Mad Dog ο Yayan Ruhian, του οποίου η απόδοση δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη του πρωταγωνιστή.
Πρόκειται για μία από τις πιο εντυπωσιακές δουλειές του είδους, με την τελική μάχη ανάμεσα στους τρεις να κλέβει την παράσταση, ενώ να σημειώσουμε πως είναι και αρκετά πιο βίαια από ανάλογες παραγωγές του είδους.
5. Dragon Inn (King Hu, 1967, Ταϊβάν)
Ο King Hu έχει εξασφαλίσει μια θέση στο «hall of fame» των ταινιών wuxia και η συγκεκριμένη ταινία είναι ένας από τους κύριους λόγους.
Αφού αποχώρησε από την Shaw Brothers το 1965, ο Hu επεδίωξε να γυρίσει ένα φιλμ διαφορετικό από εκείνη της εταιρείας του Χονγκ Κονγκ, κάτι που πέτυχε σε μέγιστο βαθμό αλλάζοντας τον ρόλο των γυναικών στο είδος και εισάγοντας μια σειρά από αρχέτυπα, όπως τον σατανικό ευνούχο, την γυναίκα-ειδικό της ξιφομαχίας και τα παιδιά των δολοφονημένων αξιωματούχων.
Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Ming, ο διεφθαρμένος αλλά πανίσχυρος ευνούχος Cao εκτελεί τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο, τον υπουργό άμυνας Yu και εξορίζει τα παιδιά του στα σύνορα όπου σκοπεύει να τα δολοφονήσει.
Τα παιδιά βρίσκουν καταφύγιο στο πανδοχείο του τίτλου, όπου οι δολοφόνοι του Cao έχουν στήσει ενέδρα.
Όμως, οι περιπλανώμενοι ξιφομάχοι Xiao Shaozi και αδέρφια Zhu καταφθάνουν επίσης εκεί, εμποδίζοντας τα σχέδια των δολοφόνων.
Ο κύριος στόχος του King Hu ήταν να «χτίσει» την αγωνία μέσα στο πανδοχείο, με αποτέλεσμα όταν οι αντίπαλες ομάδες συγκεντρώνονται εκεί, ακόμα και σκηνές όπου κάποιος πίνει το κρασί του να μοιάζουν αγωνιώδεις.
Επιπλέον, και μέσω δευτερεύουσας πλοκής κατάφερε να δώσει βάθος σε μια κατηγορία που είχε χτίσει τη φήμη της ακριβώς στο αντίθετο.
Ανάλογης ποιότητας είναι και οι μάχες, αν και βασίζονται περισσότερο στο γρήγορο και κοφτό μοντάζ παρά στην χορογραφία, όπως ήταν ο κανόνας ως τότε.
Η τελική μάχη είναι εκπληκτική, πετυχαίνοντας να κρατήσει την αγωνία σε όλη, την αρκετά μεγάλη της, διάρκεια.
6. Οι Ματωμένες Γροθιές του Καράτε (Wei Lo, 1972, Χονγκ Κονγκ)
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Chen Zhen επιστρέφει στην Σαγκάη για να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του.
Κατά την άφιξή του όμως, μαθαίνει πως ο δάσκαλος του πέθαινε κάτω από ύποπτες συνθήκες.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της κηδείας, μαθητές μια ιαπωνικής σχολής πολεμικών τεχνών εμφανίζονται και αρχίζουν να χλευάζουν τον Zhen και τους συμμαθητές του.
Παρά τη συμβουλή των φίλων του, μπλέκει σε μία διαμάχη με τους Ιάπωνες καθώς συνεχίζει να ερευνά τον θάνατο του δασκάλου του.
Με την χορογραφία να είναι σχεδιασμένη από τον ίδιο τον Bruce Lee, το Fist of Fury εκμεταλλεύτηκε τις αθλητικές του ικανότητες και την τεχνική του για να παρουσιάσει μια σειρά από εκπληκτικές σκηνές μάχης, όπου ο Lee κινείται με απίστευτη ταχύτητα και χάρη.
Επιπλέον, ήταν μια από τις πρώτες ταινίες όπου οι μάχες δεν ήταν δομημένες με τον στυλ της κινέζικης όπερας, όπως συνηθιζόταν ως τότε, αλλά έμοιαζαν περισσότερο με ιαπωνικές ταινίες σαμουράι χρησιμοποιώντας πραγματικές τεχνικές πολεμικών τεχνών, όπου η υπεροχή του Bruce Lee γινόταν ακόμα πιο φανερή.
Το στοιχείο αυτό ήταν και ο λόγος που το φιλμ είχε τόση μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ.
7. Πολεμιστής στον Άνεμο (Yang Yun-ho, 2004, Ν. Κορέα)
Η ταινία βασίζεται στην ζωή του Κορεάτη Choi Yeung-eui, ο οποίος πήγε στην Ιαπωνία μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου με σκοπό να γίνει πιλότος, αλλά κατέληξε να αλλάξει το όνομά του σε Masutatsu Oyama, να γίνει ένας πανίσχυρος μαχητής και να δημιουργήσει το δικό του στυλ καράτε, που ονομάζεται Kyokushin.
Το Baramui Fighter ακολουθεί τα πρώτα του βήματα στην Ιαπωνία, από την εξαθλίωση και την καταπίεση από τους Ιάπωνες, μέχρι τη στιγμή που γίνεται μέλος ενός τσίρκου, και μέσω της εκπαίδευσης που του παρέχει ο Bum-soo, ένας άλλος Κορεάτης μετανάστης, αλλά και της προσωπικής του προπόνησης, κατορθώνει να γίνει ένας ανίκητος μαχητής που γυρνάει τη χώρα νικώντας οποιονδήποτε δάσκαλο πολεμικών τεχνών βρίσκει μπροστά του.
Αν και το φιλμ έχει αρκετό δράμα σε όλη του τη διάρκεια, εντούτοις οι μονομαχίες είναι άκρως εντυπωσιακές και αρκετά πιο ρεαλιστικές, αν και εξαιρετικά σύντομες, από ότι συνηθίζεται.
8. Κάποτε στην Κίνα 2 (Tsui Hark, 1992, Χονγκ Κονγκ)
Πρόκειται για το πιο επιτυχημένο μέρος της εξαλογίας με πρωταγωνιστή τον Κινέζο λαϊκό ήρωα Wong Fei Hung, έναν χειροπρακτικό, γιατρό και ειδικό των πολεμικών τεχνών και μια από τις καλύτερες ταινίες του Jet Li.
O Wong καταφθάνει στην Καντόνα για ένα ιατρικό σεμινάριο αλλά μπλέκεται σε μια διαμάχη ανάμεσα σε μια ομάδα ανταρτών και τους στρατιώτες του παλατιού.
Κάποια στιγμή γνωρίζει τους αρχηγούς των ανταρτών και αποκτά φιλικές σχέσεις μαζί τους.
Επιπλέον, όταν τους συλλαμβάνουν, αποφασίζει να τους ελευθερώσει, γεγονός που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον στρατιωτικό Nap Lan.
Ολόκληρη η σειρά αποτελεί ένα από τα λιγοστά δείγματα της κατηγορίας που καταπιάνεται με μια σειρά κοινωνικών θεμάτων, όπως η διασπορά και οι σχέσεις της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πέρα από αυτό όμως, το Once Upon a Time in China 2 περιέχει πληθώρα εντυπωσιακών σκηνών δράσης χορογραφημένες από τον Yuen Woo Ping, που αργότερα ήταν υπεύθυνος για τις αντίστοιχες σε ταινίες όπως το Matrix, Τίγρης και Δράκος και Kill Bill.
Η συνεργασία του με τον Jet Li, τον Donnie Yen και τον Tsui Hark υπήρξε άριστη και η μονομαχία μεταξύ των δύο πρώτων μίας από τις καλύτερες στην φιλμογραφία του Jet Li.
9. Γυαλιά Καρφιά στην Άπω Ανατολή (Woo Ping Yuen, 1978, Χονγκ Κονγκ)
Ο Jackie Chan, που θεωρούνταν ήδη ο διάδοχος του Bruce Lee, παρουσίασε στο Drunken Master όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον καθιέρωσαν στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Όπως ο Jet Li στο Κάποτε στην Κίνα, υποδύεται τον Wong Fei Hung, αν και οι ταινίες δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
Εδώ, ο λαϊκός ήρωας είναι γιος ενός διάσημου δασκάλου kung fu, που δεν σταματάει όμως να μπλέκεται σε καυγάδες, προς μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή του πατέρα του.
Λόγω ενός περιστατικού που εμπλέκει την θεία και την ξαδέρφη του, ο πατέρας του αποφασίζει να τον στείλει να εκπαιδευτεί με τον ζητιάνο So, ακόμα μια χαρακτηριστική λαϊκή φιγούρα, ο οποίος ήταν διάσημος για το «μεθυσμένο» στυλ kung fu.
Το ιδιαίτερο στυλ του Jackie Chan, ένας συνδυασμός περίτεχνων ακροβατικών, πολεμικών τεχνών και φαρσοκωμωδίας, βρήκε το απόγειό του σε αυτό το φιλμ με άκρως ψυχαγωγικά αποτελέσματα.
Ο Yuen Woo Ping που προαναφέραμε ως χορογράφο, έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο εδώ, μην παραλείποντας βέβαια να σχεδιάσει μια σειρά εξαιρετικών σκηνών δράσης.
Ο Simon Yuen, που υποδύεται τον ζητιάνο So, είναι στην πραγματικότητα πατέρας του ενώ ο Wong Chen Lee, που υποδύεται τον κύριο αντίπαλο του Jackie Chan ήταν διάσημος στο Χονγκ Κονγκ για το χαρακτηριστικό στυλ κλοτσιών του, με τις δύο μάχες μεταξύ τους, να είναι πραγματικά αξιομνημόνευτες.
10. Wang Yu εναντίον Ιπτάμενης Λαιμητόμου (Jimmy Wang, 1976, Ταϊβάν)
Αν και υπάρχουν πολλές καλύτερες ταινίες του είδους, επέλεξα να συμπεριλάβω το Master of the Flying Guillotine γιατί πρόκειται για την ίσως πιο cult παραγωγή σε μια κατηγορία που είναι από την φύση της ολόκληρη cult.
O Jimmy Wang έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε αυτήν την συνέχεια του One-Armed Boxer, η οποία θεωρείται cult επειδή ενέπνευσε βιντεοπαιχνίδια όπως τα Street Fighter και Mortal Kombat και σκηνοθέτες όπως ο Tarantino, λόγω των εξωφρενικών ονομάτων των χαρακτήρων, και επειδή το soundtrack αποτελείται από κομμάτια συγκροτημάτων της Krautrock όπως οι Kraftwerk, τα οποία συμπεριλήφθηκαν όμως χωρίς την άδειά τους.
Στο πρώτο φιλμ, ο One-Armed Boxer (έτσι ονομάζεται ο χαρακτήρας) σκότωσε τους δύο μοναχούς που ήταν υπεύθυνοι για των ακρωτηριασμό του και τον θάνατο της οικογένειάς του.
Σε αυτήν την ταινία, ο δάσκαλός τους, ένας τυφλός ηλικιωμένος μοναχός, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση όταν δέχεται πρόσκληση για ένα τουρνουά πολεμικών τεχνών.
Η ταινία παρουσιάζει μια σειρά ασυνάρτητων αλλά πολύ ψυχαγωγικών χαρακτήρων και τεχνικών, συμπεριλαμβανομένου ενός Ταϊλανδού μποξέρ που χορεύει πριν από κάθε μάχη και ενός μυστηριώδη Ιάπωνα μαχητή με το όνομα Win Without a Knife.
Επιπλέον, ήταν μία από τις πρώτες παραγωγές που συμπεριέλαβε κάποια από τα μετέπειτα στάνταρ της κατηγορίας, όπως το τουρνουά και την αδιαφορία για τους νόμους της βαρύτητας.
Οι σκηνές δράσης έχουν καρτουνίστικο στυλ ενώ η τελική μάχη είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Η αλήθεια είναι πως η λίστα θα μπορούσε να περιέχει εκατοντάδες ταινίες, οπότε επιφυλάσσομαι και για μια δεύτερη κάποια στιγμή.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
