Το Λονδίνο πέφτει στα χέρια τρομοκρατών, ο Αμερικάνος πρόεδρος κινδυνεύει και ο Gerard Butler είναι ο μόνος που μπορεί να τον σώσει.
Θα τα καταφέρει άραγε;
To ερώτημα νομίζω δεν χρίζει σοβαρής απάντησης, απλά είπα να δώσω λίγο σασπένς στην έναρξη του κειμένου.
Το London Has Fallen δεν είναι παρά η συνέχεια του προ τριών ετών, σούπερ πετυχημένου στα ταμεία Olympus Has Fallen.
Σε εκείνη την ταινία ο μυστικός πράκτορας Mike Banning (Gerard Butler, Movie 43) έσωζε τον Λευκό Οίκο, τον Πρόεδρο βεβαίως και στην τελική όλο τον κόσμο, από τα χέρια αδίστακτων Κορεατών τρομοκρατών.
Εδώ το μόνο που αλλάζει σε γενικές γραμμές είναι ότι πρέπει να κάνει το ίδιο εκτός έδρας, στο Λονδίνο, αντιμετωπίζοντας αυτή τη φορά Ισλαμιστές τρομοκράτες.
Ο Αμερικάνος Πρόεδρος λοιπόν (Aaron Eckhart, I Frankenstein), πρέπει να επισκεφθεί έκτακτα και βιαστικά τη βρετανική πρωτεύουσα προκειμένου να παραστεί μαζί με τους ηγέτες όλων των ισχυρών χωρών του Δυτικού κόσμου στην κηδεία του Βρετανού Πρωθυπουργού που έχασε αιφνιδιαστικά τη ζωή του.
Το ταξίδι παρουσιάζεται σαν να πήρε την απόφαση να βουτήξει από την κορυφή ουρανοξύστη χωρίς σκοινί (τόσο επικίνδυνο), όμως τι να γίνει, πρέπει να πάει.
Φυσικά όλες οι ανησυχίες επαληθεύονται στο έπακρον μιας και οι τρομοκράτες περίμεναν πως και πως μια τέτοια ευκαιρία να τους έχουν όλους μαζεμένους σε ένα μέρος.
Ο μάλλον άγνωστος σκηνοθέτης Babak Najafi που αναλαμβάνει καθήκοντα αντί του πρώτου διδάξαντα και καλού επαγγελματία Antoine Fuqua, ξεμπερδεύει με τα διαδικαστικά της πλάκας στο δεκάλεπτο (οι σκέψεις παραίτησης του πράκτορα Banning λόγω επικείμενης γέννας της γυναίκας του, οι προβληματισμοί για τα μέτρα ασφαλείας κτλ) και άπαξ της άφιξης στο Λονδίνο μπαίνει κατευθείαν στο ζουμί.
Χρησιμοποιεί όλη την πόλη σαν πεδίο δράσης τουλάχιστον μέχρι τη μέση της ταινίας, με πιστολίδια, εκρήξεις και κυνηγητά χωρίς σταματημό, κερδίζοντας αρχικά τις εντυπώσεις.
Λίγο μετά όμως η δράση περιορίζεται σε κλειστό χώρο ρίχνοντας φανερά στροφές, ενώ ούτε το χαλαρό φινάλε, με την επίδειξη γενναιότητας στα όρια παρωδίας του Προέδρου είναι ικανό να αλλάξει την κατάσταση.
Όλοι σχεδόν όσοι εμφανίζονταν στην πρώτη ταινία παίζουν κι εδώ, με τον Morgan Freeman (Ted 2) να είναι πλέον ο Αντιπρόεδρος, η Radha Mitchell (Silent Hill: Revelations 3D) πιστή σύζυγος, η Melissa Leo (The Big Short) Υπουργός Άμυνας και ούτω καθεξής.
Εάν φυσικά κάτσουμε να αναλύσουμε το φιλμ με βάση ζητήματα Αμερικάνικης πολιτικής, Δύσης εναντίον Ισλάμ, ηθικής και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, ζήτω που καήκαμε γιατί αφενός άκρη δεν πρόκειται να βγει, αφετέρου για να γίνει στα σοβαρά θα πρέπει αντί κριτικής να γράψω καμιά ιστορική εγκυκλοπαίδεια χιλίων σελίδων.
Για ταινία χαβαλές λοιπόν χωρίς βαθείς προβληματισμούς, το London Has Fallen πετυχαίνει το στόχο του απόλυτα μέχρι τη μέση, μετά όμως εκτροχιάζεται.
Είναι λιγότερο καλή από την πρώτη ταινία αφού εκτός των άλλων χάνει και σε πρωτοτυπία, μιας και οι Κορεάτες τρομοκράτες του Olympus Has Fallen είναι αν μη τι άλλο σπάνιοι στην κινηματογραφική πιάτσα, ενώ οι οργισμένοι Ισλαμιστές που διαλύουν το Λονδίνο (όποιος πρόλαβε να επισκεφθεί την αγγλική πρωτεύουσα πρόλαβε παιδιά, έχει πλέον ισοπεδωθεί η πόλη), είναι όπως και να το κάνουμε πολυφορεμένοι.
Για χαρακτήρες ούτε λόγος να γίνεται αφού είναι όσο σχηματικοί μπορεί να φανταστεί κάποιος, εάν όμως υπάρχει κάτι άξιο λόγου αυτό είναι ο Αμερικάνος Πρόεδρος που κινείται στα όρια της γραφικότητας χαρίζοντάς μας μια σκηνή ανθολογίας λίγο πριν το τέλος.
Λογικά από την πορεία του φιλμ στο box office θα εξαρτηθεί εάν σε δυο-τρία χρόνια ο πράκτορας Banning συνεχίσει την τουρνέ του σε κάποια άλλη μεγαλούπολη του πλανήτη.
Στους κινηματογράφους από 3 Μαρτίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
