Μία γυναίκα στα πρόθυρα της εμμηνόπαυσης –ξαφνικά- λαμβάνει κάθε εβδομάδα, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα ένα μπουκέτο λουλούδια – χωρίς να γνωρίζει τον αποστολέα τους.
Κανένα σημείωμα δεν προδίδει την ταυτότητα του κρυφού θαυμαστή.
Μόνο υπόνοιες έχει η Ane (Nagore Aranburu), όταν βρίσκει το μενταγιόν που είχε χάσει, ανάμεσα στα πράγματα ενός φιλήσυχου συναδέλφου της.
Ο απόμακρος σύζυγός της αρχίζει επιτέλους να ανησυχεί και να αναρωτιέται ποιος κάνεις αυτό το «έγκλημα», να στέλνει συνέχεια λουλούδια στη γυναίκα του.
H σύζυγος του συναδέλφου, Lourdes (Itziar Ituño) κινητοποιείται κι εκείνη, όταν μαθαίνει για τα καινούρια, φρέσκα λουλούδια, που βρίσκει συνεχώς …κοντά στο σύζυγό της (δεν επεκτείνομαι περισσότερο προς αποφυγή spoilers).
Οι Βάσκοι σκηνοθέτες Jose Mari Goenaga & Jon Garaño προβληματίζονται και στοχάζονται πάνω στο θέμα της «φθοράς».
Τα λουλούδια και οι άνθρωποι που «μαραίνονται» κι όσο λιγότερο τους φροντίζεις, τόσο πιο γρήγορα θα «πεθάνουν».
Ο θάνατος, η φθορά των σχέσεων – είτε οικογενειακών είτε ερωτικών κοκ, η λήθη, κτλ.
Κατά πόσο μπορεί ένα απλό πράγμα όπως τα λουλούδια, να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου ή την πορεία μίας σχέσης;
Τι οφείλουμε να κάνουμε απέναντι στον αδυσώπητο χρόνο και στις συνέπειες που φέρει το πέρασμά του;!
H ματιά τους είναι αρκετά οξυδερκής και αρχική σεναριακή τους ιδέα πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα.
Ξεδιπλώνουν αργά και με σύνεση την αφήγησή τους, τους αναγνωρίσιμους χαρακτήρες τους και τις απλές, μα αξιόλογες ιστορίες τους.
Καδράρουν με γνώση και καλαισθησία, συνθέτουν δελεαστικές εικόνες, αφήνουν αρκετές παύσεις και δίνουν χρόνο στο θεατή και στους ήρωες να επικοινωνήσουν.
Κάπου χάνεται βέβαια το τέμπο και πέφτουμε σε μικρούς πλατειασμούς και «φεστιβαλικούς» ρυθμούς.
Όλοι οι ηθοποιοί υπηρετούν πολύ ικανοποιητικά τους ρόλους τους, χωρίς να εντυπωσιάζουν ή να εκπλήσσουν και οι διάλογοι είναι καθημερινοί και σχετικά καλογραμμένοι.
2 Υποψηφιότητες στα βραβεία Goya (Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Μουσικής).
Στους κινηματογράφους από 3 Μαρτίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
