Μια έγκυος Ελληνίδα μετανάστης (Χαρά Μάτα Γιαννάτου) βρίσκει δουλειά ως νταντά.
Μια μάνα (Jordis Triebel) ψάχνει για το παιδί της.
Δυο γυναίκες που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές θα φτάσουν στα όριά τους.
Ένα έντονο δράμα από τον Christian Zubert, με ένα δυνατό θέμα και πρόβλημα.
Μέσα από την μητρότητα, το One Breath καταφέρνει να αναφερθεί και στο σύγχρονο πρόβλημα της μετανάστευσης, αλλά και του εθνικισμού.
Μια νεαρή Ελληνίδα απογοητευμένη από τις λίγες ευκαιρίες που προσφέρει η χώρα της, ταξιδεύει στην Φρανκφούρτη για να βρει δουλειά ως bartender, κάτι που δεν γίνεται λόγω της εγκυμοσύνης της, κι έτσι αρχίζει να δουλεύει ως νταντά.
Μια σειρά γεγονότων, όμως, ίσως ξεσκεπάσουν την αποτυχία ενός συστήματος, που αρνείται να αποδεχθεί τον εθνικισμό των ανθρώπων.
Η ταινία δεν καταφέρνει να είναι πρωτότυπη σε κανέναν τομέα.
Δεν ξεπερνάει τα όρια της και παραμένει σε σίγουρα και περπατημένα μονοπάτια.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο θεατής να χάσει λίγο το ενδιαφέρον του.
Η ιστορία παρ’ όλα αυτά είναι καλοστημένη.
Η ταινία δεν έχει πολύ ρυθμό, αλλά έχει αρκετή ένταση και σασπένς, ενώ η ανατροπή στην ιστορία την κάνει πιο αγωνιώδη.
Όμως, μερικές φορές γίνεται πιο δραματική απ’ όσο χρειάζεται, φτάνοντας στα όρια του μελοδράματος.
Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, με την Χαρά Μάτα Γιαννάτου να κλέβει την παράσταση, σε έναν πολύ δυνατό ρόλο.
Το One Breath, στο μεγαλύτερο μέρος του, είναι μια σφιχτή ταινία, που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή, αν και στη συνέχεια μάλλον το χάνει.
Θα μπορούσε, όμως, να είναι λίγο καλύτερη αν δεν είχε ένα τόσο αδύναμο τέλος.
Στους κινηματογράφους από 17 Μαρτίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
