Ο διοικητής Claus M. Pedersen (Pilou Asbaek, A Hijacking) και οι άντρες του, έχουν στρατοπεδεύσει κάπου στην επαρχία του Αφγανιστάν.
Η σύζυγος του Claus, Maria (Tuva Novotny, Eat Pray Love), προσπαθεί να διατηρήσει μια φυσιολογική ζωή πίσω στη Δανία, για εκείνη και τα τρία τους παιδιά.
Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής ρουτίνας, οι στρατιώτες βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά, και ο Claus θα πάρει μία πολύ δύσκολη απόφαση για να σώσει τους άντρες του, μια απόφαση με βαριές επιπτώσεις για τον ίδιο και την οικογένεια του.
Η νέα ταινία του Tobias Lindholm ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Βενετίας, ανάμεσα σε πολλά άλλα.
Το A War (ή Krigen στα δανέζικα) δεν είναι μια απλή πολεμική ταινία.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά συνειδητοποιείς ότι η ταινία επικεντρώνεται περισσότερο στα συναισθήματα που εκδηλώνονται.
Πώς νιώθουν οι στρατιώτες, την αγανάκτηση, την αμφιβολία, το μεταξύ τους δέσιμο.
Αλλά και πώς νιώθουν οι άνθρωποι που αφήνουν πίσω τους, ο αντίκτυπος που έχει στις οικογένειές τους.
Η ταινία δείχνει και τις δύο πλευρές, και τους δύο κόσμους, που ο καθένας έχει τα προβλήματά του και έχει να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες.
Όπως δήλωσε και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, «...Έπρεπε να καταλάβω τη λογική (του πολέμου), όχι την αλήθεια, γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει αλήθεια πίσω από ένα πόλεμο».
Η ιστορία εξελίσσεται αργά και σε μεγάλο μέρος της ταινίας δεν υπάρχει ιδιαίτερη δράση.
Παρ’ όλα αυτά, η ταινία καταφέρνει να έχει έναν εξαιρετικό εσωτερικό ρυθμό.
Με την εσωτερικότητά της χτίζεται το συναίσθημα που μετά οδηγεί στην καθαρή συγκίνηση του θεατή.
Επίσης, το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιείται μουσική έχει ως αποτέλεσμα το συναίσθημα που δημιουργείται να μην είναι μέσα από τεχνάσματα, αλλά από την ιστορία και τις ερμηνείες.
Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, χωρίς να γίνονται υπερβολικές ή πολύ δραματικές.
Αισθητικά, η ταινία είναι ο γνωστός καλός δανέζικος κινηματογράφος.
Ωραία φωτογραφία, εξαιρετική ατμόσφαιρα και ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία.
Η ιστορία, η οποία αντιμετωπίζεται πολύ απλά, έχει αρκετό ενδιαφέρον και την σωστή στιγμή υπάρχει μια μικρή ανατροπή, που οδηγεί τα γεγονότα προς άλλη κατεύθυνση.
Έτσι αποκτάει καινούργιο ενδιαφέρον για τον θεατή.
Το Krigen δεν είναι μια πολιτική ταινία.
Θίγει θέματα ηθικής και παρουσιάζει την ανθρώπινη πλευρά του πολέμου και των όσων επακολουθούν.
Είναι σαν ένα ψυχογράφημα.
Η ταινία κερδίζει με την απλότητά της και την γλυκύτητα της, ενώ σημαντική είναι η αληθοφάνεια όλων όσων παρακολουθούμε.
Δεν καταφέρνει, όμως, να απογειωθεί.
Στους κινηματογράφους από 17 Μαρτίου.
Χριστίνα Φακίνου.
