Εγκλωβισμένοι κάπου στους μακριούς διαδρόμους της Ιστορίας, σ’ ένα τρελό ταξίδι στον χρόνο, ο Γκοντεφρόι ντε Μονμιράιγ (Jean Reno, Alex Cross) και ο πιστός υπηρέτης του, Ζακουάγ (Christian Claver, Θεέ μου, τί σου κάναμε;), ξεβράζονται σε μια περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών εξελίξεων και κοινωνικών ανακατατάξεων: τη Γαλλική Επανάσταση…
Και πιο συγκεκριμένα, κατά την φοβερά επικίνδυνη περίοδο της Μεγάλης Τρομοκρατίας (La Terreur), κατά τη διάρκεια της οποίας οι απόγονοι του Ζακουάγ, φανατικοί επαναστάτες, καταλαμβάνουν το κάστρο και όλα τα περιουσιακά στοιχεία των απογόνων του Γκοντεφρόι, αλαζόνων αριστοκρατών που τρέπονται σε φυγή με τη ζωή τους να κρέμεται από μία κλωστή.
Η ταινία αποτελεί συνέχεια των δημοφιλών γαλλικών ταινιών, Les Visiteurs, από τις οποίες η πρώτη κυκλοφόρησε το 1993.
Σκηνοθετημένη και πάλι από τον Jean-Marie Poire, η ταινία έκανε μεγάλη επιτυχία στην Γαλλία, κόβοντας περίπου 1,5 εκατομμύριο εισιτήρια.
Το τρίτο μέρος της σειράς κινείται στο ίδιο στυλ με τις προηγούμενες, για όσους τις έχουν δει.
Το δυνατό χαρτί της ταινίας είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Ο Jean Reno και ο Christian Claver φαίνεται ότι έχουν ταιριάξει απόλυτα και, κυρίως, ξέρουν από κωμωδία.
Αν και, ένα από τα αρνητικά της ταινίας, είναι το χοντροκομμένο χιούμορ της.
Είναι λίγο υπερβολικό και φαίνεται ότι οι ατάκες έχουν γραφτεί μόνο και μόνο για να γελάσει ο θεατής, κάτι που δεν έχει ιδιαίτερη επιτυχία.
Το «Πάμε για Επανάσταση;» έχει ωραία σκηνικά και κοστούμια.
Είναι μια καλοφτιαγμένη και προσεγμένη ταινία, χωρίς, όμως, να είναι σοβαρή.
Σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά είναι καλή, οι ερμηνείες είναι καλές, αλλά φαίνεται σαν να έγινε χωρίς λόγο.
Ίσως μόνο για εμπορικό λόγο.
Όσοι έχουν δει τις προηγούμενες ταινίες και τους άρεσαν, θα απολαύσουν και την συγκεκριμένη.
Οι υπόλοιποι, ας επιλέξουν να δουν κάτι άλλο.
Στους κινηματογράφους από 5 Μαΐου.
Χριστίνα Φακίνου.
