Σε διακοπές στην Νότια Γαλλία με την φίλη της (Karin Viard, Πάμε για Επανάσταση;), η σοφιστικέ παριζιάνα Violette (Julie Delpy, Avengers: Age of Ultron) γνωρίζει και ερωτεύεται τον Jean Rene (Dany Boon, Ο Αστερίξ στη Βρετανία).
Εκείνος την ακολουθεί στο Παρίσι, αλλά υπάρχουν προβλήματα ακόμα και στον παράδεισο.
Ο Lolo (Vincent Lacoste, Ο Αστερίξ στη Βρετανία), ο 19χρονος γιος της Violette, είναι αποφασισμένος να ξεφορτωθεί τον εραστή της μητέρας του, με κάθε τρόπο.
Πρόκειται για τη νέα ταινία της Julie Delpy (σενάριο, σκηνοθεσία και πρωταγωνιστικός ρόλος), η οποία κινείται, όπως είναι αναμενόμενο, στο είδος της κωμωδίας.
Η ταινία ξεκινάει πολύ συμπαθητικά, εξετάζοντας την ερωτική ζωή των σαραντάρηδων γυναικών.
Σύντομα, όμως, αλλάζει και γίνεται πολύ ρομαντική και ανούσια, με βασικό της θέμα «ο έρωτας δεν έχει ηλικία».
Δεν έχει πολύ χιούμορ και, αν και προσπαθεί, κάποιες φορές το χιούμορ της ταινίας είναι ανώριμο.
Το καστ είναι πολύ καλό, με την Julie Delpy στον πρωταγωνιστικό ρόλο, να υποδύεται αρχικά μια νευρική γυναίκα που στη συνέχεια πέφτει θύμα του έρωτα.
Ο Vincent Lacoste είναι ο πιο αδιάφορος, σε έναν κακοστημένο ρόλο.
Αντίθετα, ο καλύτερος ρόλος είναι αυτός της Karin Viard.
Υπάρχει και μια εμφάνιση έκπληξη από τον Γιώργο Χωραφά, για να μας χρυσώσουν το χάπι.
Η ιστορία της ταινίας είναι χιλιοειπωμένη.
Ένας γιος που διώχνει κάθε φίλο που του γνωρίζει η μητέρα του.
Δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ή δεν την έχουν χειριστεί με καλό τρόπο.
Θα μπορούσε να ασχοληθεί περισσότερο με άλλα θέματα, όπως την δυσκολία του να κάνεις σχέση όταν είσαι 40 χρονών και έχεις και ένα παιδί.
Ίσως τότε να είχε περισσότερο ενδιαφέρον και να κρατούσε τον θεατή.
Ευτυχώς, το Lolo κρατάει λίγη από την γαλλική του γοητεία κι έτσι βλέπεται λίγο πιο ευχάριστα.
Η ταινία είναι αρκετά επιφανειακή, αλλά το μεγαλύτερό της πρόβλημα είναι το εξής: περιμένεις κάτι καλύτερο από την Delpy.
Μας έχει συνηθίσει σε όμορφες και έξυπνες ταινίες και περιμέναμε κάτι αντίστοιχο.
Δυστυχώς, το Lolo είναι κατώτερο του αναμενόμενου και ίσως και η ίδια να θέλει να το ξεχάσει.
Παρ’ όλα αυτά, η ταινία έχει μια γοητεία, όπως ανέφερα, θα μπορούσε να απογειωθεί, αλλά κάτι δεν πήγε καλά.
Στους κινηματογράφους από 9 Ιουνίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
